Voor de duidelijkheid: ik kan me voorstellen dat niet iedereen deze voorbereidingen even interessant vindt. De verhalen en foto's straks uit Rwanda zijn vast veel leuker om te lezen. Door het op te schrijven hou ik een planning én focus. Zoals jullie misschien merken: ik schrijf zoals ik op dat moment dingen beleef, dus ook een dip zal misschien wel eens voorbij komen. Het zal, voor iedereen herkenbaar, niet altijd van een leien dakje gaan. Ook al ben ik meestal positief ingesteld en groot vertrouwen heb dat na regen altijd zonneschijn komt , heb ik ook gewoon mijn ups and downs.
Voel je vrij om mijn verhalen wel óf niet consequent te lezen en wel/niet te reageren. Ik kan vanaf deze kant niet zien wie het heeft gelezen, dus zal er niemand op aanspreken als je niet op de hoogte bent. Fijn he! Een reactie is natuurlijk leuk en die zal ik, als ik in Rwanda zit, misschien ook wat meer nodig hebben bij tijd en wijle. Maar voel je niet verplicht!
De vraag is ook hoeveel tijd ik heb om daadwerkelijk te bloggen en te posten, eenmaal daar. Dat zal zeker niet op wekelijkse basis zijn, geen bericht = goed bericht, denk ik dan.

Woensdag 28-08; na het posten van mijn vorige blog, contact via Skype voor de medical briefing. Kath zit in Engeland, deel van het medical team, als VSO International Nurse Advisor. Verder nemen deel Shirley, Joseph en Mukasa. Shirley (Spanje) gaat naar Myanmar als Teacher teacher voor Special Needs. Heeft al een jaar Rwanda achter de rug en verzekert me dat ik het daar geweldig ga hebben! Joseph (uit?) gaat ook naar Rwanda. Mukasa (Oeganda) nu in Tanzania, straks door naar Nepal. Weer een indrukwekkend gezelschap.
Kath voorziet ons van allerlei informatie over het belang van water drinken, je rust nemen, verschillende voorzorgsmaatregelen en hoe te handelen als je je niet lekker voelt. Kortom, informatie die ik al wist en ik weet zeker de rest ook gezien hun voorgaande ervaringen. Maar deze training is gewoon verplicht en dus luister ik bijna 2 uur naar Kath die bijna onafgebroken de informatie doorgeeft. Inspannend, hoor. Af en toe even laten weten dat je er nog bent en het snapt. Belangrijkste: je krijgt een vracht aan telefoonnummers van mensen die je kunnen ondersteunen bij medische of psychologische issues, zowel mensen van VSO Rwanda als van het medical team in Engeland. Shirley heeft in haar Rwanda tijd daar gebruik van moeten maken en was heel blij met de adviezen en ondersteuning die ze kreeg.
Ik maak nog een afspraak voor de opticiën voor zaterdag, omdat ik een 2e bril mee moet.
Ga even kijken op de school waar ik even een groep 4 moet draaien en loop weer mijn medische checklist af om spullen te bestellen. Wil dat komend weekend rond hebben, zodat ik dat dan los kan laten.

Donderdag: dagje draaien in groep 4 op een andere basisschool. Raar gevoel! Methodes even ingekeken. Ik vertrouw op mijn improvisatievermogen, vind het contact met de kids het belangrijkste en weet dat mezelf zijn het beste werkt. Het wordt een prima dagje; goede ontvangst en het loopt met de kids.
Ben 's avonds wel moe van het schakelen in een nieuwe omgeving met veel nieuwe mensen en je weg zoeken. Mooi voorproefje, denk ik. Dat gaat me vaker gebeuren de komende weken/maanden.
Maar moet nog even de auto in voor mijn 2e inentingsrondje.

Vrijdag: ochtend op de invalschool en 's middags nog even nieuwe collega's helpen op mijn eigen school. Eind vd middag ontspannen bij Evelien; massages en gezichtsbehandeling. Bedankt, Marloes en Bart! 's Avonds in mijn volgende training gedoken: Volunteering and Development. Start vandaag: 2 weken lang elke dag inloggen, lezen en infofilmpjes bekjken, je eigen mening/visie geven, reageren op andere visies en zo samen kennis opbouwen en voorbereiden op je placement. Kom weer iemand tegen die naar Rwanda gaat: Maria (Duitsland) gaat werken als Gender and Resilience Advisor en is geplaatst in een naburig district. We houden contact.

