Weekend
Pik het op vanaf zaterdagochtend. Rustig dagje! Rommelen, slapen, beetje werken op de laptop. Het eten gaat steeds beter, kleine porties. Voel me wat beter.

Zondagmorgen word ik wakker, na een nacht ongestoord slapen! Geen pijn en niet eruit voor de wc. Dat voelt goed! Probeer vandaag even goed mijn werk weer op een rijtje te zetten. Heb morgen review meeting met mijn team, met 2 nieuwe teamleden. Immaculee wordt onze 6^e SLF én Tony wordt onze SNECO (Special Needs Education Coordinator). Als teamleider wil ik wel overzicht hebben zodat ik iedereen de komende maand op pad kan sturen met zinvol werk!
We vergaderen morgenmiddag in Rwamagana omdat we daar de volgende dag een grote meeting hebben (PRM) en daarna doorreizen naar Kigali. Heb zo’n beetje een plekje in de VSO-car geclaimd bij David. Er moeten 2 teams door naar Kigali, dat zijn 16 mensen. Dat betekent dat niet iedereen tegelijk mee kan. Er zijn nooit 16 plekken vrij in de bus. Nu maar hopen dat de VSO-car er ook is……..

Het is nog steeds niet rustig in mijn darmen, maar ik hoef maar 2x naar het toilet en de inhoud gaat de goede kant op. Pffff, eindelijk. Nu hopen dat het doorzet. Blijf ORS erin gooien zolang er nog geen vastigheid is.

Maandag
Gebruik de ochtend om mijn tas weer eens in te pakken zonder al teveel mee te nemen. Dat mislukt jammerlijk. Omdat ik 3 verschillende meetingen heb deze week en op 3 verschillende plekken. Waarbij ik veel administratie nodig heb en 4 nachten wegblijf, dus ook qua kleding meer mee moet, heb ik weer een loodzware tas (met 2 tassen er nog aan gebonden) op mijn rug bij vertrek. Er zitten ook nog 4 BLF Samsung telefoons van verschillende scholen in. Die moeten voor reparatie naar Kigali. Voor niets blijkt later deze week, want de juiste formulieren missen en dus wil mijn FOO dat ik ze weer meeneem naar Kabarore omdat ze anders in een grote bak verdwijnen. Dat wil ik natuurlijk ook niet en dus sleep ik het gewicht van die telefoons de hele week met me mee. Plus ook nog mijn helm. Ondertussen is mijn team in paniek. Die zijn al afgereisd naar Rwamagana waar we die middag onze reviewmeeting hebben én de volgende dag Period Review Meeting met 6 districten. Ik heb ze verteld dat we vanaf 14.00 uur kunnen inchecken, maar ze zijn er al om 11.00 uur. En het hotel kan ze pas inchecken om 14.00 uur. Hoop gemopper en ik heb weer eens een hotline met diverse mensen.

Ik vertrek om 12.30 uur met Tony (mijn SNECO) en de buschauffeur is zo vriendelijk om ons voor de ingang van het hotel te droppen. Dan is het bijna 14.00 uur. Mijn team is nergens te bekennen. Die blijken met zijn allen in de bank te zitten, want ze wachten al 4 dagen op hun allowance. De bank produceert een lijst waarop hun namen staan en dat de transactie succesvol is geweest. Maar het geld staat niet op hun rekening, dus waar is het dan wel? VSO heeft alles op tijd geregeld, er gaat op de bank iets mis. Grote vraag: is dat willens en wetens? Er waren ook al problemen met de allowance van ons als international volunteers. En eigenlijk weet ik nu (vrijdagavond) nog niet echt of het inmiddels voor mijn team wel goed geregeld is. Toch maar even checken straks.
Dereva Hotel in Rwamagana is een geweldige plek om te zijn! Sfeervolle kamer, erg goed eten en een prachtig zwembad. Helaas is het maar voor 1 nachtje.

