Wat een contrast: voorbereiden voor 2 weken reizen in plaats voor 1 jaar weg. Het is een makkie, maar juist daarom vertrouw ik het niet. Geen trainingen! Geen medische keuringen. Geen officiële verklaringen. Kan ik nu al klaar zijn? Vergeet ik echt niks?!

Natuurlijk wel!

Vaccinaties had ik niet nodig, door het gereis de laatste jaren zijn mijn vaccinaties nog geldig (sommige zelfs levenslang). Maar daardoor vergeet ik malariapillen te regelen!! Op het laatste moment (maandag) bel ik de GGD, die me de volgende dag ertussen propt op het spreekuur. Een afspraak van 5 minuten (dinsdag). Ik weet welke malariapillen ik nodig heb, maar ik moet persé langskomen! Zucht!

Dank, dank Daniëlle! Voor het even overnemen van mijn klas.

De GGD arts was zó klaar, gewoon receptje mee. Zij vertelde dat er een groep ondernemers uit de Noordoostpolder tegelijkertijd met mij naar Rwanda gaat om projecten te bezoeken. Dus wie weet kom ik ze tegen. Door naar de apotheek, die ook binnen 5 minuten de boel voor elkaar had. Pillen mee én binnen 30 minuten ben ik weer op het werk. Tot teleurstelling van de kinderen, haha! Geen probleem, ik ga wel alvast koffie drinken.

Drukke en intensieve dagen waren het. Afgelopen vrijdag hebben we de handtekeningen gezet onder de oprichtingsakte van Stichting Twiga dukina Nederland. Eindelijk!

De zaterdag besteed aan het verzamelen van wat mee moest. Tot 3x keer aan toe de winkelstraat ingelopen, goed voor de stappenteller. Eten bij dochter Marloes en kleindochter Nine (2,5 jr) vertelt dat ik ga vliegen. Of ik dan het deurtje van het vliegtuig opendoe in de lucht, vraagt ze. Iets gezien op tv waarschijnlijk. Nou……..dát lijkt me niet zo’n goed plan.

Zondags nog kleinere backpack gehaald vooraf aan een concert van Bløf met dochter Ilse voor nog wat ontspanning. Superleuk clubconcert!!

Daarna 3 dagen geknald op het werk, 1 slapeloze nacht (niets aan de hand, gewoon klaarwakker), gisteravond ingepakt tot 00.30 uur. Wil persé met de kleine backpack, nogal een puzzel. Sorry huis, had je schoner en netter achter willen laten. Snel naar bed , om 06.00 uur de auto in. en nu onderweg naar Schiphol.

Vorig jaar juni is mijn moeder overleden. Op één van de laatste dagen vroeg ze (redelijk in de war) of ik nog wegging met de luchtbrigade. Wat ik heb vertaald met ga je weer reizen als ik er niet meer ben? De jaren na Rwanda was ik elke vakantie druk met ziekenhuis in en uit omdat er steeds iets met haar aan de hand was. Bewust/onbewust was er elke vakantie iets, wat precies in de vakantie werd aangepakt en opgelost. En als ik dan weer moest werken, was het rustig tót de volgende vakantie. Reizen of even weg in Nederland was niet meer aan de orde.

Maar nu, mam, ben ik bijna onderweg naar de luchtbrigade!!

Dus het antwoord is ja !!