Het is 11.00 uur en ik zit op het terras bij Tea House. Mijn spullen zijn ingepakt en staan buiten mijn kamer. Zalingo is naar huis om zijn gitaar en de djembé’s in te pakken en zijn rugzak. En om daar de lunch te eten.

Het plan is om om 13.00 uur met een taxi naar Remera te komen, mij op te pikken en dan naar het busstation. Eenmaal daar begint het zoeken naar een bus die ons met al onze spullen naar Kabarondo gaat brengen. Ik wil graag met Stella. Die hebben altijd goede bussen. Maar als dat niet lukt, dan kan het ook nog met Select of Matonda. Heel benieuwd hoe laat we gaan aankomen bij Akagera Good Neighbours.

Heb tegen Bosco 17.00 uur gezegd. Hij wil ons met de kinderen erbij ontvangen.

Ik zit nu op het terras met een waterfles van 1,5 liter én een grote cappucino. Puzzelboekjes en mijn laptop moeten me door de wachttijd heen helpen. En straks nog iets van een kleine lunch.

Heb net even aan het personeel gevraagd waar iedereen is. Ik zie maar 1 bekend gezicht en verder alleen nieuwe mensen. Ze zijn allemaal vertrokken! Fiona, Guido, Amina, Florence zijn er niet meer. De schoonmaakster, de guard en Leoncie zijn er nog wel. Of ze naar nieuwe banen zijn gegaan of zijn ontslagen, vraag ik maar niet. De sfeer is hier nog steeds goed. Maar ik mis ze wel!

Om 13.00 app ik dat ik aan de lunch zit. Zalingo appt terug dat de djembé’s zijn ingepakt met een foto en dat de taxidriver onderweg is. De bedoeling is dat ze mij oppikken, maar ik bedenk ineens dat ik er misschien niet eens bij pas in die taxi met mijn bagage. Even afwachten maar, misschien moet ik toch zelf met een taxi naar het busstation. Ik reken alles af én boek bij Jadoh (de nieuwe Phiona) voor over 2 weken.

Als Zalingo belt dat hij er met 3 minuten is, loop ik met de bagage naar beneden zodat de taxi niet die steile oprit op hoeft.

Het is wel proppen, maar ik kan nog mee met de taxi. Hij brengt ons naar het busstation van Remera waar we vervolgens niet op kunnen dat er megaveel grote bussen de ingang blokkeren.

We kunnen met al die djembé’s niet gaan lopen, dus met veel getoeter en jongens die schreeuwen maken de grote bussen een doorgang. Terwijl we het plein oprijden, bedenk ik dat ik met Stella wil, want die gaat rechtstreeks naar Kaborondo. Met die andere twee moeten we overstappen, dat is echt niet te doen met 10 djembé’s bij ons.

Dus, Stella it is.

We betalen de hele achterbank en 2 zitplaatsen voor ons. Veel bekijks, maar omdat we gewoon betalen, is het goed.

Inmiddels weet ik ook waarom Bosco ons niet is komen halen. Zijn auto heeft hij verkocht, hij was niet meer echt goed, zegt hij. Dus nu zit hij zonder totdat we weer genoeg geld is om een andere te kopen.

De busrit langs de voor mij heel erg bekende route roept veel herinneringen op. Wat vond ik die schoolbezoeken toch geweldig! Vroeg op, flink ontbijten en dan op de motor stappen en geen idee te hebben waar ik naar toe ging, alleen hoe lang het ging duren. Soms reden we wel 2 uur om ergens op een school te komen. En dan een gesprek met de headteacher en met teachers aan het werk. Die iedere keer weer heel enthousiast en dankbaar waren. En ik wist dan al dat ik pas weken, soms maanden later weer zou komen.

Ik hoop dat ik hier de school van de kinderen mag bezoeken!

We zijn heel vlot in Kabarondo! Twee uur en 20 minuten duurt het meestal, maar nu zijn we er binnen de twee uur! Er is ook maar 1 keer gestopt onderweg.

We laden de djembé’s uit de bus en worden dan hartelijk ontvangen door de kids en de moeders. Ik krijg zelfs een bosje bloemen!

(lees gekleurde bladeren). Bosco’s kleine dochtertje heeft zelf een bloemetje ingepakt in een A4tje, hoe schattig. En een groepsknuffel waarbij ik bijna op de djembé’s val.

Na dansen en zingen moeten we in de kring en krijgen we een speech van Alezie, dan een speech van een moeder en een speech van een kind, allemaal ondertiteld door Zalingo. Daarna is het mijn beurt om te speechen. Met vertaling door Alexi aan de moeders en kinderen en dan geef ik het woord aan Zalingo, wat Alexi weer moet vertalen aan mij.

Dit officiële gedoe eindigt met een maaltijd voor de kinderen zodat ze morgen de school goed kunnen beginnen.

Ik heb daarna tijd om Divine te knuffelen. Ik schrik van haar, ze is heel veel afgevallen. Ik wist al dat ze artritis had. Maar nu heeft ze ook nog een vergrote schildklier. Ik zie hem goed zitten in haar hals. Dat zorgt voor het verliezen van gewicht. En ze komt adem tekort en verliest soms haar stem. Ze wordt in mei geopereerd, ze halen hem weg? Ik weet niet helemaal of ik het goed begrepen heb, maar het gaat in ieder geval niet goed met haar. Heel sneu. De operatie gaat dit oplossen.

Ze doet nu alleen nog de zondag met de kids en voor de rest is ze thuis. Geen werken meer in de shop.

Morgen gaan we met de moeders van start!

Voor nu gaan we lekker slapen.