Maandag

Ik moest erg lang op Zalingo en Landry wachten gisteravond. Zalingo moest zijn motor naar een vriend rijden die erop ging passen. Zijn djembé, gitaar en tas zaten al bij Landry in de auto die er achteraan reed. Maar ….. onderweg ging het ineens regenen en dan worden de onverharde wegen ineens onbegaanbaar. Het was dus beetje ploeteren geweest. Pas 3 uur later waren ze bij Tea House.

Vanmorgen om 09.00 uur stond Landry er alweer met een keurig gewassen auto. Weer grijs ipv rood/oranje. Uitgecheckt en ingeladen op weg naar het atelier/huisje van Mike om hem op te halen. Goed idee van Landry om het zo te doen, zodat ik daar even kon kijken. Het is niet groot, maar het atelier zag er zeker uit als een atelier. Mike’s broertje was er ook, die heeft Zalingo geholpen met de djembé’s van Akagera Kids. Ik heb vorige keer punch needles mee genomen en …….. is bezig daarmee een portret van Bob Marley te maken. In het zwart/wit. Echt heel knap! Er hangen wat schilderijen van dieren, Bob Marley, een vrouwengezicht, zelfportret van Mike. Leuk om er even te kunnen kijken! Hij is er klaar voor om me te gaan.

De auto zit echt vol met 3 rasta’s, gitaar, djembé, tekenmateriaal, een schilderij, een tas met tenten en slaapzakken, een grote koffer, een kleine koffer, een rugtas, tas met schoenen, tas met leesboekjes én mijzelf. Zó blij dat ik ervoor gekozen heb om met de auto te gaan.

Kigali uitkomen is niet makkelijk. Er moeten nogal wat diplomatenauto’s en busjes richten de airport worden gedelegeerd. Dan worden straten afgezet en moet je héél lang wachten! Maar eenmaal Kigali uit gaat het vlot. En begint mijn zoveelste memorylane. In Rwamagana stoppen we even voor een take away cappucino. De koffietentjes zijn echt de nieuwe hype hier, heb ik geen bezwaar tegen. In Kayonza pin ik nog even wat geld. Wilde 100 pinnen maar er zit maar 48 in. Nou ja, dat red ik wel.

We worden door de kids ontvangen met muziek en dans. Deze kids zingen en dansen heel goed. Traditionele, maar ook moderne dans. Echt heel leuk!
Daarna samen met de kids de lunch. Bakbananen met een groentensaus. Daarna pakken wij de auto uit en gaan onze kamers opzoeken. Ik krijg eerst een kamer in het guesthouse, het andere huis waar ik zal gaan “wonen” wordt nog opgeknapt. Dus eerst paar dagen hier.

Daarna start Mike met zijn 1e tekenles. Beetje nerveus is hij wel, zie ik. Maar heb al gezien dat hij makkelijk contact maakt met de kinderen. Hij start met een reactiespel waar hij de kleuren van de puntenslijpers gebruikt. Ze moet springen naar kleur die hij noemt. Wie verkeerd springt, is af.
Leuk! Daarna mogen ze 10 minuten vrij tekenen. En daarna leert hij ze een banaan en een avocado (een hele en een helft) te tekenen. Hij zet teamleiders in die o.a. verantwoordelijk zijn voor het materiaal.
Het is nog wat schools in mijn beleving, maar de kids vinden het leuk. Morgen met wat aanpassingen verder.

Het lijkt erop dat Mike hier langer gaat zijn . Bosco heeft hem gevraagd de muurschilderingen opnieuw te verven. Waarop Mike zegt: dat kan ik doen maar je vaste gasten gaan dat niet merken. Je kunt beter kiezen voor nieuwe schilderingen. Slimmerik!

Dinsdag

Ik word om 07.00 uur wakker met de geluiden van de aerobics van de kids. De installatie staat megahard! Heb dat ‘s middags maar even aangegeven in de vergadering, gasten zullen dat niet op prijs stellen. Er word de hele ochtend gesport! Aerobics, karate, acrobatiek, dans.
Van 7 tot 9 is er sport, sommige kinderen zijn hier al om 06.00 wat betekent dat het thuis waarschijnlijk niet goed gaat. Bosco gaat dat uitzoeken. Dan om 09.00 uur ontbijt (pap of melk met een broodje) van 09.40 tot 11.15 uur weer verder met de sport.
Dan kunnen de kinderen zich “douchen” en zijn er wat corvee taken.

