Zondag

We hebben bedacht dat we een “chasing the rats” party gaan geven. Zo noemen ze hier een house warming party. Ze willen heel graag een keer op bezoek komen en dus hebben we besloten dat vandaag te doen.

Zalingo gaat achter eten en drinken aan, ik werk de ochtend nog achter de laptop. Het is nog een heel gedoe om het nodige voedsel te vergaren. Het is geen marktdag en hij moet dus wel wat speurwerk verrichten om de benodigdheden te vinden in Kabarondo centre. En daarna nog een keer de gang maken naar de hoofdweg om flesjes drinken te vinden. We hebben Bosco&Divine en kids uitgenodigd. En zijn broertje Theo.

Alexi. Christopher en zijn vrouw Natasha en de pasgeboren baby. En later op de dag is er een boeking van Marcel, een man uit Denemarken. Dus die komt ook mee, we delen het eten gewoon, wat extra rijst meekoken én op is op.

Die ‘s avonds een Duitse man blijkt te zijn en in Abu Dabi woont en daar werkt op de Duitse ambassade op een speciale afdeling. En later ook nog een professionele fotograaf te zijn. Hij is nu op vakantie hier én op een gehuurde motor en camera door Rwanda aan het touren. Zonder echt plan, gewoon gaan en maar zien wat er gebeurt. Gaaf! En gelukje voor ons, vertel ik straks meer over. Hij is een paar dagen geleden van de weg gereden door een bus. Heeft zijn hand daarbij flink opengehaald. Hij is van plan om naar Akagera Park te gaan met wat mensen die hij hier heeft ontmoet.

We vragen aan alle gasten wat ze drinken en halen daar 2 kleine flesjes van. Op is op.

De middag zijn we druk met koken, Zalingo is de kok en ik assisteer. En de vloer moet ook gedweild! Er ligt stof op van een week én zeker met het aanleggen van het terras voor het huis komt nog meer grond naar binnen.

We hebben gezegd dat er om 19.00 uur eten zal zijn. Tegen 18.30 uur krijgt Zalingo stress. Hij gaat het niet redden op tijd klaar te zijn, ook als zijn we om 15.30 uur al begonnen. Dus informeer ik de gasten dat het 19.30 uur wordt. Wat een aantal niet meekrijgt vanwege slecht netwerk en dus toch om 19.00 uur voor de deur staat. Voor mij geen probleem, dan drink je alvast en klets je een beetje (zijn ze hier niet gewend). Zalingo wordt er wel onrustig door, merk ik.

Om 19.30 uur is iedereen er én open ik de “chase the rats”party met een korte speech. Welkom in dit huis, dat de avond een mix is met Rwandese, Nederlandse, Burundi en Duitse invloeden, dat we het eten en drinken delen en dat het zelfbediening is.

Dat geeft niemand de verplichting om iets te zeggen zoals ze in Rwanda gewend zijn.

Normaal wordt elke aanwezige geacht iets te zeggen en pas daarna kan er gegeten worden. Hoeft dus niet.

Ik neem Igor en Mpeta (de kids van Bosco) als eerste mee naar het buffet, zij mogen zeggen wat ze willen en ik schep op. Daarna mag de rest. De kids zitten heerlijk op de bank te smullen, zelfs Mpeta die de vorige keer ongeveer 1 eetlepel rijst en 2 gebakken aardappeltjes at.

Als zij klaar zijn met eten, heb ik nog 2 verrassingspakketjes voor ze, meegenomen uit Nederland (bellenblaas, mini-kleurboekje, kleurpotloden etc).

Na het eten wil Alexi graag dat Zalingo zijn gitaar haalt en wordt er in het Engels en Kinyarwanda gezongen én zelfs gedanst!

Om 22.00 uur stop ik het feestje, de kids moeten naar school morgen.

Maandag

Met Bosco en Marcel heb ik afgesproken om de volgende ochtend om 08.30 uur naar de school te gaan om te kijken of iedereen er is. Marcel heeft zijn plan naar Akagera Park te gaan gecanceld omdat hij héél graag een bijdrage wil leveren aan ons programma.

Hij heeft een goede camera en kan goede foto’s maken, dus dat willen we ook doen op school.

