Zaterdag

We blijven thuis. Slapen uit, ik doe een wasje.

De rest van de dag lees ik wat buiten én Bosco komt de tenten halen. We zetten er eentje op buiten. Ze zien er goed uit. Ben benieuwd of ze gebruikt gaan worden. Soms zijn er gasten die naar Akagera Park willen en vragen of ze een tentje kunnen huren. En er zijn ook gasten die niet in de kamers willen, maar om een tent vragen.

We zetten de financiën op een rijtje. En daarna praten we nog lang aan de achterkant van het huis terwijl we genieten van de zonsondergang. Ik ben benieuwd of en wat er allemaal verandert is hier, als ik terugkom over een paar maanden.

‘s Avonds kijken we Lupin op Netflix. Blijft een geweldige serie.

Zondag

De ochtend is er één van actie. Zalingo doet de was, ik de poets van onze kamer, de keuken leeghalen en schoonmaken én alles inpakken.

Daardoor mis ik een bezoek van 3 Poolse dames. Die ontzettend genieten van het optreden van de kids. En hele grote donatie achterlaten en ook nog heel veel kopen van de moeders.

Eén van hen is leraar op de universiteit en denkt erover om op vrijdag online Engels te geven aan onze kids? En er zijn banden met een Poolse stichting die jaarlijks een groep kinderen uit Afrika uitnodigt om op te treden. Heel leuk én tegelijkertijd zitten er wat haken en ogen aan, vind ik. Maar we gaan zien wat hier uit voorkomt.

‘s Middags sluit ik aan bij de kids en ook Pacifique komt nog een keer uit Rwamagana. Als we eten met de kids, stort Muzungu zijn hart bij me uit. Zijn Engels is echt goed, hij vertelt eigenlijk niets iets wat ik nog niet weet. Maar voor hem is het heel moeilijk. Hij heeft het idee dat zijn stiefmoeder hem als slaaf ziet én dat ze vergeet dat hij tijd nodig heeft voor school of dat ze snapt dat hij in ons programma zit en daar dus aanwezig moet zijn. Hij wil het niet met zijn vader bespreken omdat hij bang is dat die ruzie gaat maken en gaat slaan. Ik weet even niet of hij bedoelt hem slaan óf zijn stiefmoeder. Hij eindigt met: jij bent ook een moeder, wat is jouw advies wat ik kan doen?

Op dat moment kan ik hem geen advies geven (ik ken de situatie niet van alle kanten). Maar beloof hem dat we gaan proberen hem te helpen.

Na de lunch start ik met wat spelletjes die ik ze heb geleerd. Gaandeweg neemt Pacifique het van me over. En brainstorm ik met Bosco. Hij heeft een bericht gehad dat RGB (Rwanda Governance Board) komt controleren. En dat geeft paniek en stress. Eigenlijk komt dat net wat te vroeg. Ik heb de afgelopen weken documenten ontwikkeld om de NGO ook op papier in kaart te brengen. Voor de afgelopen 2 maanden had ik daar alles al in weggeschreven. Maar nu kunnen die ook gebruikt worden om het afgelopen jaar vast te leggen in rapportages. Ze wilden dinsdag langskomen, daar heeft Bosco donderdag van weten te maken.

Betekent dat de komende dagen Bosco, Alexi, Divine en Christopher hier druk mee zijn. Ik geef nog wat andere suggesties: maak het NGO kantoortje (wat we niet veel gebruiken omdat andere plekken fijner zijn om te werken) een echt kantoortje. Hang foto’s aan de muur, tijdschema’s vergunningen aan de muur. Ontvang ze ook daar.

Vraag de moeders om donderdag te komen in plaats van vrijdag. Dan zien ze de NGO ook in actie.

Er hangt veel af van dit bezoek! Het gaat bepalen of de NGO een nieuwe vergunning krijgt… Spannend!!

Aan het eind laten we de kids nog even vrij spelen. Tjonge, wat ben ik blij met de schommel en het duikelrek!! Die nu ook keurig in de lak zijn gezet. En er is toch ook nog genoeg plek om te voetballen of te volleyballen.

Als de kids naar huis gaan, neem ik afscheid van iedereen. En neem ik Muzungu nog even apart. Hij drukt me op het hart het verder tegen niemand te zeggen. Dat beloof ik.

Bosco weet het namelijk al, van Muzungu zelf.

Bosco gaat zijn vader en stiefmoeder bezoeken en stiefmoeder vragen zich aan te sluiten bij de vrouwen coöperatie. Lijkt me een goed idee.