Dinsdag
Vandaag hebben we onze PRM. Alle 6 districten van Eastern Province bij elkaar. De bedoeling is dat ik daar presenteer wat we deze maand in onze Professional Learning Commitees hebben gedaan. Beide managers hebben een agenda bedacht. In groepen moeten we brainstormen en presenteren over de 4 componenten van BLF. Foundation 1: Teacher Development (mijn werkveld), Foundation 2: Leadership for Learning (headteachers) , Foundation 3: System Strenghtening en als 4^e Inclusive Education. Mijn groep krijgt Foundation 3 toe bedeeld. Ik ben daar bijna niet bij betrokken (wat eigenlijk wel zou moeten) en dat blijkt voor het merendeel van de groep. Dat is mooi want dat betekent dat daar een grote verbetering moet komen en dus is het aan de managers om daar actie in te ondernemen. Area for improvement!
Halverwege de meeting word ik weggeplukt omdat er tegelijkertijd een Social Inclusion and Gender assessment wordt gedaan door John (hoofd van SIG). . Hij wil van elk district de International Volunteer en 2 national volunteers voor 2 uur hebben omdat VSO een onderzoek doet. Ze willen weten hoe ze het als organisatie doen op het gebied van Social Inclusion and Gender. Goed om te doen en ik heb na deze meeting nog een leuk en interessant gesprek met John (een Brit) over dit onderwerp. Dus overhandig ik mijn presentatie aan Bigabo die het van mij over gaat nemen
Als ik terugkom, blijkt dat ze nog steeds met het presenteren bezig zijn van de brainstorm. Zucht….. als je dit door Rwandesen laat organiseren, kiezen ze voor de traditionele manier van presenteren en dat duurt uren! Ik kan dus gewoon zelf mijn presentatie doen en krijg daar 3 minuten voor! Heel grappig, David! Maar het lukt me in 10 minuten en ik ga er geen vragen over beantwoorden, heb ik gezegd. Die leiden namelijk nergens toe behalve dan naar de bekende weg.
Rwamagana heeft een nieuwe internationale volunteer: Hannah uit Engeland. We wisselen onze nummers uit en ik ga haar introduceren bij de Peace Corps Girls daar via Sarah.

Na de meeting en de lunch kan ik met de VSO car mee naar Kigali.
Bij aankomst in het hotel is er weer gedoe! Een hele groep van SLFs wordt verteld dat er voor hen geen kamer is. Ze kunnen kiezen: of een kamer delen of met zijn allen naar een ander hotel. Dit is al eens eerder gebeurd trouwens. Ik kom na de groep aan en krijg zonder problemen een kamersleutel. Zucht……… kom net uit SIG assessment waar we het hebben gehad over gelijke rechten voor iedereen!
Uiteindelijk verloopt het verhaal als volgt: na 40 minuten te hebben gewacht op vervoer naar het andere hotel, besluit de groep een moto te nemen. Ze zijn moe, hebben de hele dag gewerkt en gereisd en willen eten. Op het moment dat het hotel dit doorkrijgt, blijkt er ineens toch voor iedereen een kamer te zijn. Heb dit de hele week wat laten sudderen in mijn hoofd, het verhaal bij diverse SLFs nog eens goed nagevraagd en gisteravond besloten om het te rapporteren bij VSO, British Council en EDT. Want het lijkt verdacht veel op fraude, SLFs een kamer laten delen maar wel een rekening opmaken voor 2 kamers. En gelukkig wordt mijn rapport door alle 3 de organisaties goed ontvangen. Ze beloven het hotel een officiële waarschuwing te geven. Nu al besloten dat ik het een volgende keer weer rapporteer.

