Er is een maand voorbij…… waar was ik gebleven…..

Akagera Kids djembé’s…….
Gebleven bij dat Zalingo de ruwe djembé's naar zijn huis gehaald heeft en de benodigde materialen heeft gekocht. En daar stopt het verhaal voor 2 weken. Want ik raak hem op een zondagavond kwijt.
Het laatste contact was een berichtje dat hij naar een bar ging om daar te zingen voor een jarige bezoeker, een manager had hem gebeld.
Daarna geen berichtjes meer én mijn berichtjes komen niet aan….
Ik ben hem wel vaker wat langer kwijt door een powercut of iets dergelijks, dus geen paniek.
Maandag niets, dinsdag niets en dan duurt het me te lang. Ik zoek contact met Mike via Facebook met de vraag of hij iets weet. Er komt natuurlijk niet gelijk antwoord, dus zet ik ook een lijntje uit naar Landry. Beiden zijn goede vrienden van Zalingo, dus hoop ik dat zij iets weten. De afspraak was overigens dat Mike mij in zou lichten als er iets met Zalingo zou zijn……
Lang verhaal wat korter. Zalingo is vastgezet op een politiebureau. Er was geen jarige bezoeker, hij is door een paar mannen naar het politiebureau gebracht. Iets met een geleende gitaar door Zalingo, die beschadigd raakte omdat de motortaxi een ongeluk kreeg. Zalingo wilde de reparatie betalen, maar de eigenaar wilde een nieuwe gitaar. Omdat hij gezien had dat Zalingo in Shangi djembé workshops aan het geven was, had deze persoon bedacht dat er geld genoeg zou zijn voor een nieuwe gitaar. Ze kwamen er samen niet uit. Blijkbaar heeft die persoon toen bedacht dat een politiecel Z. op andere gedachten zou brengen. Dus niet. Met hulp van een advocaat is door de rechter bepaald dat Z. de reparatie kan betalen (wel wat meer dan de schade bedroeg) en is hij weer vrijgelaten. Na bijna twee weken. Omdat het vinden van een advocaat en een afspraak bij de rechter best wat tijd kostte.
Het lastigste was dat er gedurende die tijd geen contact mogelijk was. Mike kon gelukkig op zaterdag op bezoek, waar Zalingo aangaf dat het goed met hem ging en dat het wel goed zou komen. Mike heeft me af en toe even geappt en Landry belde om de dag vanuit Kenya om te vragen hoe het met me ging. Fijn dat hij deze vrienden heeft.

Na vrij te zijn, moest hij even een paar dagen bijkomen, om zich vervolgens te storten op het helpen bij de circusdag van de Nederlandse school. Marleen heeft hem gevraagd om met een groepje kinderen iets in te studeren wat ze op de circusdag kunnen presenteren.
Omdat hij zelf geen djembé’s heeft, hebben we bedacht dat ze gaan oefenen op emmers en teiltjes. Met een beetje geluk en hard werken, zijn de djembé’s voor Akagera Kids klaar vóór de circusdag en kan hij die dan meenemen?! Zalingo zegt dat hij ervoor gaat bikkelen (I have to fight), maar dat het goed komt! En wie ben ik om dat tegen te spreken? Wat hij zegt, doet hij, dus komt het goed.

Want… waar was ik gebleven?
Mike zou een djembé als proef beschilderen met het logo van Akagera Good Neighbours. Dat heeft hij gedaan én het ziet er natuurlijk fantastisch uit! Helaas kan ik, wat hij vraagt voor het beschilderen van alle 10 djembé’s, niet betalen. Er is niet genoeg sponsorgeld. Ik stuur de foto van de beschilderde djembé naar Bosco van AGN die het ook prachtig vindt. Ik reken nog wat zaken uit, er moet nog touw gekocht worden, Zalingo moet er nog heel wat dagen aan werken én er moeten nog transportkosten betaald worden als we met de bus van Kigali naar Kaborondo gaan met alle djembé’s. En ik wil eigenlijk ook nog hoezen laten maken om het vel van de djembé’s te beschermen tegen beschadigen en daardoor scheuren.

Even tussen neus en lippen. Beste sponsoren van het Twiga dukina djembé project, Gerjanne heeft inmiddels voor die djembé’s de hoezen laten maken door de kleermaker in Shangi. Dit sponsorpotje is nog steeds niet leeg. Maar met het geld dat er nog is, kunnen we Zalingo nog weer een keer terug laten komen én een bedrag onvoorziene kosten is ook fijn. In geval van repareren bij schade.

Weer terug naar Akagera Kids djembé project.
De dagen die Zalingo aan de djembé’s werkt, betaal ik voorlopig zelf.
Als ik de kosten voor het touw en de transportkosten uit het sponsorgeld haal, hou ik nog een klein bedrag over. 35.000 Rwfr (rond 25 euro). Voor 10 djembé’s zijn de kosten 130.000 Rwfr.
Ik probeer beetje creatief te denken: wat als we 5 djembé’s met logo doen én 5 djembé’s zonder?
Dat maakt het minder arbeidsintensief en dus goedkoper?
Ik overleg met Zalingo en Bosco. We proberen logisch te denken 130.000 : 2 = 65.000.
Beiden gaan akkoord. Zalingo gaat de andere 5 djembé’s beschilderen zonder logo én Bosco betaalt de ontbrekende 30.000.

