Dit begint bij afgelopen donderdag, shoppen, inpakken, schoonmaken, heg knippen. Het houdt me de hele dag in gang en ik vraag me een paar keer waarom ik dit wil. Kan niet zo good in de mood komen.
Eenmaal vrijdag vroeg op ‘s morgens kon ik me overgeven door het geluid van de vogels en de laatste dingen doen. Marloes brengt me weg naar Schiphol, heel fijn weer.

Relaxt! Was nu binnen een uur door alle rijen heen en nog even ontbeten bij de Dutch. (Bij gate E). Yoghurtje en cappucino. En nog een fles water leeggedronken bij de gate.

Stoel bij het raam is ook goed idee. Nu zit er niemand naast me, lekker.

Na uur komt de lunch, die smaakt prima.

Het is mooi weer, ik kan de kust van Frankrijk prachtig zien.

Naast me zit een groot gezin uit Engeland, vader, moeder en 6 kids. Zij dragen allemaal t-shirts met boy of girl with a mission en een afbeelding van het continent Afrika. Op de achterkant hun namen. Die gaan ergens iets goed doen, gok ik.

Bosco heeft me nog een lijst gestuurd met wat ik in die week bij Akagera Good Neighbours kan doen

1. Oefenen met de djembé’s. Dat gaat Zalingo natuurlijk doen.
2. Leermaterialen maken met Divine. Die coacht de kinderen.
3. De website redigeren. Die is al actief, maar blijkbaar wil hij dat ik daar nog naar kijk.
4. Berichten met foto’s maken voor de website en social media.
5. En bespreken wanneer de volgende periode kan zijn, hoe lang en de invulling daar van.
6. En zelf heb ik nog toegevoegd aan de lijst dat we armbandjes gaan maken met de moeders. Ook een taak voor Zalingo

De vliegreis gaat prima, veel slapen, weinig turbulentie, ook al is die een paar keer aangekondigd. Omdat ik nu bij het raam zit, kan ik de lucht zien veranderen. Het is nu half 7, over 54 minuten landen we op Kigali Airport. De lucht is prachtig rood.

Ik ben benieuwd of het droog is, het regent namelijk al een aantal dagen. Dat is ook niet goed voor de djembé’s.

En het is droog bij aankomst, fijn. De tas voor Gerjanne komt ook best vlot op de band. De taxidriver staat al op me te wachten, handig als je elkaar al kent. Hij heeft het bordje met mijn naam eigenlijk niet nodig.

Ik kijk nog even rond of ik de twee stellen zie die naar Gerjanne gaan. Ik denk ze te zien in een minivan, maar volgens Gerjanne ben ik eerder dan hen weg van het vliegveld. Maar bij aankomst bij Tea House zijn we er gewoon tegelijkertijd. Hun minivan volgeladen met 4 mensen en megaveel koffers probeert achteruit de oprit van Tea House op te rijden. Niet makkelijk, want het is geen fourwheeldrive en de oprit is mega steil. Het lukt……. na meerdere pogingen.

Leuk om tegelijkertijd te arriveren.

We maken kennis, ik help ze met inchecken en geef de tip om alvast te betalen zodat het uitchecken morgen niet meer hoeft.

Ze moeten morgen om 06.30 weer wegrijden naar Gerjanne. Een rit van 7-8 uur en het is Umuganda. Dat is maandelijks op zaterdagmorgen , dan rijden bussen en motoren niet.

Daarna duiken ze hun bed in, ze zijn afgedraaid.

Ik ga wat eten hier en wachten op Zalingo.

De volgende morgen tikt Zalingo me aan om te zeggen dat ze opstaan en bijna weggaan. Ik lig even naar de geluiden te luisteren maar besluit om ze niet uit te zwaaien. We zien elkaar wellicht einde van de vakantie weer.

Als Umuganda over is, rond 12.30 uur gaan we op de motor naar Zalingo huis. Hij heeft daar nog saus met groenten en indagala (visjes uit Burundi) staan. Eerst oppert hij dat hij thuis gaat lunchen, en ik hier. Eten wordt niet weggegooid, dat snap ik helemaal. Dus ga ik ook gewoon bij hem lunchen. Op de motor naar Batsinda. Hij maakt rijst op de stoof met houtskool. Precisiewerkje, duurt een uur. Maar het smaakt prima!

Daarna moet we langs een buurman die een oud keyboard heeft overgenomen van de pastor en Zalingo moet hem even testen. De toetsen staan in het midden wat hoger, gevallen gok ik. Maar het geluid is prima.

Daarna op de motor naar town. Het grote centrum van Kigali. We willen daar de materialen halen om de vrouwen van Akagara Good Neighbors te leren armbandjes en kettingen te maken. Dat kost ons 2 uur in een piepklein shopje.

De rechterwand heeft schappen met kralen, de achterwand met telefoons en stekkers en de linkerwand met haarproducten. Elke wand heeft zijn eigen verkoper. Je kan er je kont niet keren. Maar we komen er met een zak vol met kralen in verschillende grootte en kleuren, garen en sluitingen weer uit.

Inmiddels is het 18.00 uur en donker. Op de motor terug naar Tea House. Ik verlies onderweg de helm van mijn hoofd! Hij is te groot, ik moet hem vasthouden en als ik hem eventjes loslaat valt hij bij een hobbel van mijn achterhoofd en blijft de sluiting niet vast zitten. Getver! Ik zet me schrap voor geluiden van motoren of auto’s die over de helm heen rijden, maar het blijft stil. Mijn driver stopt en ik wandel terug. De helm ligt keurig aan de kant van de weg, niets mee gebeurd. De driver geeft me zijn helm en hij zet die van mij op. Niets aan de hand.

‘s Avonds komt Mike op bezoek. Zalingo en hij zijn als broers, ze kennen elkaar al meer dan 20 jaar en kennen ook elkaars ouders. Hij heeft de vorige keer voor mij als cadeau een olifant geschilderd nadat ik had verteld dat het mijn lievelingsdier is. Ik heb nu voor hem een draagbare verstelbare schildersdriepoot meegenomen. Zalingo zei al: he will be very happy, he is going to fly. Als dat gekund, had hij dat gedaan! De lach op zijn gezicht is niet te beschrijven. Het geeft hem meer mogelijkheden op locatie te kunnen schilderen en daarmee zijn brood te verdienen.

We praten de hele avond, het zijn echt hele goede vrienden en dat maakt dat we echt serieuze onderwerpen kunnen bespreken in plaats van koetjes en kalfjes praat.

Het is nu 23.30, ik ga slapen, Zalingo brengt Mike met een geleende paraplu van Tea House naar Kunda Arts. Het regent hier namelijk megahard én er is flink onweer geweest.

Morgen reizen we met djembë’s naar Kabarondo. Helaas geeft Bosco geen sjoege op mijn hinten om ons te komen halen, dus gaan we net de bus.

Heel benieuwd wat we daar allemaal gaan beleven.

Welterusten!