Het is vrijdagmiddag 13.00 uur en ik zit in mijn kamer deze blog te schrijven omdat het pijpenstelen regent. Het licht valt ook net uit, dus is er geen elektriciteit. Af en toe floept het aan, maar ook weer uit.

Woensdag

Na mijn Kinyarwanda les ben ik bij de lunch met de kids. Daarna leert Zalingo ze het lied Ntukiheze wat betekent Don’t give up.

De strekking is dat iedereen uniek is en een talent heeft. Dat je niet hetzelfde hoeft te kunnen als een ander, maar je eigen talent mag ontdekken.

Gerjanne heeft het onderwerp aangedragen, Zalingo heeft er een lied van gemaakt.

In een halfuurtje hebben ze het lied onder de knie.

Daarna geeft Mike zijn tekenles. Het eerste deel moeten ze met sjablonen drie vormen tekenen en inkleuren. Een ander onderdeel is ze leren hoe ze met waterverf kunnen verven. Hij heeft er een leuke opdracht bij.

Met sjablonen tekenen ze een groot en een klein hart. Het kleine hart is voor jezelf, het grote hart is voor iemand waar je van houdt. Leuk!

Ergens tussendoor heb ik nog een overleg met Bosco over mijn visum, de schommel (beginnen we mee na mijn Kigali week), een werkbaar schema voor Divine waar ze met kinderen én de moeders werkt, social media én hij heeft het idee om een ECD centrum (peuterspeelzaal) neer te zetten bij de community waar zijn ouders nog steeds wonen. Er is nu alleen nog maar land daar, dus is het het vanaf de grond opbouwen.

Na het eten maak ik met Zalingo een avondwandeling.

Donderdag

Bij het wakker worden, is er iets mis. De kamer draait om me heen. Ik doe voorzichtig een poging om op te staan, dat lukt maar amper. Zalingo is aan het hardlopen. Ik wacht dus maar tot hij terug is voor een nieuwe poging. Het lukt me met zijn hulp het toilet te bereiken en daarna buiten op het bankje te zitten. Ik heb wel trek dus laten we het ontbijt naar het bankje brengen. Het smaakt me goed, maar het draaien gaat niet echt weg. Dus duik ik daarna mijn bed weer in. Ik slaap tot 11.00 uur. Daarna is het draaien weg, maar heb ik wat hoofdpijn.

Dus paracetamol en ga ik toch iets eten met de kids. Dat zijn wat minihapjes voor het idee. Wat ik niet eet, eten de kinderen wel op. Daarna blijf ik nog om foto’s te maken van het weggeven van de harten. Dat is echt leuk! Je ziet dat deze kinderen een band met elkaar hebben. Die is ontstaan doordat ze met elkaar moesten samenwerken bij het stelen op straat. Samen krijg je meer voor elkaar. Nu zie je dat ze die band ook steeds meer in het positieve aangaan. Ze zijn hard voor elkaar, maar dit kunnen ze ook.

Passie, die als eerste door Bosco en Divine van de straat is gehaald, is een ontzettende boef en laat stoer gedrag zien. Hij schroomt niet om een karatetrap uit te delen als hij boos is. Maar hij zit al vanaf mijn eerste

bezoek in mijn hart. Als we met een tekenopdracht bezig zijn, zie ik dikke tranen over zijn wangen glijden. Hij huilt in stilte. Ik sein Divine in. Het blijkt dat zijn geverfde hart er niet is en hij die dus niet weg heeft kunnen geven. Ik heb dat helemaal gemist bij het foto’s maken. Mike heeft de oplossing. Als je opdracht klaar is, verf je een nieuwe. Je ziet hem hard werken om ook het hart nog te kunnen doen. Als het hart klaar is, gaat hij op zoek naar de kokkin. Het hart is voor haar, omdat ze elke dag kookt voor de kids.

Zo lief!

Hierna duik ik mijn bed weer in tot het diner en daarna ook weer vroeg onder de lakens.

