Sorry, ik zeg het maar alvast, het is een lang verhaal. Heb steeds wat notities gemaakt op mijn telefoon vanaf maandagavond tot nu woensdagmiddag. Net uit zitten werken, terwijl Zalingo in de stromende regen, op de moto, in mijn regenjas, met gitaar op zijn rug, is vertrokken naar zijn bandrepetitie.

Het verhaal start op maandagavond: terug in Rwanda en we gaan gelijk maar weer “go with the flow”.

De tassen van Gerjanne hebben de reis overleefd én staan al op me te wachten bij de bagageband.

Lekker vlot! Ik pik een onbemand karretje mee, scheelt gedoe met bagagejongens. Gewoon lekker zelf regelen. De taxi staat ook klaar en rond half negen ben ik bij Tea House.
Zalingo arriveert 20 minuten later.

Al kletsend over hoe we de week gaan invullen, stel ik voor om de volgende dag (dinsdag dus) naar Kaborondo te gaan om mijn jas op te gaan halen. Even heen en weer is niet echt handig, 2,5 uur heen én 2,5 uur terug. Dus stel ik voor om er een nachtje te blijven slapen en dan woensdagmorgen terug.
Ik app Alexi en vraag of de kinderen er dan ook zijn. Kunnen we de Zalingo liedjes misschien zingen met ze. Hij reageert enthousiast! De kinderen zijn er niet, maar hij gaat proberen of er een aantal eind van de middag kunnen komen.

Dinsdagmorgen: Alexi komt met het idee dat we niet met de bus komen, maar dat Bosco en Divine ons op komen pikken, want zij zijn in Kigali. Dat zou natuurlijk helemaal geweldig zijn!
Zalingo is nu op de moto om zijn djembé op te halen, zijn gitaar had hij al mee.

Bosco weet nog niet precies hoe laat hij weer uit Kigali gaat vertrekken, dus we wachten rustig af.
Hopelijk kan hij naar Tea House komen én anders wandelen we naar Remera Buspark, dat is 1,1 km . Met gitaar en djembé, geen probleem, zegt Zalingo.
De rest van de dag zitten we dus in de wachtstand op Bosco en Divine. Die uiteindelijk om 15.00 uur laten weten dat ze klaar zijn om naar Kaborondo te gaan. En, zoals ik al had gehoopt, komen ze ons bij Tea House halen. Gelukkig maar, want het is ook begonnen te regenen.

We pikken nog iemand op en dan mag Silvain ons naar Kaborondo rijden. Heb het later even besproken met Zalingo, die voorin zit. Silvain is niet zo’n hele goede driver! Het gaat langzaam, het gaat zig-zag, hij zit vaak op zijn telefoon én ziet bijna een kind over het hoofd dat plotseling oversteekt. Ik zie het koppie ineens naast het raam. Silvain wijkt net op tijd nog uit omdat Divine en Zalingo het uitschreeuwen.
Maar goed, ik zit achterin met Bosco en Divine bij te kletsen. Dit zijn zulke lieverds, die keihard werken én een groot hart hebben voor hun straatkinderen en hun moeders. Divine heeft flink gas teruggenomen, ze heeft reumatoide artritis en is door de artsen flink teruggefloten. Stoppen met dat harde werken, meer thuis zijn. Medicatie en oefeningen. Ze doet haar best, heeft nu meer tijd over en wil die tijd besteden aan de straatkinderen.

Ik probeer tijdens de autorit nog iets te plannen met Elie, maar dat lukt helaas niet. Hij is deze dag al met andere dingen bezig én wij moeten morgen heel vroeg terug.

Als we er zijn, komen Lea en Jeanette me begroeten én dan staan Zalingo en ik ineens alleen bij de auto. Lea heeft de djembé meegegrist. Waar is iedereen?!
Gelukkig weet ik de weg én gok dat ze in het lokaal zijn waar de moeders de matten maken, de kinderen de spelletjes spelen én de jeugd uit de bar ’s avonds de voetbalwedstrijden kijkt.
Als ik daar aan kom lopen, smelt mijn hart. In plaats van dat er een paar kinderen zijn, zijn alle kinderen er!! Met nog een paar grotere kinderen die ik vorige keer niet heb gezien en de kleintjes van Bosco en Divine. En ze zingen een prachtig meerstemmig lied als welkom. Ik krijg er gewoon kippenvel van!
Alexi sluit aan met een Frans gezin én vervolgens begint er een dansvoorstelling. Die is net begonnen als het licht uitgaat, geen elektriciteit meer. We gaan gewoon door, met het licht van de aanwezige mobiele telefoons kunnen we ook dansen en zingen.

Zalingo leert ze het lied Stand up, like a tree. Wat hij voor Twiga dukina heeft geschreven. Ze pikken dat hier ook snel op!
Maar ze hebben hier ook hele gave liedjes, waarbij Lea en Divine de boel behoorlijk opzwepen. Het slotlied is het allerleukst. In de kring met in het midden steeds iemand die een beweging doet en die je dan na moet doen, waarna er iemand anders die kring in danst. Zelfs kleine Igor neemt daar zelfbewust een plek in. Goed lied om zelfvertrouwen te krijgen. Twee van de oudste meisjes zeggen daarna allebei nog wat om de bezoekers te bedanken. Een heel gaaf uurtje, wat zeker de moeite waard was om deze kant op te komen.

