monique-in-rwanda.reismee.nl

Week 24: creatief met YouTube, waterkoker en bruine bonen, SSLs orientations en coronavirus

Weekend
In rustig tempo bereid ik me dit weekend alvast voor op het grootste deel van de orientaties. Heb keurig schema uitgewerkt met wat je ervoor, tijdens en erna allemaal moet doen voor de organisatie. Headteachers informeren en alle School Subject Leaders persoonlijk uitnodigen vertellen wat ze mee moeten nemen én dat ze er om 08.00 uur moeten zijn. Flipcharts in tweevoud en 16 flashcards maken. Zalen inrichten, materalen die geleverd worden goed checken, attendance en transportlijsten goed laten invullen en tekenen en goed controleren. Die moeten weer mee met de driver, foto’s ervan opsturen naar Kigali. En na de orientaties rapport schrijven met wat foto’s erin.
Opgestuurd naar Frackson en Elie. Nu is het aan Frackson om er iets mee te doen. Hoop maar voor Elie dat hij er niet woensdag achter komt dat er nog niets mee is gedaan.

Zondag is mama Ali bezig in mijn huis, als Bigabo een berichtje doet dat hij naar de begrafenis gaat van Muvara’s broer. Ik wil er eigenlijk wel naar toe, maar wil het huis niet achterlaten bij mama Ali. En ik weet ook niet of het wel gepast is als ik verschijn. Waarschijnlijk is de aanwezigheid van een Muzungu ook erg afleidend. Dus gaat Bigabo mede in mijn naam en doe ik Augustin nog weer een berichtje dat ik aan hem denk vandaag.
Met behulp van een YouTube tutorial “Easy Animal drawing” begin ik vandaag aan de flashcards voor de Engelse oriëntatie. En ze worden best leuk! Mama Ali staat al zeker een kwartier naast me te kijken wat ik aan het doen ben. Ik bied haar na een tijdje het potlood aan, maar ze wil het niet proberen. Jammer, wie weet had ze talent? Ik ben echt een hele slechte tekenaar maar deze tekeningen zijn echt heel simpel en leuk.

Mijn gas is op! Ga morgen Augustin vragen of hij hem om wil ruilen. Dus vandaag ben ik creatief met mijn waterkoker. Melk in je waterkoker kan niet, probeer nog even een truc uit met water in de waterkoker, een smal glas met melk erin en dan de waterkoker aan. Niet handig, bodem van het glas knapt los. Moet eigenlijk een stalen kokertje zijn, ga eens kijken of ik die kan vinden. Maar ik kan natuurlijk wel het water van mijn koffie alvast mengen met melk, even zoeken naar de goede verhouding. Eieren en pasta kun je wel in de waterkoker klaarmaken, net als groente koken.

Heb een afwisselend zondagje: buiten lezen, doe wat workouts/yoga (moet echt vaker, merk ik), Floortje terug naar het einde van de wereld kijken, mijn flipcharts maken, lekker! Doordat ik buiten lees, krijg ik de voetbalwedstrijd verderop goed mee en volgens mij is het een hele belangrijke wedstrijd. De doelpunten vallen bij bosjes, het publiek klinkt uitzinnig! Na de wedstrijd komt het winnende team met supporters mijn straat door rennen om de overwinning te vieren met zang en dans. Dat is nog eens wat anders dan op een kampioenswagen rond gereden te worden. Super leuk!

