Heerlijk geslapen!

Lekker ontbijtje en daarna om 10.30 uur afgesproken met Isaac. En ook deze Rwandees komt op tijd! Gaaf!

Vijf minuten voor half elf vertelt hij

Gerjanne dat hij dichtbij is, maar een beeeetje verdwaald.

Dus bel ik hem en met hulp van de meiden hier loodsen ze hem mijn kant op.

Terwijl we wat drinken, proberen we Zalingo te bereiken. Dat lukt pas na een tijdje en die zegt dan dat hij om 16.00 uur beschikbaar is. Hij is een klus aan het doen.

Oké, nu moeten Isaac en ik een plan maken om tot 16.00 uur de tijd door te komen. Haha, hebben net een heel gesprek gevoerd over dat ik in Rwanda geen plannen maak omdat een plan altijd anders loopt dan gepland. En het dus geen zin heeft om ver van tevoren iets af te spreken. Go with the flow!

Maar nu moeten we wel! We besluiten dat het echt te warm is (29 graden) om een stuk te lopen. En hij is een beetje ongemakkelijk met het idee dat ik dan koffie wil drinken en iets eten, merk ik.

Het flesje water hier in Tea House vindt hij al meer dan genoeg.

Gerjanne oppert dat hij misschien nog mensen wil bezoeken in Kigali. Het is zijn vakantie en hij gaat al bijna weer terug. Dus dat doen we. Hij gaat mensen bezoeken en is om 16.00 uur terug.

En ik ga lekker lunchen op mijn patiootje.

Daar staat een bak met planten en dat is helemaal oké als tuin. De kamer is aan de achterkant en daar heb ik minder last van het geluid van de weg. Dikke prima! Goed bedacht, Guido!

En ja hoor, stipt om half vier belt Isaac. Are you ready? Eh, bijna, ik moet nog naar het toilet, beetje opfrissen, schoenen aan, tasje organiseren. Give me 10 minutes, sorry!

Het Nederlandse op tijd komen, zit er goed in hoor, Gerjanne!

We bellen Zalingo en die is ook thuis, zoals beloofd.

Dus….. lopen we naar de hoofdweg en nemen de moto. Handig dat Isaac al een keer is geweest en dus de weg weet.

We worden hartelijk ontvangen!

Hij is echt blij me te zien, na al die Whatsapp gesprekken de afgelopen weken. En ik ben nét zo blij! Mijn gevoel was al goed en gelukkig wordt dat bevestigd nu ik hem in de ogen kan kijken. Hij is een rustige man die open communiceert en daar hou ik van!

En ik kan de djembé’s in het echt bewonderen. Ze zijn zó leuk!! Echt een kindermaat, maar ook weer niet te klein.

Er is één jongen bezig met het stemmen van een djembé. Heb het een tijdje gefilmd , wat een werk is dat!

Later is hij met een stanleymesje bezig de bovenkant te scheren om het vel tevoorschijn te toveren. Dat gaat ook niet 1-2-3.

Inmiddels is hij voor de andere djembé’s van tactiek veranderd. Hij heeft de vellen eerst opgespannen en toen geschoren. Dus voordat ze op de djembé komen. Is wellicht handiger. Andere vellen liggen nog te drogen in de zon.

Er is dus nog veel werk aan de winkel!

Na een tijdje overleggen en met Gerjanne op de app besluiten we dat we zondag naar Shangi reizen. Dan kunnen we maandag al beginnen met de kids.

Zalingo gaat “vrienden” uit de buurt vragen de djembé’s op de fiets naar de hoofdweg te vervoeren en dan met de taxi naar Nyabugogo station. Gerjanne reserveert de hele achterbank en 2 plekken voor ons.

Ik zeg “vrienden” tussen aanhalingstekens omdat er ook “vrienden” waren die hem zouden helpen met maken, maar hem dus achterlieten in het woud. Met de gebakken peren, zeg maar. En met gevolgen tot en met nu voor hem.