Daarna drinken we een biertje, is er weer elektriciteit én kletsen we met Bosco.
Hij wil dolgraag het kidsproject uitbreiden nu Divine haar werk niet meer kan doen. Haar hart ligt echt bij het helpen van deze kinderen. Weten jullie nog dat we in Akagara park vroegen hoeveel kinderen ze had? Divine zei 2 en iemand anders zei: nee 10! Je ziet haar helemaal opengaan én stralen in de buurt van de kinderen. De energie spat er van af.
Ze willen allebei zo graag doorgeven aan anderen wat ze zelf ook hebben ervaren: hoe ver je kunt komen met de juiste hulp én door je eigen maximale inzet.
Ze hebben The Seven Strenghts nu als basis om de kinderen te begeleiden. Dit gaat uit van veerkracht om obstakels te overwinnen om je doelen te bereiken. Zij hanteren zeven belangrijke sterke punten die kinderen helpen de veerkracht te ontwikkelen. 1. Deel uitmaken van een gemeenschap: ik weet dat ik een positief effect kan hebben op de mensen om mij heen 2. Nieuwsgierigheid: ik ben nieuwsgierig naar de wereld om me heen 3. Vriendschap: ik heb hechte relaties met mensen op wie ik kan rekenen 4. Vriendelijkheid: ik denk aan de behoeften van anderen en doe wat ik kan om ze te helpen 5. Zelfvertrouwen: Ik kan zelf nadenken en mijn ideeën presenteren 6. Moed: ik heb de kracht om te doen wat goed is, ook al is het moeilijk 7. Hoop: ik vertrouw erop dat wat ik vandaag doe, me morgen een beter resultaat gaat geven (vertaling gaat her en der wat mank, maar de bedoeling is wel duidelijk).

Bosco is maar aan het piekeren hoe ze ook nog andere kinderen kunnen helpen. Denkend aan de Sport en Spel zaterdag van Twiga dukina. @Gerjanne, hij heeft echt in het hoofd om een keer jouw kant op te komen. Hij wil het zien én meemaken!

Op dit moment wordt hun NGO gefinancierd doordat er een deel van de inkomsten van het guesthouse naar de NGO gaat. Dus hoe meer gasten we ernaar toe kunnen sturen, hoe beter!
Het is wel echt basic allemaal, maar de inzet van Alexi én de anderen geven het zoveel toegevoegde waarde. Door de dansvoorstellingen hopen ze ook dat gasten wat extra betalen als gift.

Een Hongaarse organisatie doneert 10 euro per kind per maand. Er is dus zeker een basis voor continuïteit. Hiervan betalen ze het schooluniform, het schoolgeld én de schoollunches voor de kinderen. Hij heeft het voor elkaar gekregen bij de school om deze kids hele dagen naar school te laten gaan. Zodat ze geen gelegenheid hebben om op de markt te gaan stelen.

Bosco heeft nu vooral behoefte aan ervaring en deskundigheid hoe de kids goed te kunnen begeleiden. Hij stelt daarom voor dat Zalingo alleen teruggaat naar Kigali én dat ze mij nog een dagje gaan houden. Hij belooft me persoonlijk terug te brengen naar hem. Zalingo gaat al bijna overstag, hij moet oefenen met zijn band voor een bruiloft. Maar ik ga dat natuurlijk niet doen! Samen uit, samen thuis! En ik kan in één dag ook niet alles ophoesten, maar beloof dat ik ermee aan de slag ga.
Ook al weet ik nu even nog niet hoe.

Bosco heeft achteraf toch wel even contact had gehad met Zalingo over de djembé’s.
Alexi gaf terug aan mij dat er geen budget voor was. Dat vond ik toen een beetje vreemde verklaring: geen budget voor djembés, maar wel voor drums?
Maar omdat coach Lea aangaf dat ze echt niet weet hoe je djembés moet bespelen en ze niemand konden bedenken die dat haar zou kunnen leren, hebben ze afgezien van het plan. En dus 3 grote drums gekocht die je met stokken moet bespelen.
Het was inderdaad duidelijk dat ze niet wist hoe hem vast te houden en hoe er goed geluid uit te krijgen, maar ze deed het wel! Paar tips van Zalingo en ze werd gelijk enthousiast. En er zijn meer kinderen en volwassenen die het even willen proberen.

Ik kijk Zalingo aan, hij kijkt terug en knikt. We hebben hetzelfde idee!

Kunnen we het djembéproject van Twiga dukina nog een keer overdoen voor Akagera Kids?????!!

Hoe gaaf zou het zijn als we de kids én de moeders op djembé’s kunnen laten spelen én hun dansvoorstellingen (traditioneel en modern) uit kunnen breiden met djembé voorstellingen
Goed voor hun zelfvertrouwen, goed voor welzijn, goed om te leren zowel zelfstandig als samen iets te doen, concentratie te bevorderen, ontdekken dat je op gevoel iets kunt leren etc. etc. Het riedeltje kennen jullie inmiddels! En gasten hierdoor welwillend zijn, met het verhaal wat Alexi en Bosco ze vertellen, een gift achter te laten.

Ik hoor graag wat jullie ervan vinden.
Is het haalbaar om dit nog een keer op te gaan zetten?