Donderdag

Rustig dagje vandaag.

Ik ben rond 09.15 uur op de playground om het werk rond de schommel op te volgen. Die was natuurlijk niet klaar op de dag van de sluiting. Ik vond dat ook al echt mega snel. Ik had de hele week nog niemand ermee bezig gezien. Dus gisteren even naar gevraagd, het moet wel klaar zijn voordat ik eind volgende week vertrek. Even een belletje van Bosco én ze zijn er weer! Wat foto’s en filmpjes gemaakt. Het is ook echt learning by doing. Soms moeten ze ook echt om zichzelf lachen, dan zit er iets op een verkeerde plek. Even weer checken op de bouwtekening of de foto van de schommel van Twiga dukina én weer door.

Ik had ook grote draadbouten mee moeten nemen vanuit Nederland. Heb niet heel veel vertrouwen in de bouten die ze hier gebruiken op de lange termijn. Maar de eerste maanden zal het wel lukken.

Nu moeten ze de zitplankjes nog gaan maken én de stangen van het duikelrek.

Divine heeft al bedacht dat ze met de kinderen gras onder de schommel gaat planten. Zodat het niet zo stuift en je een wat zachtere landing maakt.

En er moet nog gelakt worden, denk ik. Had ik zelf nog niet aan gedacht, maar opperde Zalingo. Dus daar moet ik ook even op letten.

Daarna had ik een videocall met Isa, van Nieuwe Gevers. Om even kennis te maken én te sparren. Het idee achter dit platform is dat deskundigen op allerlei gebied hun expertise inzetten om iets goed te doen voor (kleine) stichtingen met goede doelen. Zij doen dat vrijwillig, naast hun werk. Helemaal gaaf! Ik heb hier best wat vraagstukken liggen waar ik ondersteuning bij kan gebruiken. Er is alleen één maar: het lidmaatschap van € 2500, — voor een jaar. Ehm, de budgetten hier zijn ontoereikend voor wat we doen. Ik kan daar geen geld bij op gooien.

Ik heb de 1e week van oktober nog een vervolg afspraak staan. Vrees dat mijn boodschap dan zal zijn dat het voor mij (ons) niet haalbaar is.

Als ik klaar ben met het gesprek, stelt Bosco me voor aan de vader van Aline. Ik heb haar verhaal al met jullie gedeeld. Het is in mijn ogen een hele oude man, maar daar zal ik me wel in vergissen. Ze laten me de verwondingen zien die moeder heeft toegebracht aan vader. Flinke littekens op zijn onderarm (zit nu een plaat in) en op zijn hoofd. Hij is hier op verzoek van Bosco. Aline is toegelaten op de boardingschool hier in Kabarondo, waar ze verder kan leren in de vakken die zij graag wilde. Yes!!! Het is overigens de 2e helft van secundary school, wat ze hier advanced level noemen, dus S4, S5 en S6. Boarding betekent er ook slapen, ook al woont Aline ook in Kabarondo. Weekenden breng je ook door op school. Alleen lange vakanties mag je naar huis én er zijn wat dagen waarop de familie je mag bezoeken. We gaan haar wel heel erg missen op de zondagen! Ze kan de groep heel goed motiveren en begeleiden. Maar haar toekomst is nu het belangrijkste.

Bosco wil dat vader een bijdrage levert. Het is jouw dochter; je hebt het gezin al verlaten. Ook al heb je niet veel, iets van support moet je wel geven. Zodat Aline straks een goede baan kan krijgen en jou kan gaan ondersteunen. Als ik het goed begrepen heb, gaat vader maandag met Bosco naar de markt om een matras te kopen. Ik merk wel dat het Bosco om het principe gaat. Jij steunt/geeft en het kom later bij je terug.

Ik lunch niet thuis, maar snack wat uit het shopje. Dan werk ik nog door aan diverse zaken. En ga, na nog weer even bij de schommel gekeken te hebben, om 15.30 naar huis. Mooi op tijd om de afwas te doen én te koken. Werk daarna toch nog even door aan wat documenten (kan maar klaar zijn én mijn hoofd bedenkt nog van alles). Cheetah bedenkt nog dat hij best heel stiekem op het te lange gordijn in mijn deuropening kan liggen. Zo is ze toch half binnen, haha! Ik laat het toe totdat ik mijn deur en raam dicht moet doen vanwege de muskieten.

De gasten die ook hier slapen, zie ik nooit. Die komen heel laat pas binnen en zijn al vroeg vertrokken. Het zijn vertegenwoordigers en bezoeken hier bedrijven en boeren. Ik vind het prima.

Vrijdag

Terwijl Christopher verder werkt aan de accounts voor social media, stort ik me op het afmaken van het Summer camp report. Een soort verantwoording naar het district en andere leiders die straks opnieuw een vergunning moeten verlenen aan de NGO.