Maandag
Hele dag thuis achter mijn laptop met allerlei klussen die moeten, terwijl ik met eigenlijk wil focussen op de voorbereidingen voor de orientations van de SSLs. Maar goed, verder ook wel prettig om deze klussen af te maken. Elke SLF en ook ik moeten elke maand een planning maken voor onze werkzaamheden. Niet verkeerd. Ik probeer steeds meer structuur in de planning te krijgen om een zo goed mogelijke spreiding te krijgen om scholen te bezoeken. Nu we een SNECO hebben, moeten die maandplanningen op elkaar afgestemd worden. Ondanks die planningen moet je ook heel flexibel zijn, want er komt steeds weer iets tussendoor. Een District Planning Meeting waar we bij moeten zijn. PLCs worden te pas en te onpas verschoven. Zonder communicatie naar de SLFs die hier bij moeten zijn om de presentielijsten en transportkosten af te tekenen. En meer inhoud aan de PLCs kunnen geven, zoals we afgelopen maand hebben gedaan. Het wordt deze maand helemaal niets met de kwaliteit van deze PLCs, merk ik al. We zijn zelf 2 weken niet beschikbaar vanwege onze training in Kigali en deze week de orientaties. Daarna beginnen de toetsweken en zijn HTs druk met dat allemaal te regelen en dus is een PLC lastig te organiseren. Dus…… wat gebeurt er?
VVOB is een Belgische NGO en werkt hier ook in de scholen om met name het schoolleiderschap te versterken in secundary (dus voortgezet onderwijs). Hier bestaan veel scholen uit primary en secundary samen, dus onze HTs zitten ook in dit VVOB programma. Voor VVOB moeten ze 1x in het kwartaal een PLC houden. Gevolg: ze combineren VVOB en PLC in 1 meeting, wat ten koste gaat van de kwaliteit van de inhoud én ze hoeven maar 1x te reizen maar vangen 2x transportkosten.
Ik ga dat natuurlijk niet tackelen in mijn eentje, maar ga toch eens met David overleggen of we dit kunnen aankaarten in District Planning Meeting. Want het is natuurlijk fraude. Ik snap het uit praktische overwegingen, HTS worden overladen met werk! Maar wellicht is het een idee om dan de kosten te delen; dus 1x transport terug vragen waarvan de kosten dan door VVOB én VSO/BLF worden gedragen. Of een hele harde eis stellen: als de SLFs niet aanwezig kunnen zijn (door ons eigen programma of door niet met ons te communiceren) wordt er niet betaald.
Het is behoorlijk dubbel: het gros van de HTs komt voor het geld en niet voor de inhoud. Als er niet betaald wordt, kom ik toch gewoon niet?! En dus komt er een einde aan PLCs? Pfff, lastige keuzes zijn dit. Dus moeten we gewoon gaan voor die HTs die het wel serieus nemen en hun leiderschap en scholen willen verbeteren. Investeren in de gemotiveerden en de rest voor spek en bonen laten meedoen.

Dinsdag
Goede voorbereidingsdag met mijn team!
Vandaag de Engelse orientatie voorbereid: heb voorgesteld om wat activiteiten uit het Engelse pupilactivity book toe te voegen. Merk namelijk dat deze boeken nauwelijks worden gebruikt in de scholen. Laat al mijn SLFs een activiteit uit het boek kiezen, 10 minuten voorbereidingstijd (zijn echt maar hele korte, simpele interactieve activiteiten) en dan moeten ze demonstreren. Daarna kan iedereen zijn feedback geven. Oeps, de helft bakt er weinig van, de andere helft doet het prima.
Werk aan de winkel voor mij dus! Heb me niet gerealiseerd dat het voor een aantal zo lastig is. Dan merk je weer dat het niveau hier erg laag is, uitzondering daar gelaten. Ga dus nu zelf elke week een activiteit als micro-teaching voor de groep doen, die zij dan weer door kunnen geven in de groepsmeetingen met de Engelse leraren.

