Ik heb een dagje overgeslagen met bloggen. Het was een rustig dagje, stuk gewandeld langs de scholen én ‘s middags een klein clubje in het centrum. Ik had mooi de tijd om mijn boek uit te lezen. En dat laat ik dan ook hier.

Vandaag de laatste dag bij Gerjanne. Onvoorstelbaar dat ik over 2 nachtjes in het vliegtuig zit én zaterdagmorgen weer op Schiphol sta….

Vanmorgen bij het ontbijt kregen we een bericht van Doutzen. In het noordwesten van Rwanda zijn overstromingen en aardverschuivingen door de regenval. Het is nog steeds regenseizoen hier.

We zoeken even de berichten op om een preciezer beeld te krijgen. De filmpjes en berichten op NOS en Twitter zijn niet fijn.

Wij zitten hier in het zuidwesten.

Morgen gaan wij terugreizen naar Kigali. Dat zal nu niet via dezelfde route kunnen omdat er nu dus stukken weg daar onbegaanbaar zijn.

Er is gelukkig nog een andere route, die wat langer is. Die gaat meer langs zuidoost. Het boeken van die bus is in ieder geval gelukt. Morgenochtend nog maar eens kijken of dat nog door kan gaan. En zo niet, bedenken we dan een andere oplossing.

Ik doe een berichtje naar de familie voor het geval ze dit oppikken in het nieuws.

Later op de dag informeren ook collega’s of ik in orde ben, lief.

Veel tijd om er verder nog mee bezig te zijn, is er niet. We hebben gisteren gezegd dat we in de klassen willen observeren.

Gerjanne wil graag wat lessen zien. Om te kijken hoe de kinderen die bij haar het remedial programma doen, het doen in de klas. En om te kijken waar ze ze mee kan helpen.

Om 08.30 uur lopen we richting de school, ong. 30 minuten lopen.

Daar aangekomen is de headteacher nog de leerkrachten aan het instrueren. Gisteren heeft hij tegen de kinderen gezegd dat alle kinderen van Twiga dukina ‘s morgens naar school moeten komen omdat wij komen kijken. Zo had Gerjanne het niet bedoeld, maar prima. Betekent ook dat er vanmiddag meer kinderen naar het centrum komen.

We kijken bij Kinyarwandales, Engelse les en Franse les. De teacher van Kinyarwanda doet het op zich goed. Ze kent de kinderen bij naam, viert met de kinderen goede antwoorden, is geduldig, en gebruikt energizers. Bordgebruik is goed. De les duurt wel heel lang!

Onduidelijk of dat zo is omdat wij er zijn.

De BLF kast staat in het lokaal, maar daar zit geen materiaal meer in van BLF helaas. Dat is jammer, want in deze les had ze de show me boards (wisbordjes) goed kunnen gebruiken. Het is namelijk een

combiles lezen en schrijfletters. Met een wisbordje had iedereen mee kunnen doen in plaats van een paar op het bord. Mits ze genoeg krijtjes hebben, wat ook vaak weer een probleem was. Wel hangen er nog BLF posters in de klas. Die zet ik natuurlijk op de foto!

Dan is het pauze én halen Mieke en ik “In de maneschijn” nog maar weer even van stal.

Daarna staat er een Engelse les op het rooster. Er is alleen geen teacher in de klas. Gerjanne kletst wat met de kinderen, vraagt naar de teacher, die weten het ook niet. Ze vraagt het aan een teacher die langsloopt, die lijkt het ook niet te weten. Maar dan besluit die om de klas in te stappen én een Engelse les te starten.

En die is, sorry, niet best. Of ze heeft de pest erin dat ze nu moet lesgeven óf ze is een slechte teacher. Bordgebruik is onoverzichtelijk, ze wil “ this en these” uitleggen maar dat lukt niet echt. Fouten op het bord verbetert ze niet én ze zet een leerling behoorlijk onder druk om een antwoord te geven. De les duurt ook niet lang.

