Slapen is nog aardig gelukt, wel om 04.00, 5.00 en 6.00 uur wakker. Bij de 1e en 2e keer draai ik me gewoon om, de 3e keer blijf ik maar gewoon wakker. We ontbijten om 07.15 uur.

Ik ga om 07.48 even buiten kijken of Auguste er staat. Ik zie niets. Dus ga ik eerst nog naar het toilet. Maar ook daarna is hij nergens te bekennen.

Gisteravond heeft Damascene hem nog gebeld om de tijd door te geven en de prijs te bespreken. Het duurt even voordat hij snapte dat we geen VSO prijs betalen, het is nu een privé-ritje. Ik snap ook wel dat hij dit verwacht en het waarschijnlijk niet echt begrijpt. We betalen hem hetzelfde wat Emmanuel ook zijn driver betaalt.

Ik gok dat hij liever andere ritten pakt, waarschijnlijk heeft hij ook bedacht dat hij bij school moet wachten en dat zou hem ook niets opleveren.

Ik vind het heel jammer, had graag weer even achterop zijn motor gezeten. Nu ga ik met een driver die Emannuel ter plekke regelt. De jongen rijdt prima en toch is dat anders.

Het schoolbezoek is leuk!

Emmanuel werkt nu voor een andere organisatie die steeds meer scholen bedient. Het is géén NGO. Ze werken hier met tablets voor de leraren en de headteacher.

Ze klokken hiermee in en uit, registreren of de leerlingen aanwezig zijn, het lesrooster zit er in met daarbij de bijbehorende lesplannen, leraren kunnen deze exact volgen: nu zeg je dit, nu doen de studenten dit, alles is uitgeschreven en je hoeft alleen maar de tablet te volgen. Dat wordt wel geregistreerd. Als de tijd om is van je les, moet je die bewaren. Data verzamelen is zo heel gemakkelijk!

We zien echt wel voordelen in dit systeem. De school is rustig, leraren zijn op tijd, er is veel structuur in de les, iedereen is in de klas, klassenmanagement is op orde, ze gebruiken energizers en aandachtssignalen.

Een les begint met kennis opfrissen, dan nieuwe stof (kleine doelen), oefenen en dan nog herhalen van basiskennis. De lessen duren 40 minuten.

We doen 2 korte observaties: een rekenles en een spellingsles. We hebben al snel door dat het nog steeds gericht is op voor-en nazeggen. Terwijl we dat er met BLF juist uit wilden halen.

De rekenles levert een probleem op.’ Wat zijn de tientallen, wat zijn eenheden. Dat weten ze niet, begrip mist hier. En in de tablet staat niet wat je dan moet doen. Ze probeert het met de vraag herhalen, maar dat heeft geen effect. Beetje sneu voor haar én voor de kinderen.

Bij de spellingsles moet ook een tekst gelezen worden. We slaan het boek open en zeggen gelijk:’jemig, wat moeilijk. De leraar leest voor en de kinderen zeggen na. Die komen niet verder dan de 1e 2 woorden, de rest zijn ze al vergeten. Betekent: ze kunnen het niet lezen.

Lastig hoor!!

Het is zo jammer dat er hier niet wordt samengewerkt door alle organisaties.

Omdat deze school nu werkt met dit systeem, kan BLF daar niet meer werken.

Terwijl de inhoud van BLF een geweldige combi zou zijn met het systeem van deze organisatie. We zien ook niets meer van inclusief onderwijs, zo jammer!

In de pauze hebben we alle kinderen om ons heen. Het is al weer 3 jaar geleden dat ze Muzungus hebben gezien. Dus zijn we mega-interessant.

Ik start met het klappen van ritmes en dat kunnen ze natuurlijk feilloos! Daarna doen we hoofd, schouders, knie en teen. In het Engels. Niet zo’n succes met meer dan 100 kinderen die elkaar staan te verdrukken. En dan doen we in de maneschijn met gebaren wat wel een groot succes is. Ze doen mee , zingen gewoon het Nederlands mee en met name het gebaar bij dikke, dikke tante Kee levert grote hilariteit op.

We zijn rond 13.30 uur weer in Kabarore en nemen Emannuel mee voor de lunch. Die gaat daarna thuis verder werken en wij doen een memory lane langs onze huizen.

Alles plopt weer op! Helaas doen ze bij mijn huis niet open. Mieke kan wel haar poort in lopen, maar er zijn nu Rwandese bewoners die zij niet kent.

Tot slot kijken we of Anna thuis is. Dat is ze! We worden hartelijk ontvangen, ze is erg blij. Ik heb het bewust spontaan gedaan zodat het niet een officieel bezoek zou zijn. Volgens haar ben ik “big” geworden. Vrees dat dat wel klopt.

We kletsen bij en tot slot kan ik ook nog de nieuwe baby even vasthouden die al gezellig probeert te kletsen.

Terug naar het hotel stuiten we weer op Auguste. Waar was jij vanmorgen? We missed you! Around, zegt hij. Hij heeft waarschijnlijk wel rond het hotel gereden maar kreeg een rit en is dat gaan doen. Ik snap het ook wel.

Zie aan zijn gezicht dat hij het ergens ook wel lastig vindt. What about tomorrow, zegt hij dan.

Helaas gaan we morgen weer terug naar Kigali. Bigabo komt om 09.00 uur nog wel een knuffel halen en wat drinken. En dan met de bus terug!