Woensdag/donderdag
Twee dagen van Training of Teachers. We krijgen de training die we vervolgens volgende week zelf weer gaan geven aan alle School Subject Leaders of English and Mathematics. Pittig! Beide trainingen duren een hele dag en hebben 8 sessies! Een aantal van mijn SLFs haken na de 1^e sessie al af. Dat wordt nog hard werken volgende week in de voorbereidingen. Ga in ieder geval wel wat dingen aanpassen en het niet blindelings kopiëren.
Voor Engels gaat het o.a. over het belang van een leerrijke omgeving in klassen en scholen, het werken met flashcards, het verbeteren van je Engels en het gebruik van de Engelse Pupil Activity books. Voor rekenen het belang van mental Mathematics skills (hoofdreken strategieën), het werken met de nieuwe Activity Books voor P1, P2 en P3, CPA approach (concrete, pictorial, abstract), rekenhoeken in klassen en rekenclubs in school als remedial teaching. Het niveau is hoog! Ik heb gelukkig 3 SLFs die de uitdaging van rekenen aankunnen, maar ook 3 die er hoofdpijn van krijgen. Ben heel benieuwd of de SSLs deze informatie/oriëntaties gaan oppikken.
Big item deze dagen is de Coronashake! Rwanda is er heel trots op dat ze tot nu toe Ebola buiten de landsgrenzen weten te houden en ze zijn vastbesloten dat ook voor het Corona-virus te doen. Dus geen handshake, maar een footshake, met de voeten. Wat voor velen een uitnodiging is om er een heel dansje van te maken. Het hotelpersoneel heeft een eigen manier van begroeten onderling bedacht met voeten en heupen en het eindigt dan met de groet: Corona!
’s Avonds komt het trieste bericht dat een broer van Muvara, mijn driver, een auto-ongeluk heeft gehad en ter plekke is overleden. Omdat ik er deze week niet was, heb ik hem uitgeleend aan mijn SNECO Tony en terwijl ze samen op pad waren, werd Muvara gebeld met dit nieuws. Hij is compleet van slag. Hij doet me een berichtje op mijn condoleance dat hij in “bad condition” is. Als hij maar niet naar de alcohol grijpt, is mijn 1^e gedachte. Ik probeer via SMS wat te supporteren, Tony houdt op mijn verzoek een oogje in het zeil en Bigabo belt hem ook even elke dag. Hopelijk houden we hem op de rit: hij is ook vader van 3 kinderen en zijn gezin en familie hebben hem nodig.

Ik zou nog een gesprek hebben met Philbert, mijn programmamanager, over verlof en nieuw contract. Maar mijn trainingsdagen zijn te lang. Het lukt me niet om daarna nog met de moto naar het hoofdkantoor te gaan. In april hebben we een paar dagen samen trainingen en dus besluiten we om het dan te doen.

Vrijdag
Zes uur eruit, half zeven ontbijt en dan met de moto naar het buspark om naar Kayonza te reizen voor een meeting met Elie, Frackson en David om het maandelijkse rapport weer samen te stellen. En weer fungeer ik als manager. Frackson heeft niets gedaan aan zijn rapport en dus probeer ik het samen met hem te maken. Welke informatie heb je nodig en hoe verwoord je dat in het rapport (vorige maand ook al verteld en uitgelegd). Dat kost al heel veel tijd, hij heeft de informatie niet verzamelt, zijn team neemt zijn telefoontjes niet op. Dus haal ik de nodige informatie uit Social Collect en daarna stel ik het rapport van de 3 districten samen (Davids werk).
Inmiddels heb ik grote twijfels over de vaardigheden van Frackson op verschillende gebieden: als teamleider, computervaardigheden, het oppikken van informatie, organisatievermogen, structureren, vooruit plannen/denken en hoe zich staande te houden (was na 2 weken al door zijn allowance heen en wilde geld lenen).
Heb gisteren zijn team en hem nog even bij elkaar geroepen en wat adviezen gegeven over het organiseren en het voorbereiden van de trainingen volgende week. Merk nu al dat er niets mee wordt gedaan. Hij moppert over het team en zijn manier van communiceren naar hen is niet prettig. Wil respect afdwingen, maar dat moet je verdienen, volgens mij.
Heb David gevraagd of het mogelijk was om Elie voor 2 dagen te laten supporteren in Nyagatare volgende week. Ik kan zelf niet, want heb mijn eigen oriëntaties. Ik ben bang dat anders deze compleet in de soep lopen. Deel ook mijn twijfels met David en die bevestigt dat hij er ook een hard hoofd in heeft.

