Na 2 weken relatieve rust een update!
Want de voorbereidingen zijn sinds vandaag in volle gang....

Even in het kort:
Documenten; voor zowel VSO Nederland als VSO Rwanda moeten er nogal wat documenten/formulieren worden ingeleverd en getekend. Pasfoto's, mijn Academic diploma (PABO) in het Engels (die had ik al, maar er moet een notaris naar kijken en dan met een korte Engelse tekst én stempel verklaren dat hij hem heeft gezien), mijn CV nog weer eens ondertekenen en opsturen, een referentiebrief van mijn werkgever (op officieel briefpapier in het Engels en met mijn officiële naam; waarover later meer) en een Verklaring Omtrent Gedrag natuurlijk. En daarnaast nog allerlei verklaringen aangaande allerlei policy's qua veiligheid, vertrouwelijkheid, discriminatie, gezondheid, verzekeringen, communicatie, gegevensbescherming etc. etc.

Medische keuring en vaccinaties: Dat is best nog spannend! Want hier zou het nog op af kunnen ketsen: VSO Medical Team is superstreng! Wat ook goed is, aangezien je in Rwanda niet echt dicht bij een ziekenhuis of specialist zit en soms uitgeweken moet worden naar Nairobi, Kenia. En ook al ben ik goed gezond, voor zover ik weet, er zit bij mij toch enige spanning of ik hier door heen kom.
Formulier voor VSO Medical Team is online ingevuld, nu moet er nog een medisch onderzoek plaats vinden in De Meern én vaccinaties gehaald. Een aantal vaccinaties gelden voor mij al levenslang, maar er moeten er nog wat bij, ook vanwege het strenge beleid van VSO Engeland. Waaronder hepatitis B, rabiës (en dit zijn er 3!). TBC en natuurlijk aan de malariatabletten. Vrees dat ik niet weg kom met een noodkuur hiervoor, zal waarschijnlijk wel een jaar lang moeten slikken. En alle voorzorgsmaatregelen nemen om geprikt te worden te voorkomen. Evenals het ebola-gebeuren; op zich is besmetting voorkomen heel simpel: goed en regelmatig handen wassen met zeep en water, contact met zieke mensen vermijden, gebieden waar Ebola is vermijden, ongepeld/ongewassen fruit eten vermijden en wild, rauw vlees is ook not done. Er is nog meer over te vertellen maar dat laat ik maar even. Ebola is niet het primaire risico wat ik ga lopen, maar wel goed dat er briefingen over zijn.

Trainingen: met kunst- en vliegwerk kan ik nu ook met mijn trainingen beginnen. De eerstvolgende 3-daagse training is in oktober. Dat red ik niet, want het is de bedoeling om eind september daar al te starten...... Kort dag hoor! Ik doe dus nu ook allerlei voorbereidingen tegelijk en in een afwijkende volgorde om de datum maar te halen. De ene dag denk ik: lukt makkelijk én de andere dag: haal ik nooit! En vervolgens zet ik mijn denken weer uit en ga gewoon weer door, zie wel of én wanneer het schip dan strandt.
Morgen schijn ik flink wat huiswerk te krijgen! Om dan vrijdag in een Skype-sessie van 9 tot 12 een 1 op 1 training te krijgen: Skills for Working in Development. De trainer is Wim, woont in Breda. Door het online te doen, hoeven we allebei niet naar Utrecht te komen. Benieuwd of dit in het Nederlands of Engels zal zijn. Dan maandag een training Participation and Facilitation Techniques with practice ? Working with colleagues – Relationship building, negotiating, communication. In Utrecht met 3 anderen die voor Randstad naar Tanzania en Oeganda gaan. En dan woensdagochtend nog een Health and Security briefing via Skype.
En woensdag start dan ook nog een online-training van 2 weken:?Development and VSO’s Theory of Change ?Understanding culture ?Power and Empowerment ?Good Governance and Anti-corruption. Veel leeswerk én opdrachten inleveren met een deadline, samen met anderen.

Keer op keer krijg ik de bevestiging dat VSO een zeer professionele organisatie is die niets aan het toeval over laat. Vooraf, tijdens én na aan alle kanten hele goede begeleiding! Er zijn allerlei teams (in Nederland, in Engeland én in Rwanda) die hun eigen deskundigheid hebben en voor je klaar staan.