Hoop maar dat deze fietsjongens het zonder gedoe gaan doen. Nog een keer bevestigd dat die kosten voor ons zijn!!

Deze man heeft echt ontzettend veel inzet en toewijding voor dit djembé project. Zo erg dat hij nu voor de 3e keer zijn optredens af zegt. Want het moet af! En dat raakt me en zit me ook dwars! Het is namelijk zijn enige bron van inkomsten.

Die 2 avonden optreden levert hem 60.000 RWfr op. Omgerekend is dat 51 euro………

Hij kiest hier natuurlijk zelf voor, maar het heeft natuurlijk voor hem wel financiële gevolgen . Ik zie ook echt wel wat stress bij hem als we dit bespreken.

Doordeweeks heeft hij geen werk, maar doet soms timmerwerk of een klus als studiomuzikant. En ook die klussen kan hij al een paar weken niet helemaal aannemen omdat hij druk is met de djembé’s.

Hij werkt nu vooral ‘s nachts aan de djembé’s. Dan is zijn hoofd rustig, zegt hij, en wordt hij niet zoveel gestoord door binnenlopende mensen. Het is inderdaad zoete inval, heb ik gemerkt. Met als gevolg dat hij overdag grotendeels slaapt en dus ook daardoor minder beschikbaar is voor werk. De twee jongens die ik nu voor hem aan het werk zie, hebben nog veel aanwijzingen nodig. Dus daar kan hij dan ook niet bij weglopen en een klus gaan doen.

We zijn 2 uur bij hem te gast en hij biedt, zoals het hoort, drinken aan. Dat is voor mij beetje een dilemma, het kost hem namelijk weer geld, maar weigeren is de Rwandese gastvrijheid niet aannemen.

Dat kan natuurlijk ook niet!

Dus zeg ik ja op een Fanta, die vervolgens als een grote Coca Cola uit de bruine zak komt, gehaald het winkeltje naast zijn huis.

Ik ga het weer goed maken, hij komt nog een keer naar Tea House.

Op de terugweg, lopend naar de moto’s, hoor ik het verhaal van zijn vluchtelingenstatus. Hij is politiek vluchteling, tegen wil en dank. In 2015 is er in Burundi een machtsstrijd aan de gang. Zalingo is serieus muzikant en één van de machthebbers gebruikt twee van zijn songs in zijn “campagne”. Zonder zijn toestemming! Het worden daardoor ineens politieke protestsongs, wat niet zijn insteek was.

Een bevriend iemand in de politiek waarschuwt hem en vertelt hem dat hij moet vluchten. Ze zijn van plan hem op te pakken of erger.

Dus hij vlucht naar Rwanda en laat zijn familie achter. Een keuze, die dus eigenlijk geen keuze is. Hij heeft zijn dochter, nu 15 jaar, achter moeten laten.

Het is inmiddels 8 jaar geleden en er is nog geen zicht op dat het in de toekomst gaat veranderen. Een nieuwe regering daar kan het wellicht beter maken, maar dat gaat nog lang duren. Hij kan dus niet terug.

In principe zou zijn familie hem wel kunnen bezoeken in Rwanda. Maar de relatie Rwanda-Burundi is niet al te best, dus is het beter om dat ook niet te doen.

Ik deel dit verhaal met zijn toestemming. Het komt wel deels op internet, ik wil zijn problemen niet nog groter maken. Maar hij zegt dat het kan, dus deel ik het met jullie in mijn blog. En deze keer even niet ook op Facebook….. toch maar beetje voorzichtig zijn. De foto’s en filmpjes staan daar wel.

En ik deel toch nog een keer mijn rekeningnummer, in de hoop nog wat meer sponsorgeld op te halen. Hoe gaaf zou het zijn als we zijn gederfde inkomsten zouden kunnen vergoeden……..

NL31RABO03465.81.273 ten name van C.M. Spijk.

Fingers crossed, tot blogs!