Je leest het goed! Ik heb gisteren een vlucht geboekt naar Rwanda! In mijn iets langere meivakantie (met dank aan collega's) ga ik voor 2 weken terug. Yes!

Heb net mijn laatste verhaal weer doorgelezen, van 1 september 2020. Inmiddels zijn we bijna 2,5 jaar verder.
En daar is veel gebeurd. Twee kleinkinderen verder en een hele leuke nieuwe baan. Op een NT2 school met in mijn klas verschillende culturen uit de volgende landen: Somalië, Turkije, Marokko, China, Syrië, Pakistan, Polen en 3 Nederlandse kinderen. Heel erg leuk!
Maar goed, ik dwaal af.

In 2022 was ik al van plan om terug te gaan, maar toen ik over die plannen vertelde, bleek er een kleinkind onderweg te zijn. Met een geboortedatum rond de weken dat ik terug wilde. Ja, dat risico ging ik natuurlijk niet nemen.
Maar nu lijkt er niets in de weg te staan.

Een heel concreet uitgewerkt plan is er nog niet. Wel is het de bedoeling dat ik naar Gerjanne ga, die daar inmiddels een geweldig project heeft. Zo megaknap, eigen consultancybedrijfje (met klussen voor o.a. Unicef en Right to Play) én een Play Center & Community Library in haar woonplaats. Van daaruit draait ze een ondersteunend programma op 4 middagen voor kinderen die op school niet goed mee kunnen komen en elke zaterdag kunnen kinderen meedoen met het Sport- en Spel gebeuren (er komen 150 tot 250 kinderen!).
Een aantal keren per week komt er een groep jongvolwassenen om op speelse wijze Engels te leren of Kinyarwanda te leren lezen en schrijven. En elke 2 maanden is er een ouder-kindgroep die komen om samen te spelen en samen te leren met als doel op een positieve manier kinderen op te voeden.
Ze heeft het voetbalteam zo gek weten te krijgen dat ze haar helpen met de begeleiding van de kinderen. Zo gaaf om te zien, 20 van die lange slungels die er helemaal voor gaan. En het megagoed doen!
Morgen krijgen al deze jongelui een 8 daagse voetbalcoachtraining van de Rwandese voetbalbond en zijn ze daarna officieel voetbalcoach. Ook dat heeft Gerjanne voor elkaar gebokst. Geweldig!
Om haar daar te ondersteunen zijn we hier in Nederland bezig met het oprichten van een stichting, Stichting Twika dukina Nederland, spelend leren in Rwanda. Ze doet dit namelijk vrijwillig en ondersteund door wat giften uit Nederland. Om de continuïteit te waarborgen en wat vaste financiële inkomsten te hebben, richten we een stichting op.
Ik kan niet wachten om daar een paar dagen mee te gaan draaien.

Verder wil ik in ieder geval Elie en zijn familie bezoeken. Elie is inmiddels niet meer werkzaam bij VSO, het Building Learning Foundation project loopt op zijn eind. En hij heeft, gelukkig!, op tijd een andere baan gevonden. Hij geeft nu Engelse les op een Rwandese internationale school in Kigali.
Mijn team en andere Rwandezen zijn heel enthousiast en willen me allemaal zien, maar verwacht dat dat niet allemaal gaat lukken.
Ze wonen her en der in het land én ik heb maar 2 weken. Ik kan dus niet overal naar toe reizen en om ze nu allemaal naar Kigali te laten komen, is beetje te kostbaar idee. Maar we gaan het zien! Het loopt toch altijd anders dan gepland.

Ter voorbereiding ben ik bezig met Kinyarwanda te leren, wat niet makkelijk is...... Maar het doel is nu in zicht en dat zorgt wel voor meer motivatie en drive.

En natuurlijk ga ik bloggen als ik er ben!
Voor de lezers die me al volgen, laat het even weten als je uit de maillijst wil. Dan zorg ik daar voor, no hard feelings.

Kugeza ubutaha!
(Tot de volgende keer!)