Daarna gaan we naar huis en lopen op die weg elk shopje binnen om de kleine visjes te vinden. Ideetje van Zalingo. Hier heet het geen sambasa, maar anders wat ik niet kan onthouden! Maar ik wilde ze graag proeven.

Bosco eet ook mee vanavond.

Daarna gaan we op tijd slapen.

We willen om 08.00 uur met de bus.

Plaatsen zijn al geboekt. En dan gelijk via Kigali doorreizen naar Musanze in het noorden. Naar de vulkanen.

Maandag

We staan om zes uur op! Zalingo gaat ontbijt maken, ik ga de badkamer nog doen én er staat nog een afwas van gisteren.

Christopher is er om 07.30 uur met een biker. En dan is er paniek.

Ik kan mijn sleutels van het kantoortje niet vinden………… potver, de djembé van Zalingo staat daar nog in en die moet mee!

Plus dat die sleutels hier moeten blijven.

Christopher belt snel Divine dat ze met haar sleutels moet komen.

Ik schiet in de baalstand. Als we naar Akagera Neighbors lopen, lukt het me ook nog om onderuit te gaan. Ik slip net langs het randje van een waterplas en mijn linkervoet belandt in de plas en ik val op mijn rechterarm en heup. Lekker dan!

Bij het kantoortje heeft Divine de djembé al gepakt, fijn! En als ik mijn handen sta te wassen vanwege de val én daarna voor de 5e keer mijn tas en broekzakken check, hoor ik sleutels rammelen. In mijn kontzak. Blij!!!

De bus pikt ons op bij Akagera Neighbors. We hebben de hele achterbank gekocht.

Bagage gaat door het raam naar binnen.

We moeten in een andere bus stappen in Kigali, op het megagrote en drukke busplein Nyabugogo. Eén grote heksenketel is het daar van mensen, grote en kleine bussen en taxi’s. Zalingo staat buiten de bus met een loopjongen de andere loopjongens van zich af te praten, terwijl ik de bagage door het raam geef. We kopen weer de hele achterbank in de volgende bus en na

30 minuten wachten, vertrekken we naar Musanze. Ons hotel daar heet Volcano View. Leuk plekje, Mieke!!!

Ik doe ze een berichtje als we echt van het busplein af zijn. En krijg gelijk antwoord van eigenaar Isaac. Zeg het even als je 20 minuten van Musanze af bent, dan kom ik je halen.

Dat is super geregeld!

Als we ons geïnstalleerd hebben, wandelen we naar het centrum én eten we bij het Migano hotel. Uitgebreide kaart, niet té duur en het eten is er snel (tip van Isaac van Volcano View). Daarna wandelen we terug en kijken Netflix.

Dinsdag

Toeristendag!!

We wilden graag op pad, maar niet daarheen waar alle toeristen zijn. Ook geen cultuur, dat hebben we al genoeg gezien.

Op advies van Deborah gaan we naar Twin Lakes, twee meren die in elkaar overgaan. Met motordriver David en collega Jeanvier gaan we op pad. David is een goede motorrijder en ik ben blij dat ik op zijn motor zit. Jeanvier heeft veel minder ervaring én we moeten regelmatig wachten totdat hij en Zalingo weer zijn aangesloten. De weg naar de Twin Lakes is grotendeels onverhard, maar goed te doen.

Daar aangekomen doen we een boottour. Heerlijk varen én ondertussen speelt Zalingo gitaar. Na 2 uur meren we aan bij een hotel voor koffie en pancakes. Daarna besluiten we terug te gaan en vragen we David om ons in de buurt van de vulkanen af te zetten om een stuk te wandelen.

Om bij die vulkanen te komen, is niet makkelijk! Hele stukken slechte weg met grote en kleinere brokken vulkaansteen terwijl we omhoog én omlaag moeten. Gratis massage, zegt David. We dreigen 1x echt om te vallen! Gaat net goed!

Op de makkelijkere stukken voel ik me comfortabel genoeg om te filmen terwijl we rijden. Dat is voor het eerst!

Ze zetten ons af op de onverharde weg die naar de ingang van Volcano National Park loopt. Met mooi zicht op de vulkanen gaan we wandelen. Waar we al snel gezelschap krijgen van een zestal jongens rond de 20.

Heel gezellig, er wordt wat verteld over de omgeving, vragen gesteld over waarom we hier zijn etc.