Later schuiven ook Bosco en Divine aan om het financiële plaatje van summer camp compleet te krijgen. De grootste kostenpost blijken, naar verwachting, de maaltijden geweest te zijn. Dat was ook de basisvoorwaarde van het hele kamp, kids met volle magen. Zodat ze niet de straat ophoeven om het eten van die dag te vergaren.

Om 16.00 uur stap ik in de meeting met de vrouwen. Zijn zij bereid om, samen met het sponsorgeld wat over is, te investeren in een naaimachine? Er wordt overlegd, gestemd, financiën gecheckt en weer overlegd.

Het is nu 18:02 uur en er is overeenstemming over hoeveel geld er op de spaarrekening staat.

Tien minuten later weten ze ook hoeveel ze willen bijdragen. En dat is bijna een hele machine! Wauw! Ik was nog aan het stoeien met 40-60 of 50-50 verdeling in mijn hoofd.

Op 20 vrouwen is 1 machine natuurlijk niet heel veel, dus een 2e is dan ook welkom. Ze opperen nog een andere machine waarmee je sweaters kan maken. Maar sweaters verkoop je niet zo makkelijk aan toeristen, die kopen liever iets kleins wat je meekan nemen naar het thuisfront. Daar verdien je sneller mee. Bovendien is die machine 5x duurder. Maar zij mogen het zelf bepalen.

Bij stemming wordt er toch gekozen voor 2 lichtere machines.

Ze geven nu hun hele spaartegoed op, is dat handig, vraag ik. Ja, zeggen ze, nog niet alle vrouwen hebben hun inleggeld betaald, dat gaan ze nu wel doen. En iedereen gaat weer 200 sparen (per week?), dus wordt dat spaargeld snel aangevuld. Bedenk nu nog dat er dan eerst nog geen geld is om stof te kopen.

Ik zeg dat ik erover na ga denken en er dinsdag op terugkom. Er was ook nog iets over kralen, snapte nog niet helemaal wat dat was. Dat kan dan ook dinsdag.

Ik word door Bosco naar de timmerman gestuurd die met de schommel bezig is, of ik even kom checken. Het is ondertussen donker geworden, dus ik zie geen steek.

Met wat telefoonzaklampen controleer ik de boel. Hij heeft twee zitplankjes gemaakt, beetje te diep naar mijn idee. Nu moeten de touwen eraan. Ze willen het bovenaan vastbinden met een knoop, dat moet dus andersom. Knopen onder de plank.

En dan blijkt dat ik zelf een fout heb gemaakt. Gatsie! Ik zoek de foto even terug van het meten van het touw. Ja hoor! Sukkel! Ik heb 20 meter en 2,5 cm gekocht. In plaats van 20 meter en 250 cm. Hoe dom!

Bij het nameten blijkt het ook nog 19 meter en 50 cm te zijn.

Dan maar de 2 schommels maken en het klimtouw even laten wachten. Zalingo moet dan nog maar een keer touw daarvoor meenemen.

En ik moet ook weer terug naar de vrouwen. Daar zijn de 3 Duitse meiden aangeschoven, die 2 avonden terug de armbanden nog hebben gekocht bij Divine.

Zij vinden het heel leuk om de moeders teven te spreken. Ze zijn 2 weken aan het rondtrekken en gaan morgen terug naar Kigali. Om dan 5 weken stage te lopen op de Arise and Shine nursery and primary school daar. Omdat ze de kinderen nog niet hebben ontmoet, vragen we de moeders of de kids om 12.30 uur kunnen komen voor een presentatie. Dat gaat lukken!

Het valt me op dat ze alledrie in het wit gekleed gaan. Paar dagen geleden ook. En dezelfde doet steeds het woord. Misschien vraag ik morgen of de kleding iets betekent.

Daarna nog een keer terug naar de schommel.

Het 1e zitje hangt wat te hoog, vind ik. Je moet erop springen. Bosco gaat het als eerste proberen. De timmerman duwt.

Daarna wil ook de moeder van Steven er op, de rest van de moeders zijn nu naar huis. Zij heeft net als Steven een geweldige olijke blik en dezelfde brede lach. Heel voorzichtig gaat ze erop zitten.

Morgen moet ik het zelf maar even proberen.

In het donker wandel ik naar huis. Met mijn telefoonzaklamp. Bij het huis is alles donker, geen Theo en ook geen buitenlampen aan. Bobby ontsnapt me als ik door de poort stap.

Ik ga dus eerst de lampen aandoen en gelijk maar koken. Als ik aan het koken ben, probeert er iemand met een sleutel de voordeur in te komen. Na wat morrelen (probeert verschillende sleutels) blijkt het Christopher te zijn. Die komt kamers checken, er is nog een 3e gast bijgekomen.

Ik laat hem daarna de poort weer uit, daar heeft hij geen sleutel van en hij is dus over de hoge muur geklommen. Ik heb geen sleutel van de voordeur, dus laten we zijn sleutel aan de binnenkant zitten en niet op slot. Kunnen ze zelf afsluiten straks.