Daarna start de Franse les én daar worden we wél weer blij van. Deze teacher straalt gelijk uit dat ze er zin in heeft en daarmee heeft ze de kinderen gelijk in de leerstand. Ze is actief, vrolijk, weet de namen van de kinderen, duidelijk bordgebruik én wat het doel is van de les., het Franse alfabet.Ze doet voor-koor-door én gebruikt zingen en dansen. Wij moeten opstappen want we moeten nog teruglopen én lunchen voordat de activiteiten beginnen. Jammer om uit haar les te lopen, op straat horen we de kinderen nog steeds zingen. Dus was het niet voor de show.

In het centrum zijn ‘s middags 25 kinderen. En Isaac en Didier om te helpen. We starten met buiten spelen. Leuk om te zien hoe iedereen daar, met de materialen die er zijn, een eigen draai aan geeft. Amani gaat op de djembé en dat film ik een tijdje. Daarna laat ik hem en een paar andere jongetjes de filmpjes zien van de djembélessen die Moustapha bij ons op school heeft gedaan. Dat vinden ze leuk!! Amani probeert zelf ook beetje mee te doen. Ik heb afgelopen zaterdag Moustapha al een filmpje gestuurd van het jongetje dat toen op de djembé speelde. En gezegd dat hij mee moet naar Rwanda. Vond hij een goed idee!

Er wordt gebadmintond, met tentstokken hebben ze hordes gemaakt, er ontstaat iets van een verkleedpartij met een pingpongnet én gebasketbald en gevolleybald. Dat laatste is natuurlijk mijn ding! Dus doe ik lekker mee!

Na een uurtje buiten spelen, gaan we in een grote kring. We leren de kinderen “If you happy and you know it” nog een keertje. En doen nog allerlei coördinatie-oefeningen. Daarna gaan we naar binnen waar ze in groepjes spelletjes doen: memory, speedcup, jenga. Veel lol en ondertussen worden executieve vaardigheden getraind. Daarna moet iedereen nog een 10-15 minuten Kinyarwanda lezen en we sluiten af in een grote kring.

Didier, één van de coaches, heeft de yell van Twiga dukina uitgebreid met een rap. Hij rapt hem 1 keertje en de kids pikken hem gelijk op! Dat is mooi!

We laten de kinderen rappend en klappend naar buiten gaan, de straat op.

Als zij al weg zijn naar huis, horen we de buurkinderen nog steeds het lied zingen. Moet je je voorstellen hoe dat zaterdag gaat klinken uit 200-250 keeltjes.

We willen daar wel een filmpje van, Gerjanne!!

De afgelopen dagen is een plannetje ontstaan om in de zomervakantie nog wat

concreter en gerichter aan de slag te gaan met het ontwikkelen van de basis die deze kinderen nodig hebben om op school mee te kunnen komen. Ze zijn bij Gerjanne omdat ze maar steeds blijven zitten. Sommigen doen al voor de 6e keer dezelfde klas.

Als ik terug ben, maar eens kijken hoe concreet we dat kunnen gaan maken.

Maar eerst moet op 27 mei a.s. nog het 1-jarig bestaan van Twiga dukina worden gevierd!! De coaches, die onmisbaar zijn in dit geheel, worden in ieder geval in het zonnetje gezet. De gedoneerde voetbalschoenen die we vanuit Nederland hebben meegenomen, komen dan goed van pas. En Gerjanne wil alle coaches een nieuw Twiga dukina shirt geven.

De activiteiten van Twiga dukina kunnen jullie natuurlijk blijven volgen! Via de website https://stichtingtwigadukina.nl/.

In het kader van Durf te vragen, wie een bijdrage wil leveren, dat kan. Door het inzamelen van goede gebruikte voetbalschoenen óf een gift voor de nieuwe shirts of startkapitaal. We moeten nog wachten op het rekeningnummer van de Stichting, die aanvraag loopt. Maar via mijn bankrekening of die van Gerjanne mag het ook. Met een appje of pb-tje kan ik je die doorgeven.

Ik heb vanavond mijn boeltje weer ingepakt voor de reis naar Kigali.

Nu eerst de lichten hier uit doen én bed opzoeken…..