De reis naar Schiphol verliep vlot. Bedankt Ilse voor het rijden. Mieke was ook gauw gevonden en daarna verliep alles ook prima. Snel inchecken: tas Gerjanne te zwaar! (inhoud: ballen, voetbalschoenen, pionnetjes). Meh, op mijn weegschaal was hij 22.7 kg…..Het zijn twee turkentassen in elkaar (excusez le mot, heb ik niet bedacht) en die zit mega dichtgetaped, dus mag hij voor deze keer toch mee. Die man zal wel denken, hoe haal je daar ooit nog iets uit. Dank u, heel fijn! Namens Gerjanne, sorry bagagepersoneel.

Door de douane en paspoortcontrole, snel gepiept! We nemen even tijd voor een ontbijtje. Dan door naar de gate. Om half tien aan het boarden, maar dan zien we ineens ‘delayed’ op het bord. En komt iedereen weer terug.

Iets met een wiel. Lekke band, zegt de achterbuurman. Als hij vertelt hoe lang het hem duurt om een band te verwisselen (K-klus) zitten we inderdaad nog wel even: uur vertraging. Blijkbaar hebben ze een goed bandenwisselteam (Formule 1 snelheid) want even later wordt de vertraging op een half uur gezet. En dus kunnen we weer boarden.

Mieke checkt ondertussen op haar tablet hoe lang het duurt om van Zanzibar naar Kigali te vliegen. 4,5 uur, zegt ze dan. In mijn beleving ligt het dichter bij elkaar, dus ik vraag of ze hem wel op vliegtuig heeft gezet. Ze zoekt nog wat verder en dan zegt ze: 1.5 uur? Haha! Dat is dan zeker met de straaljager. We gaan het zien.

Volgens mij zijn we een hilarisch duo. Ik weet zeker dat ik alles mee heb, maar mijn hoofd wil steeds maar niet onthouden waar ik het dan heb gelaten. Berg mijn paspoort steeds ergens anders op en moet dan iedere keer zoeken! Zo idioot. Er hangt gewoon een paspoortmapje om mijn nek, waarom stop ik hem daar niet gewoon iedere keer in!

En Mieke aanschouwt het allemaal rustig, die verblikt of verbloost niet.

Het vliegtuig zit niet vol én veel mensen bestoken de stewardessen met de vraag of ze ergens anders mogen zitten.

Dat mag, zodra we in de lucht zijn. Ik vang iets op over “balance” en daar heb ik dan gelijk weer beeld bij. Een KLM vliegtuig dat gekanteld omhoog gaat. Omdat er teveel mensen aan één kant zitten, zoiets? Of maar blijft stuiteren omdat er achterin teveel mensen op een kluitje zitten. Bedenk het maar!

Twee leuke ontmoetingen.

Naast mij zit Chase die vanuit Amerika onderweg is naar Rwanda. Vierentwintig uur vliegen! Hij gaat naar een vriend die in Rwanda werkt voor een NGO die iets met basketbalvelden doet. Blijft het weekend in Kigali en dan nog naar Akagera park.

En dan gaat hij door naar Zuid Afrika voor een week.

En bij de tussenlanding in Zanzibar stapt een Nederlandse vrouw in van mijn leeftijd die 2 maanden heeft rondgetrokken in Tanzania. Eerst 10 dagen met een groep, toen een hele tijd met een gids en alleen. Afgesloten met 10 dagen Zanzibar en nu naar huis naar man en kinderen.

Leuke verhalen!

Ik merk bij mezelf dat ik nu toch ook weer moet zoeken naar mijn status. Ik ga niet als toerist maar ook niet voor werk. Ben toch benieuwd hoe ik dat ga ervaren.

We landen toch op de geplande tijd ondanks de vertraging, goed gedaan KLM. En vanaf het moment dat ik het vliegtuig uitstap, zit ik er al weer helemaal in!! De warmte en de geur, zo vertrouwd! Blij, blij, blij. Welcome in Rwanda, murakaza neza.

En ook hier gaat het allemaal erg vlotjes, alles achter elkaar door. De chauffeur staat ook al te wachten en we zijn met 5 min bij Tea House Boutique Hotel. Leuke kamer, vriendelijke ontvangst.

Ontbijt al besteld voor morgen, nu al zin in: fruit, omelet en African Tea.

Morgen is het ook hier Eid Mubarak, het is even afwachten of we daar ook iets van gaan merken.

Morgen wordt het in ieder geval wat dingen regelen én iets in het thema van Ontdek je backpack. Leuk, zo’n nieuwe, maar we moeten nog wel vriendjes worden….