monique-in-rwanda.reismee.nl

3x = scheepsrecht?

Er zijn weer 2 weken voorbij, Gregory (Rwanda) is terug van vakantie en heeft op zijn 1e werkdag meteen weer actie ondernomen. Let op..... ik heb dus gister voor de 3e keer (hihi) een kopie van mijn paspoort opgestuurd naar Rwanda....... Ha! Zo blij dat ik een Stier ben...... koppig en vasthoudend ....

Na vorige week nog anderhalve dag op school gewerkt te hebben, viel ik daarna even uit de flow. Gewoon omdat ik in de wachtstand zit en niet weet wanneer ik iets te horen krijg en wat het antwoord dan zal zijn. Want het kan nog steeds gewoon niet lukken, ook al heb ik er voor mijn gevoel alles aan gedaan om het te laten slagen.

Maar de knop ook weer omgezet en dus nu al weer een paar dagen bezig met de studie Teaching English as a foreign language. Waar ik de eerste dagen alles hardop aan het lezen was (is natuurlijk allemaal in het Engels), merk ik dat ik het nu gewoon kan lezen en dat het dan ook binnen komt. Aantekeningen maken doe ik ook in het Engels, grappig om te merken dat het op een gegeven moment een 2e natuur aan het worden is.

En samen met Ilse het huisje aan het opknappen zodat zij er straks een jaartje goed bij zit zonder dat iets stukgaat omdat het al te veel jaartjes heeft gedraaid: nieuwe apparatuur in de keuken, woonkamer verven, nieuwe kasten boven (want mijn boeken en materialen moeten nu hier een plekje i.p.v. op school).

Veel mensen vragen mij of Rwanda wel een veilig land is. Deze vraag heeft natuurlijk te maken met de genocide van 1994, waarbij naar schatting 500.000 tot 1 miljoen Hutu’s en Tutsi’s (70% vd toenmalige totale bevolking) in een periode van 100 dagen zijn vermoord.

Mijn antwoord is dan dat juist door deze verschrikkelijke gebeurtenis Rwanda nu het meest veiligste Afrikaanse land schijnt te zijn. De rebellenleider die er toen voor heeft gezorgd dat de genocide stopte, is sinds 2000 president van dit land: Paul Kagame. Ik weet dat ik straks tijdens de in-country training daar uitgebreid te horen zal krijgen over de genocide en de gevolgen daarvan voor het huidige Rwanda. Het wordt zeker niet beschouwd als niet gebeurd en praten we niet meer over.
En ja, het grensgebied met Burundi is onrustig én er wordt van alles gedaan om de uitbraak van ebola in Congo niet in Rwanda te laten komen. Maar elk land heeft zijn eigen risico's, zelfs Nederland heeft tegenwoordig een risico in verband met terrorisme.
Maar in het dagelijkse leven merk je daar niet veel van én probeer je zoveel mogelijk met gezond verstand je eigen keuze te maken om ergens wel of niet te zijn of iets wel of niet te doen. En meer kun je niet doen, behalve dan het leven leven! Live life!

Toevallig kwam ik vandaag een bericht tegen van HumansDimensions waarin een Rwandese inwoner zijn mening geeft over de hulpverlening van de westerse wereld in die tijd. Jitske Kramer is een cultureel antropologe die de wereld rondreist om te leren van traditionele healers, leiders, verrassende innovators en willekeurige voorbijgangers. Sinds zij op een studiedag van Aves een lezing gaf over diversiteit en inclusie ben ik haar gaan volgen en heb o.a. Deep Democracy van haar gelezen: de wijsheid van de minderheid. Heel inspirerend.
Het bericht dat ik vandaag tegenkwam, raakte me omdat het iets zegt over de veerkracht van een bevolking die haar eigen manier van omgaan met een gebeurtenis als de genocide heeft.

The Rwandan prescription for Depression: Sun, drum, dance, community. “We had a lot of trouble with western mental health workers who came here immediately after the genocide and we had to ask some of them to leave. They came and their practice did not involve being outside in the sun where you begin to feel better, there was no music or drumming to get your blood flowing again, there was no sense that everyone had taken the day off so that the entire community could come together to try to lift you up and bring you back to joy, there was no acknowledgement of the depression as something invasive and external that could actually be cast out again. .” ~A Rwandan talking to a western writer, Andrew Solomon, about his experience with western mental health and depression. (source: underthebluedoor)

Zie de link: https://www.instagram.com/p/B0QGzMsA4r6/?igshid=i641yimmrfwj&fbclid=IwAR15iTFTA5ATlO664FU3deTsPQqgNW-JlVyCuKljOFGUCaSotqCgJJpAyDY voor de geweldige bijhorende foto! (kan helaas geen foto's in mijn berichten zetten).

Ik laat weer van me horen!

Reacties

Reacties

Silvia

Hoi Monique,

wat een mooie update, wat een mooi verslag van wat je gelezen hebt, heb tijdje geleden ook een presentatie van Jitske Kramer mogen bijwonen, was onder de indruk. Collega van me is dat boek nu aan he tlezen, denk dat ik het ook wil lezen :-) Heel veel succes, en volgens mij is het echt waar dat de aanhouder wint!! Zet 'm op Monique!!

Karin

Wat heb je het mooi beschreven Monique! En fijn om je energie te gebruiken voor zinvolle taken samen met Ilse :)

Fred

Alweer een heel mooi verhaal. Inhoudelijk denk ik nog steeds dat je blogs straks een heel mooi boek kunnen worden. Dus als dat boek uitkomt, ben ik de eerste die dat koopt met handtekening. Dus een tweede toekomst ligt ook nog open......
Succes!

Frieda

En nu maar hopen dat Gregory tot actie overgaat. In Nederland leven we met de tijd. Ik vraag mij af of ze in Afrika het (werk) woord tijd wel kennen ; )
Gelukkig heb je veel geduld, blijf je doorgaan en gebruik je je tijdsruimte nuttig. Houdt moed!

Tineke

Je hebt helemaal gelijk Monique. Live life! Als Je de pech hebt om op de verkeerde plek te zijn op het verkeerde moment kan je overal iets slechts overkomen. Vertrouwen in het leven!!
Ik hoop dat het allemaal snel definitief wordt. Groetjes en veel plezier(ook met het opknappen van jullie huis, dan zit je er later zelf ook weer mooi bij)

Yvonne Flikkema

Ik bewonder jou initiatief!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!