De nacht in de home stay was beetje beroerd. Ik kon maar slecht in slaap komen, het bed is nogal hard en wat last van mijn ademhaling en heb uiteindelijk maar 2 paracetamolletjes genomen.

Daarna lukte het gelukkig wel.

Vanmorgen al op tijd wakker, maar ben blijven liggen totdat ik ook de kinderen in de huiskamer hoorde. Én ….. ik hoor ook de stemmen van Bosco en Devine.

Dus gauw eruit, wassen en aankleden. Bosco’s auto staat al een hele tijd te draaien. Heb het idee dat hij aan het wachten was op mij. Dat is handig, want nu kan ik met de auto naar Neighbours voor het ontbijt.

Dus haal ik mijn tassen op, want die moeten mee, anders moet ik die later nog weer ophalen. Maar Bosco nodigt me uit om nog een nachtje in hun huis te slapen. Ik twijfel, want het hebben van een eigen plekje bij Neighbours is wel heel handig.

Maar Devine werkt vanavond niet én dat is dan een mooie gelegenheid om de spelletjes te geven én ze uit te leggen. En ik kan ook eigenlijk niet weigeren.

Dus zet ik de tassen weer terug in de slaapkamer. Op hoop van zegen dan maar.

Ik ontbijt samen met het Zwitserse echtpaar. Die waren niet op de hoogte van mijn nieuwe slaapplek. Ze hadden welgezien dat er nu andere mensen in de kamer zaten. Vannacht werden ze wakker van het bonsen tegen een deur en Marcus is eruit gegaan om te checken. Hij had bedacht dat ik die kamer in wilde maar dat het niet lukte omdat die bezet was. Haha, heel lief!

Het wordt een gezellig ontbijt! Ze doen heel erg hun best om Engels te praten. Af en toe wordt het Duits, maar dat versta ik prima.

Na het ontbijt zit ik in de tuin, bloggend en wachtend op wat komen gaat.

Alexi heeft alweer een plan. Het Zwitserse echtpaar kan ons afzetten in Rwamagana bij de beurs. Daar kunnen we rondkijken én blijkbaar ga ik ook mee naar een begrafenis? En dan met een bus terug naar Kaborondo.

Ik vraag me af of we dan op tijd terug zijn voor het middagprogramma, maar laat het wel gewoon gebeuren.

Alexi is ook erg geïnteresseerd in de djembé’s en de Zalingo songs. In overleg met Gerjanne en Zalingo ga ik ze met hem delen.

Op de beurs lopen we een uurtje rond. Akagera Neighbours staat er met eten én we eten een heerlijke versgebakken chapati daar. Zalig!

Daarna neem ik afscheid van het echtpaar.

En dan begint de zoektocht naar de begrafenis! Voordat we een bus gaan pakken, ga ik eerst nog even langs een ATM. Voor de laatste keer geld pinnen.

Alexi loodst me een bus in naar de achterbank. Vlak voor vertrek zegt hij: we gaan er weer uit. De ceremonie waar hij naar toe wilde is al afgelopen. Dus nu is de

begrafenis in Rwamagana en daar zijn we al.

En moeten we dus op zoek naar de begraafplaats. Hij weet het wel ongeveer, maar moet het ook paar keer navragen. We dalen flink af naar beneden.

Ik heb geen tijd bijgehouden maar het heeft zeker een uur geduurd om de goede plek te vinden.

We zoeken een plek in de schaduw om het begraven te volgen. Er wordt gespeecht, gebeden en gezongen. Als de kist is gezakt, wordt er ter plekke cement gemaakt. Dat is het moment waarop Alexi zegt dat we weer gaan. Want dit gaat nog een uur duren. We begroeten, net als op de heenweg, andere familieleden.

Via een andere route klimmen we weer naar boven, waar we ook weer zeker een uur over doen. Ik heb gelukkig 2 waterflesjes in mijn tas, dus kan ik hem er ook één geven.

Op het busplein probeert hij een bus naar Kaborondo te zoeken, op zijn Rwandees. Geen kaartje kopen, gewoon je netwerk gebruiken. Een bus naar Kaborondo is er niet op dat moment en ik wil niet in de grote Ritco-bus. Dat weet hij en hij dringt dan ook niet aan. We gaan eerst naar Kayonza. Proberen we daar wel een busje naar Kaborondo te vinden.

Onder het wandelen hebben we een heel gesprek over begraven en dat hij dat tussen de bedrijven door probeert te doen. Zo is het leven, zegt hij, ik kan de toeristen niet vergeten.

Het hele gebeuren heeft wel indruk op hem gemaakt, ik zit in de bus naast een hele stille Alexi.

In Kayonza lukt het hem snel een busje te vinden. We moeten wel voorin, wat megakrap is in dit busje. Het is maar 20 minuten. Alexi presteert het om ons, nadat de bus is gestopt, 10 meter later af te laten zetten bij Neighbours! Dat hadden we makkelijk kunnen lopen! Ja, maar de chauffie vond het goed, zegt hij.

Hierna sluiten we gelijk aan bij de kinderen die met Devine en coach Lea aan het dansen zijn. Erg leuk! Ze gebruikt een tafel als djembé………………….

Daarna halen Alexi en ik de spelletjes die ik heb meegenomen op uit de homestay. Ik leg alle spelletjes uit en we spelen alles even kort met de kids. Ze komen hier morgen weer, maar ik wil graag vroeg weer in Kigali zijn.

Alexi schuift aan bij mijn diner. Hij gaat eten wat ik niet opeet. Wat helemaal prima is, want wat voor mijn neus staat is veel te veel. Daarna lopen we naar de homestay waar ik met de kindjes de foto’s van de dag doorneem.

Anotschka is al flink aan het gapen en ik begin ook. Maar als ik al op bed lig, hoor ik de kids nog steeds buiten……