Om die foto’s weer te gebruiken op de website en social media.

Bij aankomst weten de kinderen al dat we komen en langzaam aan verzamelt iedereen zich om ons. De leerkracht die onze contactpersoon is, is er ook. Ze was niet bij de afsluiting van het zomerkamp maar ik ken haar van de vorige keer.

Aline is er niet, die is klaar met de 1e 3 klassen van secundary school én heeft een andere school gevraagd ipv de timmermansschool.

Zolang de aanvraag wordt behandeld, hoeft ze niet te starten. Betekent dus wel dat ze straks al achter loopt? Geen idee hoelang het proces gaat duren.

Aimé van 17 is hier ook niet, die gaat naar een boarding school (waar je dus ook slaapt van vakantie tot vakantie).

En we missen Steven?! Die blijkt nog onderweg te zijn vanaf een bruiloft uit Rwamagana en komt dus later.

De rest is er en Marcel gaat portret- en groepsfoto’s maken. En we doen ook een paar foto’s in een klas.

De banken zitten vol gepropt, 6 kids waar er 3 zouden moeten zitten. Bij navraag is dit alleen voor vandaag. Ze maken een verdeling in ochtend- en middagshift. Dus gaat de helft van deze klas in de bankjes.

Voor onze kinderen geldt het niet, die gaan wél de hele dag, om ze van de straat te houden.

Alle kids zitten nu ook op deze school zodat het voor ons makkelijk is om ze in de gaten te houden.

Nadat een aantal kids vrijdag aan gaf op te zien tegen de tijd na school , kwam bij mij het idee om ze na schooltijd ook naar Akagera Good Neighbours te laten komen. Om te lezen, huiswerk te maken én te spelen. Van 16.00 tot 18.00 uur. Ik bespreek het idee met Bosco die het plaatje ook al gelijk voor zich ziet. Moeten we wel iemand vinden die kan begeleiden.

Na de foto’s te hebben gemaakt op school, wandelen we terug.

Marcel koopt voor iedereen koffie én we vergaderen nog wat in de tuin. Hij heeft goede ideeën, die we uit kunnen werken.

Bosco heeft Yvonne laten komen. Op verzoek van school voegen we haar toe aan ons programma. Ze is met haar moeder en 3 broertjes/zusjes in Kabarondo komen wonen. Vader heeft het gezin verlaten. Yvonne is, toen ze 7 was, ziek geworden. Als we het goed hebben vertaald, had ze tuberculose? Er was geen geld voor medicatie, dus is ze destijds niet behandeld. Met als gevolg dat haar ene been nu korter is dan de andere. Ze komt heel stil bij ons zitten. Bosco stelt wat vragen. Ze gaat naar Senior 3. Ze was nog niet op school omdat ze nog geen schooluniform heeft. Josian, onze kleermaakster komt gauw opmeten. Hopelijk kan ze morgen naar school! Marcel maakt ook van haar een foto. Haar verhaal raakt hem, zie ik. We moeten nog op zoek naar een sponsor. Is al gevonden, zegt hij.

En ter plekke bedenken we samen dat ze waarschijnlijk speciale schoenen nodig heeft, om te voorkomen dat ze straks nog meer pijn krijgt of helemaal vergroeid. Omdat we niet helemaal zeker weten of ze alsnog behandeld zou kunnen worden of wellicht fysiotherapie nog kan helpen, besluiten we zsm met haar naar het gespecialiseerde ziekenhuis te gaan om te kijken wat nodig is. Marcel betaalt de transportkosten en zegt ook de eventuele

behandeling te betalen óf de speciale schoenen als die nodig zijn. Wat een geluk!!

Hij vraagt nog een keer goed door naar wat ze nog meer nodig heeft om naar te school te kunnen. Schoolmateriaal heeft ze al van ons gehad maar ze bedenkt nog een schooltas, een wiskundeset ? en schoenen. Dat wordt dus ook nog geregeld!

Steven komt ook nog even langs voordat hij naar school gaat. Om op de foto te gaan én om zijn schoenen op te halen.

Die zet hij bij ons, om te voorkomen dat zijn moeder de schoenen verkoopt, zoals ze al eerder heeft gedaan. Gelukkig is de school dichtbij, 10 min met de benenwagen.