En natuurlijk vraag ik waarom ze niet op school óf aan het werk zijn. Er is geen geld om school af te maken, zeggen ze. En omdat ze geen diploma hebben, is er ook geen werk. Klinkt geloofwaardig, maar is niet helemaal waar, volgens mij.

Als er een politiejeep langsrijdt, proberen een paar zich onzichtbaar te maken.

En sluiten zich weer aan als de wagen uit zicht is. (Dit is achteraf geanalyseerd door ons).

We wandelen nog wat verder tot na een tijdje de politiejeep weer terugkomt.

En stopt.

De politiecommandant wil een gesprekje met ons.

Op dit stuk wandelpad komen vaak klachten van toeristen die aangesproken worden door jongeren die vragen om een scholarship. Eenmaal thuis worden ze via E-mail of WhatsApp lastig gevallen omdat er geen geld over de brug komt.

Het vermoeden is natuurlijk dat het deze jongeren zijn. We zijn dus gewaarschuwd.

Er is inderdaad een vraag gesteld door Olivier of er in Nederland fondsen zijn die studiebeurzen verschaffen. Hij komt er niet meer op terug. Jimmy wil dokter worden, zegt hij, en vraagt of ik niet online Nederlands en wiskunde aan hem kan geven. Kennedy wil een toeristenopleiding doen en gids worden.

Ze hebben ook nog een ander verhaal. Wat ze al voordat de politiejeep langskwam waren gestart. Ze zijn hun goede bal vanmorgen kwijtgeraakt in de training. Jimmy heeft hem in een boom geschoten én nu is hij lek. Maar morgen moeten ze een wedstrijd spelen tegen een ander team en dan moet je een goede bal meenemen.

Of ik een bal voor ze wil kopen?

Ik hoor het aan; “oh vervelend zeg, dat is balen!” “Heeft Jimmy al straf gehad?” Heel gesprek nog over hoeveel dat dan kost etc. Er wordt voorgesteld om naar de winkel te gaan (3 minuten verder) en een bal te kopen. We kunnen ook nog naar het huis van Kennedy, hij wil me een gorilla geven die hij uit hout snijdt.

We doen het allemaal niet!

Wél bedanken we ze voor de gezelligheid onderweg, het was echt leuk, ze waren echt wat aan het gidsen en we hadden ook veel lol. Hebben ook leuke foto’s met de vulkaan op de achtergrond.

Sorry jongens! Het verhaal zit best goed in elkaar, slim bedacht. Maar ik stel toch voor om een baantje te zoeken, klussen te doen voor wat geld, te sparen én uiteindelijk je opleiding af te maken. Waarschijnlijk zijn het drop-outs en niet de braafste jongens door de omstandigheden. Hopelijk weten ze zich uit de situatie te vechten én op het goede pad te belanden. Dat gun ik ze.

Wij stappen weer op de motor én rijden naar één van de watervalletjes. Gelukkig is de weg daar naar toe weer goed te doen.

Daarna laten we ons afzetten bij Migano voor het diner. En wandelen we terug naar Volcano View.

Superleuke ontspannen dag!!

Woensdag

Reisdagje!

We doen de ochtend nog rustig aan en checken uit om 12.00 uur. Met de taxi naar het busplein.

Ik had Isaac even moet appen, want die had ons ook weer willen brengen, niet aan gedacht.

We kunnen gelijk weer op de achterbank van een bus terug naar Kigali. Ik heb 3/4 van de reis geslapen. Op Nyabugogo begint weer het spektakel van 1 loopjongen vinden én 1 taxichauffeur, terwijl 10 andere ook willen. Voor de taxichauffeur is het daarna een hele kunst om van het busplein af te komen, dit keer duurt het 30 minuten.

Ik vraag me af wanneer ze dit plein nou eens aan gaan pakken en beter gaan organiseren. Er is nu maar 1 ingang waar altijd file staat en 1 uitgang waar alles langs moet. Volgens de taxichauffeur gaan ze daar in februari mee starten.

Ben benieuwd.

We checken weer in bij Nziza View, van Jemima. Haar echtgenoot is vandaag net vertrokken naar Amerika, voor een maand.

Betekent meer drukte voor haar, wat ze al had met 5 kinderen. Heb haar nog niet gezien, maar wel op de app gesproken.

Na het eten probeer ik nog Lupin te kijken, maar ik val in slaap.

Sorry Zalingo! Omdat ik in slaap val, stopt hij ook met kijken. We moeten het nog wel afkijken voordat ik vertrek. Nog 4 dagen….