Lekker geslapen! Douche op solar: Mieke heeft koud water, ik krijg warm water daarna. Mazzeltje.

Heerlijk ontbijt: gewoon fruit, omelet, toast. Met African Tea (gemberthee met melk en honing). Rustig plekje in de stad en buiten ontbijten.

We melden ons aan bij de Nederlandse ambassade. Zodat we geregistreerd staan en ze ons kunnen bereiken ivm veiligheidissues in het land. Of om Koningsdag bij ze te vieren!

Dan de stad in: geld pinnen en een SIM kaart kopen. Geld pinnen gaat niet soepel, we proberen een aantal keer een ATM machine (die zijn ongeveer om de 50 meter te vinden) maar het lukt nergens. Vreemd, zeg ik, ik heb hem toch echt op wereld gezet. Oh, zegt Mieke, dat ben ik vergeten!

Dus eerst weer terug naar Tea House waar Mieke op haar tablet de boel omzet. Weer de stad in, nog paar uitproberen, even goed kijken naar een machine die goed vermeldt welke kaarten ze accepteren.

En dan lukt het bij beiden wel!!

Er zit nu 100 euro in de portemonnee, dat zijn dan dus 30 briefjes!

Vervolgens naar de MTN voor een Simcard en internetbundel. Kost wat tijd, maar het lukt!

Mieke heeft een coffeehouse gespot en daar gaan we lekker even zitten!

Ondertussen heb ik app contact met de diverse Rwandese collega’s die nu weten dat we er zijn.

Even uitzoeken waar iedereen nu zit en hoe we iets kunnen afspreken.

David (onze manager) is enthousiast. Wooooooow, how long will you be there, I really want to hug you. En hij wil nog steeds zijn zoontje uithuwelijken aan mijn kleindochter. Ligt aan de bruidsschat!! Hij werkt niet meer voor VSO, maar voor zichzelf. Hij wil zeker iets afspreken en daarna wordt hij vaag. Maar dat is te verwachten. Ik hou hem op de hoogte wanneer we in Kigali zijn. Een koffietje drinken op onze kosten moet te regelen zijn. Zij hebben al de kosten van het vervoer om naar ons te komen.

Theo (mijn Field Operations Officer) is mogelijk nog enthousiaster en soort van beledigd dat we niet bij hem en zijn gezin logeren maar in een hotelletje zitten.

Dat zou ik nooit hebben gevraagd, maar hij zegt dat het de Rwandese cultuur is om ons als gast te ontvangen. Goed om te horen, maar gaan we niet doen. Die probeert ook op de koffie te komen als we in Kigali zijn.

Met Elie al afgesproken dat we morgen maar Kayonza komen en bij hem op bezoek. Aan Elie heb ik al een paar keer gevraagd of hij zeker weet dat hij een Rwandees is. Hij is zó punctueel en van de zorgvuldigheid en afspraken. En dat blijkt ook nu weer: hoe laat denk jij aan te komen in Kayonza. En zijn vrouw vraagt wat ons favoriete eten is.

Dat is een lastige vraag die wel beantwoord moet worden. Hun gastvrijheid ‘weigeren’ kan natuurlijk niet en aan de andere kant willen we ze niet op kosten jagen. Dus zeg ik: water en thee is prima, ifiriti (patat) (aardappelen zijn minder duur dan rijst) en groente is prima.

En hoop ik maar dat dit een goed antwoord was.

Mieke heeft contact met Leopold en Emanuelle, dus die regelt dat verder. Wordt vervolgd.

En Damascene, die mijn werk heeft overgenomen na mijn vertrek, blijkt nu in Kabarore te wonen! Dat scheelt reizen en maakt iets afspreken makkelijker. Wordt ook vervolgd.

Als we teruglopen naar ons hotelletje willen we een foto maken van het uitzicht. Daar valt mijn oog op een tuin met kunst erin. Van flessen en stenen. We lopen daar naar binnen, prachtige geschilderde muren, het blijkt een gallery te zijn. Iteme Art Space.

Van jonge artiesten(kunst, muziek, dans) die op deze manier hun brood willen verdienen (niet makkelijk). We raken aan de praat met één van hen. Vindt zijn schilderijen en ander werk echt heel gaaf. Zijn motivatie is de kracht van vrouwen te laten zien. Hij vertelt dat ze ook op overheidsscholen met kinderen aan projecten werken. Dat is heel bijzonder want dit zit niet in het curriculum van het Rwandese onderwijs. Maar dit was op initiatief van iemand of een organisatie uit Engeland.

En hij vertelt dat hij vorig jaar naar een Afrikaans festival was in Duitsland. Als hij zelf het vliegticket betaalde, kon hij daar verder gratis als gast zijn. En daar op een school met leerlingen overal vandaan (a la Carrousel) een project had gedaan van vier weken in het thema Thuis. Wat betekent dat voor jou? En dat natuurlijk met kunst en beeld uitgewerkt. Waar iedereen een andere beleving bij had: Netflix , WiFi, een dak boven het hoofd, familie etc.

Ik neem hem denk ik mee naar Nederland naar school! Even een potje met geld vinden nog,. Francien?!?

Ik vind het centrum en hem later op Facebook en stuur hem een berichtje dat we helaas niet bij het avondgebeuren zijn geweest, maar dat we wel genoten hebben van de muziek vanaf ons terras.

Als we in de tuin zitten van Tea House (met nootje, biertje en samosa’s) hoor ik een klap. Even verderop is een motor onderuit gegaan. De motorrijder staat zelf op en hinkt naar de kant van de weg. Van alle kanten komt hulp. De motor laten ze echter op de weg liggen, echt wel 20 minuten! Ik ben dus aan het wachten op de volgende klap, maar alle auto’s en motoren rijden er rustig om heen. Terwijl hij net aan het eind van de bocht ligt.

Ze bedenken gewoon niet dat het handig is dat die motor van de weg gaat.

Er gebeurt niets. Voor zover ik kan zien, pakt de motorrijder uiteindelijk zelf zijn motor én rijdt weg.

Mieke boekt ondertussen ons volgende stekkie: Silent Hill in Kayonza. Daar had ik regelmatig een training of presentatie.

Eerst 1 nachtje, kijken we dan weer verder.

Om 20.30 uur zegt Silent Hill onze reservering weer af. Ze zitten vol.

Dus, weer het internet op en speuren naar iets anders.

Uurtje later lijkt het gelukt. Reisleidster Mieke boekt bij Akagera Neighbours, ergens aan de weg van Kayonza naar Kaborondo waar Elie woont.

Ik krijg steeds meer het idee dat Kaborondo ook best een grote plaats is.

Morgen weten we of we daar ook echt terecht zijn gekomen.

Noot: foto’s delen is hier wat lastiger. Die plaats ik op Facebook.