Daarna ga ik eerst naar huis omdat Zalingo lunch heeft gemaakt. Dus neem ik afscheid van Marcel die vandaag nog terugrijdt naar Kigali. Om daar aan de foto’s te werken. Hier kan dat niet vanwege het belabberde netwerk de laatste dagen.

Als ik terugkom, probeer ik eerst wat Kinyarwanda te oefenen. Totdat MTN zegt dat ik mijn bundel voor vandaag heb opgebruikt. Huh? Ik heb niets bijzonders gedaan nog, hoe kan dat nu al op zijn?! De WiFi wil ook geen internet leveren.

Mooi kak! Ik moet wachten op een meeting met Bosco en Christopher. Besluit dan maar om te gaan lezen op mijn e-reader totdat zij komen.

Om 17.30 zijn ze er en bedenken we wat ik de komende 2 weken nog ga doen. Ik wil mijn laatste week in Kigali zijn om wat bezoekjes af te leggen én misschien nog iets van Rwanda te zien.

Nou, ik hoef me niet te vervelen, hoor!

1. Een social media protocol schrijven. Welke gaan we inzetten, wat is ons publiek daar, hoe vaak en wat gaan we dan posten. Zichtbaarheid is nodig.

2. Booking.com herschrijven, ook daar melden dat het bedrijf Akagera Neighbors het project Akagara Good Neighbors mede betaalt. Dus dat een deel van wat je betaalt aan verblijfkosten wordt afgedragen aan AGN.

3. Een begroting voor het komende schooljaar. Schoolkosten maar ook meer zekerheid voor de coaches ( krijgen nu een kleine vergoeding) én een stuk onverwachte kosten (medisch bijvoorbeeld). En dan kijken welk deel al gedekt wordt door sponsors en voor het andere deel een financiering vinden.

4. Een werkplan voor de moeders: waar gaan we mee aan de slag, waar vind ik support, wie kan ze leren de coöperatie op te zetten en beter te benutten

5. Een financiële structuur opzetten om de diverse geldstromen in beeld te krijgen en te stroomlijnen. De NGO groeit, er moet meer structuur komen. Ook om verantwoording af te leggen aan het district en andere instanties.

6. Vastleggen Wie zijn onze partners? En wat betekenen we voor elkaar.

7. Peacefull heart, het Tapping Trauma Techniques instituut heeft om een voorstel gevraagd. Wat kunnen zij voor ons betekenen.

8. Gesprek met Nieuwe Gevers om te kijken of ik ondersteuning kan krijgen bij bovenstaande issues. Ik kom zelf een heel eind, denk ik, maar hulp van experts is welkom!

9. Mijn kennis over funding bijspijkeren.

10. En wat er verder nog opduikt

Een deel zal ik ook in Nederland mee verder gaan, denk ik.

Ga nu mijn bedje opzoeken….

Dinsdag

Tegen beter weten in probeer ik Ilse te bellen. Maar het netwerk werkt nog niet echt mee……… Ilse is jarig!! Van harte gefeliciteerd met je 25 jaar! Mooie leeftijd!

Daarna zeg ik ook al mijn Kinyarwanda lessen af. Ik heb geen zin in lessen waarbij de verbinding steeds weg valt. Munga heeft 2 nieuwe teachers gevonden. Geeft hem wat meer vrije tijd.

Het netwerk zit me dwars. Ik werk de ochtend met Christopher aan een social media protocol. Op welke platforms willen we ons laten zien, hoe vaak, welk publiek vinden we daar, wat gaan we dan posten.

Ik werk op de internetbundel van Christopher , maar als hij wordt weggeroepen moet zijn telefoon mee én kan ik niks meer. En dat gebeurt best vaak.

Om 12.30 uur ga ik naar huis voor de lunch. En overweeg ik serieus om vanuit Kigali te gaan werken aan het lijstje. Want ik sta nu steeds in de wachtstand. En daar heb ik een hekel aan.

We lopen terug én ik app Bosco of hij in de

buurt is. Moet echt even in gesprek hierover. Zalingo gaat met de moeders en Divine aan het werk ondertussen.