Vandaag ook een nieuwe Internationale Volunteer ontmoet die onze Inclusive Educational Advisor wordt. Tess komt uit Australië en gaat in Eastern Province met de SNECOs werken. Ze gaat in Kayonza wonen (uur met de bus bij mij vandaan) en via Sarah koppel ik ook haar aan de Peace Corps Girls in Kayonza. Wordt een grote club op deze manier!
Nu hoop ik dat er voor Selina als SLA ook snel een nieuwe IV komt én dan hebben we een compleet team! Zou heel mooi zijn, op alle fronten bezetting.

De SLA die eigenlijk zou komen, heeft aangegeven dat hij in Kigali wil werken. Hij is 71! en komt uit Ierland. Volgens Tess is hij erg slechthorend maar ontkent dat zelf in alle toonaarden. Ze is tijdens de introductiedagen alleen maar bezig geweest alles te herhalen wat er werd gezegd. Wel een lieve man, zegt ze er nog bij.

Tijdens het wachten op de bus, is er een jongen die probeert te communiceren maar alleen Kinyarwanda spreekt. Dus schrijft hij wat hij wil vertellen op een papier………. In het Kinyarwanda…… Blijkbaar heeft hij de indruk dat ik het dan wel begrijp. Hij schrijft het hele A4 papier vol! En elke keer als hij stopt, geef ik maar weer aan dat ik geen Kinyarwanda kan. Waarop hij weer opnieuw gaat schrijven. Iedereen die komt kijken wat hij aan het doen is, wuift hij weg. Ze mogen niet lezen wat hij schrijft. Uiteindelijk pak ik het papier af, vouw het op en stop het in mijn broekzak. Dat vindt hij blijkbaar een goed plan want hij laat 2 duimen in de lucht zien en gaat achter me zitten. Vertaling volgt nog!

In de bus (toch weer Yahoo want op vrijdag moet je al blij zijn dat je een plek in een bus krijgt) heb ik een erg leuk gesprek met een jongeman van eind twintig, begin dertig?. Over mijn keuze om hier een jaar te wonen en te werken, over de cultuur die erg familiegericht is, over mijn familie, over zijn familie. Zijn zus blijkt de eigenaresse te zijn van Infinity, een hotel in mijn buurt. Hij is het weekend op bezoek. Zijn moeder is 73 en hij wil straks 6 maanden bij haar wonen om voor haar te zorgen voordat hij gaat trouwen. Lief! We hebben het over trouwen hier en samenwonen in Nederland, wat hier nog steeds onbegrijpelijk is.
Leuk weetje!. Koeien, melk en drums (djembees) zijn hier heel belangrijk!
Je maakt een meisje het hof door op drums te spelen en haar complimenten te geven. Het grootste compliment dat je hier als ongehuwd meisje kunt krijgen, is dat je de ogen van een koe hebt ……..

Ik stap samen met hem uit voor Infinity, want dat is voor mij vlakbij mijn huis. Lopend naar huis word ik van verschillende kanten enthousiast begroet door mensen en kinderen uit de buurt. Dat voelt echt als thuiskomen.
En na alle uitbreiding van internationale collega’s en uitbreiding van mijn team, heb ik nu ook gezinsuitbreiding! Voordat ik vertrok, hoorde ik buiten al poezengejammer. En nu loopt er een moederpoes met 3 schattige en hele mooie grijze jonge poesjes in mijn compound! Oei, goed voor de muizen maar niet zo goed voor mij. Ik moet me flink inhouden om ze niet in huis te halen…….

Op naar een rustig weekend in mijn eigen huis!
Wel wat voorbereidingen voor met name Frackson, zodat hij weet hoe ik mijn oriëntaties organiseer (voor, tijdens en erna) en dan maar hopen dat hij er iets mee doet.

Ik weet dat zondag de begrafenis is van de broer van Muvara. Vraag me af of er verwacht wordt dat ik kom. Sta daar niet om te springen, maar als hij me uitnodigt, ga ik. Als support en uit respect.