En natuurlijk loopt het weer anders dan bedacht.
Zalingo is pietje precies en vindt 5 om 5 eigenlijk geen gezicht. En dus, maakt hij een deal met Mike. Mike maakt het sjabloon, ze delen de kosten van de verf én Mike leent zijn jongere broer Brian uit aan Zalingo. Die twee samen zijn 4 dagen bezig geweest om alle 10 djembé’s in de Rwandese kleuren én met AGN logo te beschilderen. Als verrassing! Waar ik al snel lucht van krijg, door de foto’s die hij me stuurt. Huh, is Zalingo nu zelf de sjablonen aan het uitsnijden? En wie is die jonge man die aan het helpen is? En waarom zijn daar 10 djembé’s en niet 5?

En toeval bestaat niet! Ik krijg gelijktijdig een bijdrage van Mieke. Wat fijn!!
Nu kunnen de verf, het schilderen van alle 10 djembé’s én de hulp van Brian betaald worden door Bosco en Mieke en sponsorgeld. Ik vind die gedachte heel erg leuk! Omdat dit verhaal begon bij de hotelkamer die Mieke en ik boekten bij Akagera Neighbours vorig jaar. @Mieke; moet je nog wel een keertje komen meedoen!

Zo hou ik nog steeds geld over voor touw, transportkosten én een deel voor hoezen.
Mocht er toch nog een sponsor opduiken, dan kan dat naar betaalde werkuren voor Zalingo bij Akagera Kids. En wellicht kan hij dan ook daar nog regelmatig terugkomen om workshops te geven én ze liedjes met een boodschap te leren.

En nog één keer, waar was ik vorige keer gebleven?

Bij een mogelijkheid om én in Nederland én in Rwanda te zijn.
De vacature bij de Nederlandse School zag er heel leuk én uitdagend uit! Maar ik heb besloten om er niet op te solliciteren. Voor nu niet het goede moment.

Bosco is wel druk bezig geweest om het mogelijk te maken om te “werken” bij Akagera Kids én hun moeders.
Hij heeft contact gehad met immigratie voor een werkvisum. Dat lijkt geen probleem te zijn. Ik kan Rwanda binnenkomen met een toeristenvisum, aan het werk bij AGN, dan een werkvergunningsvisum aanvragen én dan komt immigratie kijken wat ik daar doe. Wat goed dat hij daar ook al echt mee bezig is geweest. Klinkt simpel, maar ik heb er nog wel wat vragen over.

Hij heeft overlegd met het team van AGN én er is in ieder geval accommodatie voor mij in de periodes dat ik er wil zijn. Hoe en wat ga ik in de meivakantie bekijken.

En verder heb ik al een uitgewerkt idee gekregen voor een programma voor de kids. Wat er goed doordacht en serieus uitziet. Sessies van anderhalf, twee uur met spelletjes, liedjes, meegeven van waarden, het verstrekken van een maaltijd én huiswerk. Bij dat laatste zet ik voor nu nog een vraagteken.
Kernwaarden: the seven strenghts (erbij horen, nieuwsgierigheid, vriendschap, vertrouwen, hoop, moed en vriendelijkheid), zelfverdediging, empathie, hygiëne, zelfvertrouwen, emotiebeheersing, mijn gemeenschap, acceptatie, positief burgerschap en mijn familie.
Ik ben hiervan echt onder de indruk!
Ik krijg zelfs 3 boeken meegestuurd. 101 manieren om kinderen sociale vaardigheden te leren. Handboek voor karaktereducatie (mooi woord!) voor jongeren. 101 genezende verhalen voor kinderen en tieners. Uiteraard in het Engels, dat wordt een paar uurtjes intensief lezen.
En ook bedenken wat ik vanuit mijn ervaringen hier en vanuit Nederlandse literatuur kan meenemen die kant op. Het is makkelijker om iets over te dragen wat al in je zit dan iets nieuws. Maar ik sta voor beide open!

Zelf ben ik me steeds meer aan het afvragen wat we voor de moeders kunnen doen. Omdat deze kids straks ook de mogelijkheid moeten krijgen om door te leren of een vak te leren. Wie gaat dat betalen? Het gezin uit de armoede helpen is stap 1, denk ik.
Een concept als 100weeks (even naar Google) zou geweldig zijn als ik dat voor elkaar kan krijgen…….
En/of daar een womenscenter waar ze hun handcraft kunnen verkopen onder het genot van een bakje koffie. Ook deze vrouwen hebben coaching nodig, denk ik. Hoe om te gaan met geld én met sociaal en emotionele uitdagingen (Sylvia Huisman; ga je een keertje mee?).

Nog 9 weken te gaan tot ik met al mijn vragen die kant op ga……