Na het koken, eet ik dat op in mijn kamer, kijk nieuwe afleveringen van Emily in Parijs , bel even met Zalingo en communiceer met geluidsopnames met vriendin Yvon in Nederland.

Een heuse vrijdagavond!

Zaterdag

De zaterdag start rustig. Ik slaap tot 08.45 uur, jeetje!

Om 13.00 uur moet ik bij de kids zijn, die gaan optreden voor de 3 Duitse meiden.

Dus ik heb nog zee van tijd. Die breng ik door met rustig ontbijten. Mijn poederkoffie, snacken van noten, biscuit en gedroogde abrikoos. Ga buiten zitten op mijn rieten stoel waarvan de puppies denken dat ze daar op mogen kauwen. Eh, nee dus!

Tegen 11.30 bak ik een eitje. En ontdek ik dat de eieren die Eva me eergisteren heeft verkocht al gekookte eieren zijn! Haha!

Ik vroeg om eieren én zij wilde me persé de witte eieren geven. Okay, prima!

Ik had nog wat bruine eieren hier, dus heb ik eergisteravond 4 eieren gekookt (2 witte, 2 bruine) voor bij de spaghetti en alvast voor de lunch van de volgende dag. Vond de

bruine lekkerder. Blijkt vandaag als ik een wit eitje in de koekenpan wil tikken dat die al gekookt is!! Nee!! Wie bedenkt dat nou?!

Maar even goed navragen de volgende keer. Ik kook ze liever zelf, hier koken ze ze blauw namelijk.

Daarna doe ik een wasje.

En dan loop ik naar Akagera Neighbours.

Onder dat loopje zijn er altijd kids en anderen die al van ver roepen: Monika!

Gevolg van reageren op hun Muzungu met Oya (nee), nitkwa Monique (ik heet Monique).

Ik zwaai meestal of roep een groet in het Kinyarwanda. Ik moet de komende week even kijken hoe mijn lessen weer op te pakken. Ben uit het ritme gevallen door de slechte verbinding.

De kids waren we al om 11.30! En hebben zich vermaakt met de schommel én het duikelrek! Allemaal blij! Na de voorstelling is er zelfs schommelles van coach Patrick. Die veel humor heeft én vooral laat zien hoe het niet moet.

Wat een geweldige coach is dit. Is heel goed in karate, acrobatiek en theater. Coacht positief met discipline én humor. Maar zijn verhaal is hartbrekend.

Terwijl hij in Kigali zijn karate-opleiding volgde én werkte om geld naar huis te sturen, heeft zijn vriendin hun huis en bezittingen verkocht. Ze is vertrokken en heeft de kinderen voor de voordeur achtergelaten. Van 10 en 5 jaar én een baby van 7 maanden! Patrick werd gebeld door iemand uit de buurt. Waarom zitten je kinderen hier buiten? Je vriendin is weg en er wonen andere mensen in je huis.

Hij is daarom teruggekomen naar Kabarondo en zorgt voor de kinderen. Het meisje van 5 is niet van hem én ze is héél speciaal in gedrag. Hij heeft Bosco gevraagd of hij mocht komen coachen, niet eens voor geld, maar om de kids van 10 en 5 mee te laten doen in zomerkamp.

En hij doet het echt fantastisch!

Ik hoop dat we hem kunnen houden én ook kunnen gaan betalen zodat hij goed voor de kids kan zorgen.

Terug naar de voorstelling. Heb ik weer erg van genoten en lekker meegedanst. De meiden zijn onder de indruk. Voordat ze terug gaan naar Kigali, deel ik nog de foto’s en filmpjes met ze die ik heb gemaakt. Oh en de kleding was nu wel iets gekleurder, dus heb er niet naar gevraagd.

Daarna terug naar de playground. Niemand van de kinderen is van plan naar huis te gaan. Ze staan in de rij voor schommel! Andere kinderen willen een boekje lezen en later volleyballen we nog met een hele groep.

En we hebben de kralen gevonden!! Bosco kon niet geloven dat een kind, een coach of een moeder de kralen heeft meegenomen. En laat Divine en Candide alle dozen etc nog eens goed nakijken. En ja, hoor, gevonden. Gaan we morgen mee aan de slag!

Om 16.00 uur ga ik wel naar huis.

Ik bel een tijd met Jasper én ga als het donker gaat wordt mijn eten koken.

Nog één leuk nieuwtje….

Er hebben zich 2 sponsors gemeld die maandelijks een bedrag gaan overmaken. Wat ontzettend fijn!!

Heb het budget voor komend schooljaar gelijk weer aangepast. Het is nog niet helemaal dekkend, maar het gat wordt nu aanzienlijk kleiner.

Morgen zijn de kinderen er weer, armbandjes maken dus én ze vragen al een tijdje om een nieuw spel. Even op broeden….

En daarna gaat mijn laatste week hier in..

Heb een lijstje naar Bosco gestuurd van wat ik nog moet/wil in die week, benieuwd naar zijn lijstje…

Zo slapen en voor jullie vast fijne zondag!