Ik ben net 10 minuten aan het werk met het social media protocol als Bosco aanschuift met een Airtel simcard. Van Eva, die zegt dat ze hem niet gebruikt? Christopher krijgt de opdracht er een internetbundel op te zetten die voldoende moet zijn om de hele dag internet te gebruiken.

Airtel doet het beter in dit gebied, is goedkoper en met een booster van 5G die je gebruikt als je door je dagelijkse data heen bent. Op hoop van zegen!

Ik werk verder met Bosco aan het protocol en de begroting.

En helaas komt Divine Jean Claude brengen. Die is dus niet naar school vandaag en door iemand van de straat gepikt en naar ons gebracht. Even later schuift nog iemand aan, een jonge man met een weeghaak.

Ze moeten wachten, want ondertussen zijn wij aan het uitrekenen wat de verschillende sponsorbedragen zijn, omdat Marcel dat nu wil weten. Die heeft mensen gesproken, maar moet zelf naar Kenia reizen en wil de informatie graag aan hen doorgeven.

Als we dat hebben berekend, mag Jean Claude starten met zijn verhaal.

Hij is niet naar school omdat zijn gekregen schoenen te klein zijn. En zijn slippers kapot. Hij is dus de straat opgegaan om metaal te zoeken en te verkopen aan de jonge man die naast mij zit.

Bosco gaat in gesprek met hem én houdt hem voor dat hij geen metaal mag kopen van kinderen. Kinderen mogen geen zaken doen. Vaak stelen de kids een pot, slaan hem plat en verkopen het dan als oud ijzer. Dus koop je van kinderen én is het ook nog eens gestolen. Hij belt ook de baas van de jongen én de politie-commandant.

Hij probeert de jongen ervan te doordringen dat hij op deze manier verantwoordelijk is voor het in stand houden van streetkids en ze aanmoedigt om te stelen.

Ik zie emotie bij de jongen, maar kan niet duiden of het spijt is óf baalt dat hij betrapt is.

Na overleg met zijn baas en de politie commandant mag hij gaan.

Bij Jean Claude zie ik geen enkele emotie. Hij was al de grote afwezige bij Summercamp én is nu de 2e dag al niet meer op school. Gisteren was hij er wel!

Bosco stuurt hem weg om de te kleine schoenen te gaan halen.

Ik heb hem niet meer terug gezien.

Bosco wil met de lokale leiders en de politie een campagne opzetten om de kopers van metaal te informeren waarom ze niet van kinderen mogen kopen. Ik denk dat het ook echt gaat gebeuren.

Wat ik heel bijzonder vindt, is dat ze allebei gewoon aan zijn komen lopen.

Blijkbaar ga je gewoon naar Bosco als iemand zegt dat je daar naar toe moet?

Onnozelheid? Angst? Uit ontzag?

Ga het nog eens navragen.

Woensdag

De week is alweer half voorbij!

Ik start de werkdag met Bosco. Op advies van Marcel willen we tekst toevoegen aan de informatie op booking.com. Dat een boeking bij Akagera Neighbors rechtstreeks Akagera Good Neighbors project ondersteunt. Met een verwijzing naar de website, als dat mag. (Niet dus……)

Daarna werk ik verder aan de begroting. De sponsoring die we nu hebben, is niet toereikend. Dat wist ik al, maar ik wilde ook graag weten waarom niet en wat missen we dan?

We betalen voor de kids elke termijn (3x) schoolgeld (alleen voor boarding school), schoolmaterialen, hygiëne spulletjes en voor de meiden ook maandverband, elk jaar een schooluniform en een paar schoenen voor school en alle schoollunches.

We willen een maandelijks bedrag per kind reserveren voor medische kosten én kunnen dat dan gebruiken als dat nodig is. (Voor Marcel zijn nu de medicijnen die nodig waren voor zijn been betaald door …? Bosco privé waarschijnlijk). Als er meer nodig is, dan kunnen we sponsoren vragen om bij te springen. Maar het lijkt me goed om elke maand te reserveren.

En elke zondag krijgen kinderen hier een maaltijd.

Voor primary school komt het maandelijkse bedrag (met de huidige koers) op € 6,78.

Voor secundary school op € 10,17. En voor boarding school op € 25,00.

De sponsoren uit Hongarije sponseren een vast bedrag per maand per kind, ongeacht naar welke school hij of zij gaat.