Daarna is de lunch waar wij als vrijwilligers bij aanschuiven. Om 13.00 uur gaan ze in groepjes herhalen wat ze hebben geleerd en dan dat presenteren aan de grote groep. De Hongaarse vrijwilligers hebben ze alle continenten geleerd met wat weetjes. Die hoor ik dan ook voorbij komen. Vorige keer durfde nog niemand Engels te praten, nu kan ik met Muzungu (ben ik niet de enige meer met die naam, haha!) en Jean Baptiste kleine gesprekjes voeren. Erg leuk! Dat ik steeds vraag hoe het dan in het Kinyarwanda moet, vinden zij weer beetje gek.

En Mike begint om 14.00 uur met zijn tekenlessen. Het blijft een beetje aan de simpele, makkelijke kant nog. Hij wil eerst dat ze de goede kleuren gebruiken voor het fruit wat ze leren tekenen en goed vol kleuren. Wat gelijk een probleem is. Ik heb namelijk een inschattingsfout gemaakt. We hebben het materiaal hier gekocht én ik heb daar zelfs nog op bezuinigd. Laat ze maar delen met de doosje kleurpotloden en waterverf, ik hoor het mezelf steeds zeggen.

Ik was niet bij het kopen ervan, maar dat had ook niet veel uitgemaakt. Volgens Mike is geen betere kwaliteit. De kleurpotloodjes zijn Chinees volgens hem. Ze zijn erg klein, 10x slijpen en je potlood is op. Bovendien vallen de stiftjes er aan de onderkant uit. Baal hier zó van!! Ik had materiaal uit Nederland mee moeten nemen, los van het feit dat ik geen ruimte meer had in mijn koffers. Gelukkig is er hier nog een tas met materiaal vanuit Hongarije, er zitten zelfs tubetjes verf bij, waar Mike heel blij van wordt. Volgende keer gaat dit op mijn lijstje! Mike wil wel vaker mee namelijk. Hij heeft leuke spelletjes tussendoor en vandaag leerden ze een oog tekenen. Ik moet mijn verwachtingen wel bijstellen, zal nog eens vragen waar hij zijn lessenplan vandaan heeft en waarom hij die niet volgt. Maar de kids vinden het leuk, hij heeft ook muziek toegevoegd tijdens het tekenen en er hangt een ontspannen sfeer.

In de evaluatie is iedereen tevreden. Ik ga wel de presentatie om 13.00 uur vervangen door een uur muziek. Zalingo is er nu, met zijn gitaar. We gaan ze nog meer Zalingo/Twiga dukina liedjes leren en samen een Akagera Kids song schrijven.

In de ochtend werkt hij met de moeders. Omdat ze geen materiaal hadden, zijn ze niet doorgegaan met armbandjes maken. En moet dat dus opnieuw worden geleerd.

Woensdag

Ik sluit om 07.15 uur aan bij de ochtendsport van de kids. De muziek staat gelukkig op een normaal geluidsniveau. Drie kwartier! erobics, heel veel stretchen en spieren lang en soepel maken. De coach vouwt de kids gewoon dubbel.
De rugby coach sluit aan. Hij heet Martin en heeft zijn opleiding gehad bij Friends of Rwandan Rugby. Drijvende kracht daar is Mary Watkins, VSO collega voor mijn tijd. Grappig hoe er toch steeds weer lijntjes te leggen zijn.

Daarna een videocall met Nine die jarig is! Vier jaar! Beetje gek dat oma niet op haar verjaardag komt, maar als ik zeg dat tante Ilse het cadeau meeneemt, is het wel goed. Haha, schatje! Van harte gefeliciteerd!

Als ik met mijn laptop en de WiFi naar “mijn kantoortje” loop, is er een gezin aan het kijken bij de moeders en in het shopje. Ik hoor een Nederlandse tongval en ga kennis maken. Het is een gezin uit België. Moeder heeft vanaf 7 maanden tot 10 jaar in Kigali gewoond. Daarna is ze tot haar 19e elk jaar 2 maanden in Rwanda geweest (zomervakantie). En nu laat ze man en 2 tienerdochters Rwanda zien. Leuke ontmoeting.

Ik ga me nu storten op mijn Kinyarwanda huiswerk! Gisteren heb ik met Munga gezongen in het Kinyarwanda, en ik moet toch zeggen dat ik beter zing dan Munga, haha! De kids zingen hier vaak Izuba rirarenze van Vincent Niyigaba. Ik vind de melodie heel mooi en stond vorige keer met tranen toen ze me daarmee verwelkomden. Ik had geen idee waar het over ging! Maar het raakte.

Izuba rirarenze blijkt over de zonsopkomst te gaan.

Tot blogs!