Vrijdag

Ik word goed wakker! Ga gelijk even 20 minuten oefeningen doen en onder de douche. Dat heb ik de afgelopen dagen ook niet echt gedaan. Er moet wat meer beweging komen om me goed te blijven voelen.

Ik werk de hele ochtend aan de foto’s en video’s voor de Expo. In Rwamagana begint zondag de Expo die 17! dagen duurt.

Bosco moet daar staan met Akagara Neighbors voor het eten/drinken. We hebben bedacht dat we ook Akagera Good Neighbors daar willen presenteren. Het is goed om te laten zien wat we hier doen aan het district én we hopen iets van fundraising te kunnen doen. Geen idee of dat werkt hier in Rwanda, maar we kunnen het proberen.

Na vanavond nog lang te hebben gebrainstormd met elkaar lijkt het er zo uit zien.

Christopher (één van de coaches, die trouwens gisteren vader is geworden) maakt een video van Akagera Neigbors én een van Akagara Good Neigbors die de hele dag afgspeeld kunnen worden in de tent van USAID. Ik heb vanmiddag wat interviews opgenomen met 2 kinderen en 2 moeders. Ik had 5 vragen bedacht en met ze voorbesproken. Hoe hun leven was voor Akagera Neighbors, wat er is verandert, wat ze leren in het zomerkamp, wat hun favoriete activiteit is én wat hun droom voor de toekomst is. Daarna konden ze hun verhaal in het Kinyarwanda voor mijn camera vertellen. Je hart breekt als je hoort waar ze vandaan komen. Muzungu (hij heet Muzungu, ik ben een Muzungu) zegt als ik zeg dat het geen lang verhaal hoeft te zijn, maar hij kort kan vertellen, dat zijn verhaal écht een lang verhaal is. Er is al heel veel gebeurd in zijn jonge leven (volgens mij is hij 13 jaar) Ik ga die verhalen nog wel eens beschrijven. De moeders vertellen kort over de coöperatie en laten zien wat ze bij ons maken.

Van alle kids maak ik nog een video van het lied because of education waarin ze zeggen wat ze willen worden. Soldaat, dokter, leerkracht, journalist, zanger, vertaler, boer, piloot. Passie wil dominee worden.

We willen de moeders 1 of 2x meenemen zodat ze daar hun spullen kunnen maken en verkopen en hun verhaal vertellen. Of elke dag 1 moeder.

Moeten wel ergens budget vandaan halen voor transport en eten. Rwamagana is een uur met de bus.

Zalingo gaat 1 dag mee als MC, dat is iemand die met de microfoon anderen gaat informeren. Soort dj met een boodschap.

Mike gaat schilderijen geven voor de verkoop en een deel van de opbrengst gaat naar Akagara Good Neighbors, leuk idee.

En….. ik bedenk net dat het ook leuk zou zijn als we op de dag van Zalingo de kids kunnen laten optreden met djembé, acrobatiek, theater etc. Ook hier moeten we budget voor zien te vinden. Vervoer en eten/drinken. Maar het zou een hele belevenis voor ze zijn!

Ik heb waarschijnlijk nog budget over na het bouwen van de schommel en een 2e week voor Zalingo (verder met de moeders én de kids willen ook heel graag armbandjes maken). Maar ik wil daarvan ook heel graag met de kids naar Akagera Park. Op de vraag waar ze naar toe zouden willen, kwamen ze met 4 dingen. Het Convention centrum in Kigali of het parlement, het Kings Palace in Nyanza óf Akagera Park.

Aangezien het Akagera Park praktisch de achtertuin is hier, is dat het meest haalbare. Het zal waarschijnlijk ook de enige keer zijn in hun leven dat ze het kunnen bezoeken. Het park heeft al vrij entree beloofd, we moeten wel vervoer en eten/drinken regelen. De gidsen zullen waarschijnlijk voor een kleine bijdrage meegaan.

Ik kan dus helaas niet garanderen dat er ook genoeg geld over is om moeders en kinderen een dag naar de Expo te krijgen. Wellicht kan ik voorschieten én dat terugkrijgen als de Expo ook iets oplevert.

Nog maar even over sudderen.