Heb mijn TEFL even aan de kant gelegd: alle theorie heb ik geleerd en was net toe aan de eindtoets en het schrijven van een lesplan met achtergrond. Maar trek nu eerst maar even het sprintje voor Rwanda, wellicht daarna weer ruimte voor het TEFL-gebeuren.
En tussendoor loopt mijn werk nog 4-5 weken door, 4 dagen per week. Maar heb al gemerkt dat ik alle ruimte krijg om het allemaal te gaan halen. Ik zeg het nog maar een keer: bedankt collega's en AVES!

Maria gaat alvast de 3 Nederlanders die nu al in Rwanda zijn, mailen dat ik er aan kom. Zou heel leuk zijn als ik daar nu al contact mee kan leggen. En tijdens het typen van deze blog, krijg ik al het 1e berichtje terug van Gerjanne: Ja hoor, mail me maar! Dat ga ik zeker doen!

Oh ja, en de titel van deze blog: van Monique naar Cornelia.......? Het zou zó maar kunnen dat ik tijdens mijn Rwanda-periode Cornelia! moet gaan heten........ ehm, daar ben ik niet zó enthousiast over .......... Maria vertelt mij namelijk het verhaal dat instanties daar het nogal moeilijk vinden om te dealen met geboortenamen en roepnamen. Daar snappen ze helemaal niets van: op het paspoort, een heel belangrijk document!, staat Cornelia Maria. Dus hoezo zeg ik Monique tegen mezelf? Dat staat er toch niet!
Er is zelfs een ex-volunteer die familie én een notaris in moest schakelen in Nederland, om te bewijzen dat hij/zij toch echt anders genoemd wilde worden, maar wél dezelfde persoon was als degene die op het paspoort stond. En ja, het wordt allemaal heel anders als een notaris er even naar kijkt en een verklaring afgeeft. Wel met stempel natuurlijk!!
Hopelijk werkt mijn roepnaam in mijn voordeel: Monique is namelijk een Franse naam en Rwanda is van oorsprong Frans. Het zal ze waarschijnlijk daarom niet vreemd in de oren klinken, gok ik maar.
Over andere talen gesproken: ik moet ook de lokale taal leren spreken: het Kinyarwanda. En joepie!! Ook dit is een toontaal, pfff, net als het Thais. Maar ga natuurlijk mijn stinkende best doen, want de taal spreken, levert je nogal wat voordelen op in het sociale en dagelijkse leven. Er staat al een basiscursus in de trainingen van Rwanda: als alles echt geregeld is, ga ik toch proberen daar alvast naar te kijken. Maar weet ook dat ik in Rwanda ook taaltraining krijg, als het even lukt, wil ik daar echt wel wekelijks les in. Hoop dat die mogelijkheid er is in mijn district.
Overigens, officieel is de verklaring voor het overschakelen naar Engels: ter bevordering van de integratie van het land in de Oost-Afrikaanse gemeenschap en de handelspositie met het westen. Maar onofficieel is de reden dat het huidige regime zich wil distantiëren van Franse invloeden omdat de Franse regering het Hutu-regime steunde in de tijd van de genocide. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen.

In het kader van mijn Rwanda-weetjes rubriek, deel ik met jullie ook nog even het verhaal van de vlag van Rwanda (zie foto's).
De huidige vlag van Rwanda is in gebruik sinds 25 oktober 2001. De reden dat er een nieuwe vlag aangenomen werd, was dat de Rwandese regering wilde dat de bevolking zich zou concentreren op de toekomst en niet op het verleden van geweld tussen de bevolkingsgroepen, het hetgeen geleid heeft tot de Rwandese genocide van 1994. Om diezelfde reden werden het volkslied en het wapen van het land veranderd. De vorige vlag (en dan voornamelijk de kleuren rood en zwart) zouden teveel aan donkere tijden herinneren.
De huidige Rwandese vlag bestaat uit de kleuren blauw, geel en groen. Blauw staat voor hoop, geluk en vrede; geel voor de noodzaak van economische groei en groen staat voor de toekomstige voorspoed. De gele zon rechtsboven staat symbool voor de verlichting die eenheid zal brengen.
Vind ik dan weer een mooi, positief verhaal!

En voor wie het interessant vind om wat wat informatie te zien over de omstandigheden van verschillende volunteers van VSO nog een linkje: https://www.youtube.com/watch?time_continue=424&v=_C3cSXAPs6E.

Tot snel!