Woensdag: 2 go’s binnen, de 3e lukt nog even niet. Het online trainingsprogramma wil me niet toelaten tot de test. Mail naar de e-moderator, mail naar Maria die weer mailt naar Grace ICT. Maar een oplossing krijg ik niet. Ik heb de hele dag al knallende koppijn, dus in die zin is het niet zo erg dat ik er nu even niet bij kan. Maar voel wel de druk dat het afgerond moet zijn, wat ook niet echt helpend is voor hoofdpijn. Hou een bankdag....iets anders lukt even niet....
VSO Nederland vraagt of ik tijdens mijn jaar in Rwanda af en toe een interview wil doen, zodat het in de publiciteit kan. Tuurlijk!

Donderdag: nog steeds koppijn. Werk afgezegd, sorry Aves! Was niet mijn plan om in mijn één na laatste werkweek ziek te zijn. Voor de buren is het gunstig: heb een mega-bestelling gedaan bij Bol.com, een jaarvoorraad aan toiletartikelen en andere zaken. En dat wordt in ongeveer 30 pakketjes geleverd de komende dagen.......... ik kan nu zelf steeds de voordeur open doen. Ga toch maar weer even achter de laptop proberen of ik nu bij de training kan. Niet dus......... maar dan ontdek ik een rood stipje bovenin en klik er op. Blijkt dat de beveiliging de test blokkeert! Ggrrr, dat had ik éérder kunnen zien... Dus hoppa, ik knutsel de beveiliging eraf (beetje ICT achtergrond heb ik gelukkig wel) en ja hoor! De test verschijnt keurig op mijn scherm. Vervolgens deze gemaakt en mijn reflectie op de hele training geschreven. Wat niet echt uit de verf komt omdat mijn hoofd niet mee wil doen. Kan dan ook niet echt de diepgang vinden en zeker niet in het Engels, maar kan het nu ook niet nog verder uitstellen. Dus, het komt er wat onsamenhangend uit maar ze doen het er maar mee.

En dan..... een flinke inzinking.......die zat er gisteren natuurlijk al: de training was pittig én confronterend en al het regelen, bestellen, gemail en gebel met belasting en verzekeringen van de laatste tijd wordt me ook echt even teveel. Ga ik dit echt doen?!!!!!! Alles achterlaten....... waarom wilde ik dit ook al weer.......? Wat als ik nu gewoon zeg: ik doe het niet........
Ik zég het ook echt: ik doe het gewoon niet, laat maar zitten, nergens voor nodig, kan alles gewoon blijven zoals het was ........... maar....... voel er niks bij.........

Vrijdag: Heb de mails en foto’s van Sjanne en Maaike er nog eens op nagelezen én bewust alle andere reacties van Rwanda-gangers teruggehaald in mijn gedachten. Om de drive weer terug te vinden. Dat lukt.....! Zou ook te gek zijn: ben er al een jaar mee bezig....... Met wegtrekkende koppijn, yes!, doe ik nog een dagje rustig aan. Beetje huishouden én de voordeur open doen. De gezichten van de bezorgers spreken boekdelen......... wat ben jij allemaal aan het doen?! Bestel nog de laatste zaken (hoop ik!) en rommel wat.

De komende week staat in het teken van “afscheid” nemen: broer/schoonzus hebben een nachtje weg geregeld, kids hebben iets??bekokstoofd en op het werk neem ik ook officieel “afscheid”. Wat mij betreft, is het “Afscheid” tussen aanhalingstekens, ik neem nooit afscheid, alles en iedereen gaat gewoon altijd mee........ dus ook naar Rwanda.......