De zondagse maaltijd komt maandelijks uit op rond de €108,00 voor 20 kinderen.

Laszlo Bakay, een Hongaar, draagt hier

$ 50,00 per maand aan bij.

We komen nu, volgens mijn begroting, komend jaar € 750,— tekort. Zonder rekening gehouden te hebben met kosten voor coaches, zomerkamp en onverwachte zaken. En ik weet zeker dat er dit jaar kinderen bij zullen komen. Ben wel beetje bezig de boodschap te brengen eerst wat stabieler te worden. Maar…… als er iemand aanklopt, zal er geen “nee” gezegd worden.

Ik ga om 12.30 uur terug naar huis voor de lunch die Zalingo heeft gekookt. Dat ga ik de komende dagen missen want hij gaat vanmiddag terug naar Kigali. En waarschijnlijk pas eind volgende week weer hier terug. Dan nog 2-3 dagen hier en dan samen terug naar Kigali.

Als ik hem heb weggebracht, loop ik terug maar Akagera Neighbors. Eerst even kort bijkletsen met Divine over de meeting van gisteren met de vrouwen.

Zij willen graag een eigen ruimte voor hun spullen ipv die te delen met de kids. Helaas zijn er kralen weg, meegenomen door? Wat echt balen is want deze hadden we nog nodig om de armbandjes voor de AVES kids nog verder te maken.

Ik ga er zondag met de kids nog over praten.

Een eigen ruimte zit er voorlopig niet in. Maar ze hebben ook bedacht dat ze een koffer willen om hun spullen in op te bergen.

Goed idee! Dat moet haalbaar zijn.

Er zijn armbanden verkocht aan gasten en Divine betaalt ze uit. 20% gaat naar de coöperatie en 80% naar de maakster.

Ik weet zo even niet of ik dit al heb genoemd, maar ik heb het idee geopperd van een naaimachine voor de groep. Bosco bedenkt daarna In plaats van danskleding te kopen, dat dat dan zelf gemaakt kan worden én kunnen er tassen etc worden toegevoegd aan het assortiment. Josian, onze naaister in de groep, wil het wel aan de groep leren.

Ik heb ze gevraagd naar de kosten van een goede naaimachine. Eind volgende week weet ik hoeveel er over is van het budget. Ik heb hier namelijk ook nog 3 tenten en 6 slaapzakken staan. Die gaan we maar wegschrijven met mijn rekening van de 1e week én kosten die ik nog niet betaald heb voor de bus naar de Expo en de lunches van de 2 uitstapjes. Dat betekent dat ik minder uitgeef van het budget dan beraamd én dus wellicht een naaimachine kan kopen. Misschien moet ik van de coöperatie ook een bijdrage vragen? Ik hoor graag wat mijn sponsors van het idee vinden.

Ik werk nog wat aan andere zaken en maak een afspraak met Nieuwe Gevers voor morgen.

Dan help ik Divine nog even met het opnieuw inrichten van het “winkeltje”. Want er zijn nieuwe gasten, 3 meiden uit Duitsland, nog een vrouw die door Afrika reist, én er komt morgen een Pools koppel. Ze blijven allemaal 1 tot 3 nachten. We willen natuurlijk ons verhaal vertellen én ze het winkeltje laten zien.

Dan is het 18.00 uur én wil ik niet langer wachten op de gasten. Het wordt donker én het is niet zeker of ze vanavond nog willen kijken. Helaas voor Divine wordt zij wel geacht te blijven. Ik geef ook altijd aan dat ik wel met gasten in gesprek ga, maar dat het verhaal van hunzelf moet komen. Het is hun project, niet dat van mij.

Ik heb nu net mijn diner op en krijg een berichtje van Divine . Ik heb niet voor niets gewacht, zegt ze. De 3 meiden hebben voor 20.000 aan armbanden en kettingen gekocht en nog wat mandjes. Dat is héél fijn voor de moeders!!

Ik ga thee drinken én wacht nog even af of de gasten die hier 3 nachten in “mijn” huis gaan verblijven nog voor 21.00 uur arriveren. Dan kan ik ze nog even de hand schudden. Daarna is het bedtijd.

Lang verhaal, sorry, maar soms is dat even nodig.