Zaterdag: training 2, filmpje: .https://www.youtube.com/watch?time_continue=9&v=D-nAMmR6lks De geschiedenis van ontwikkelingshulp: van erboven staan én bepalen naar luisteren én faciliteren.
En dan........ lijkt er een kink in de kabel te komen............ bij de oogmeting blijkt mijn rechteroog slechter geworden te zijn én ze zien er troebelheid in. Denken aan staar. Dat wordt een verwijzing naar een oogarts. Maar........ hoe snel kan dat? En wat is dan de conclusie? Kan/moet er iets aan gebeuren? Of kan het geen kwaad en kan een actie over 1 jaar ook nog? Met bril zie ik verder prima. Ga huisarts maar mailen en vragen om verwijzing met spoed. De tijd dringt! Want als er echt wat moet gebeuren, ga ik 30 september niet halen. Hersteltijd is dan 6 weken, begrijp ik. Kan mijn vertrek dan worden uitgesteld óf is het dan einde verhaal?
Mijn hoofd wordt chaos en mijn gedachten schieten alle richtingen op.

Zondag: Mail huisarts alvast met het verhaal én de vraag of hij de medische keuring wil doen. Dat scheelt me hopelijk een bezoekje op het spreekuur én verkort de wachttijd. Krijg een automatisch antwoord dat hij tot 2 september vakantie heeft. Maar even later heb ik al een mailtje terug. Super! Heeft al doorverwijzing geregeld naar oogarts, kan morgen bellen. En...... hij wil de medische keuring ook doen deze week!

Dus gooi alle opkomende onzekerheid nog maar weer even aan de kant en start met training 3: VSO's Global 'Theory of Change': https://www.youtube.com/watch?v=hhKIIQIyI6s. En voor wie een uitleg wil over de duurzame ontwikkelingsdoelen voor 2030 kunnen kijken op de website van SDG Nederland. En voor de leerkrachten onder jullie; https://www.17doelendiejedeelt.nl Is wel informatie van 2017, maar deze doelen lopen tot 2030 dus nog steeds te gebruiken.

Het loopt lekker, dus training 4 doe ik ook nog: Monitoring, Evaluation and Learning. De projecten van VSO worden voortdurend gemonitord op verschillende niveau's, geëvalueerd en aangepast naar de uitkomsten. Heel belangrijk onderdeel: er gaat een hoop geld naar toe van partners en heel veel mensen steken er heel veel uren in. Is dat het dan wel waard? Is er echt verbetering op de lange termijn voor de mensen die er aan deelnemen? Zijn mensen in staat met het geleerde zelf verder te kunnen en dragen zij het ook over aan hun omgeving? In Rwanda volgt nog een MEL-training gericht op het programma waar ik in werk.

Maandag: dagje invallen in een groep 3. Tussendoor bellen met het ziekenhuis, zij werken lekker mee, kan woensdagmiddag al naar de optometrist. Die kan zelf constateren of dit een jaar kan wachten of dat er op korte termijn wat moet gebeuren.
En 's avonds nog reageren in de training op visies van anderen.

Dinsdag 03-09: Even naar mijn stamschool waar ik de komende 3 dagen groep 4/5 ga overnemen ivm ziekte van een collega. Eind vd ochtend de "dental" keuring. Tandarts heeft er lol in, mijn gebit wordt goedgekeurd! Vanmiddag vrij gepland: lessen voorbereiden voor de klas én TEFL weer oppakken, is in het slop geraakt, moet nu aan de slag met mijn eindtoets. Deadline is 21 september. En vóór die tijd moeten er nog 2 modules gedaan worden (ga ik niet redden!!!) . En om 17.00 uur richting Heerenveen voor de Oranjevrouwen: Nederland-Turkije. Mooie afleiding voor mijn bezoekje aan de optometrist.