Heb nog een bijzonder verhaal te delen waar ik vol verbazing naar heb zitten luisteren. BLF heeft elke school 2 mobiele telefoons gegeven; een Techno voor de rekenleraren, een Samsung voor de Engelse leraren. Ze kunnen deze telefoons gebruiken om de audios en videos die bij de Toolkits horen te luisteren en te bekijken. Daarnaast krijgen ze nu ook een SIMcard voor deze telefoons met toegang tot EDMODO, onze online Community of Practice én de online BLF Toolkits. Er komen straks wat online trainingen voor Engelse leraren waar ze dan via deze telefoon ook bij kunnen.
Met andere woorden: de telefoons zijn bedoeld voor de leraren.
Er zijn echter HTs die de Samsung (de dure) in eigen zak steken en gebruiken voor zichzelf.
Nu blijkt er een HT te zijn die dit inderdaad doet en vierkant weigert om de telefoons aan de leraren te geven. Mijn SLF heeft dit al een paar keer aangekaart. De telefoons zijn gewoon niet op school, waar ze horen te zijn. Hij is al eens op huisbezoek geweest om de telefoons op te halen. Wat voor de relatie met de HT niet bevorderlijk is, maar ik snap het wel! De onderwijsinspecteur heeft de telefoons al eens weggehaald bij de HT en ze aan een lerares gegeven. Maar de HT heeft vervolgens de lerares bedreigd (met slaan) en de telefoons weer teruggevorderd. Het is ongelofelijk!
Heb nu het telefoonnummer van deze HT genoteerd én het telefoonnummer van de onderwijsinspecteur. Heb het plan om hem een vriendelijk maar dringend verzoek te doen om de telefoons eind deze week mee te geven aan de SSLs. Beetje “misbruik” maken van mijn Muzungu-status. Zijn de telefoons niet in de orientaties dan rapporteer ik het aan het Districtkantoor en/of aan REB. Het is een wild idee, ik ken deze HT ook helemaal niet, heb zijn school nog niet bezocht. Wat overigens niet helpt, want hij is er nooit, begrijp ik van mijn SLFs. De Director of Studies draait eigenlijk deze school. Wat een reden te meer is, om hem te rapporteren.
Maar morgen eerst maar eens overleggen met David.

Woensdag
Zal het verhaal gelijk even vervolgen. David was vandaag in Gatsibo, heb het geval met hem besproken. Heb hem de telefoonnummers van deze HT en de onderwijsinspecteur gegeven. Hij heeft ze allebei gelijk gebeld. De headteacher heeft beloofd dat hij de telefoons meegeeft aan de SSLs morgen en vrijdag. Dat gaan we natuurlijk checken! De onderwijsinspecteur heeft beloofd het regelmatig te checken. Als het niet gebeurt, of we horen weer een ander negatief verhaal over deze man, dan rapporteren we hem bij het district. Ben benieuwd.
Inmiddels weet ik ook dat deze HT eigenlijk getraumatiseerd is en grote psychische problemen heeft. Het District weet er van, maar waarschijnlijk wordt hem voorlopig nog het hand boven het hoofd gehouden door iemand. Tijdens de orientaties heeft de SSL de telefoon niet mee! Bigabo belt de HT en draagt hem op de telefoon te komen brengen. En warempel, dat doet hij! Hiermee is het probleem niet opgelost: 10 tegen 1 dat hij de telefoon onmiddellijk weer terugvordert volgende week en dan heeft hij dus een Samsung, nu met 4G SimCard met data.
Van plan om binnenkort deze school te bezoeken, hopen dat de HT er dan ook is (misschien blijft hij als Bigabo hem van tevoren informeert dat de Muzungu meekomt) en dan eens kijken wat de situatie is. Gewoon proberen de relatie op te bouwen.

Mijn verhaal over het rapporteren van het hotel bij VSO, EDT en British Council loopt ook nog steeds. Zoals beloofd hebben EDT en British Council (zij zijn degene die onze kamers boeken en betalen) het hotelmanagement ter verantwoording geroepen. Vandaag kwam er een hele lange email van de general manager van dit hotel met een lange uitleg hoe boekingen gaan, wat voor kamers ze hebben, dat hij dit niet heeft geweten, dat het niet weer zal gebeuren en dat hij de mensen die op dat moment achter de balie bij het inchecken stonden voor 3 dagen heeft geschorst. Dat was natuurlijk niet de bedoeling en het is ook maar de vraag of dit de verantwoordelijken waren, deze mensen voeren ook alleen maar opdrachten van het management uit en het de 2e vraag is of hij dat echt heeft gedaan. Aan alle kanten probeert hij het vrij te pleiten. Waarschijnlijk, zegt hij, heeft iemand voor mij van te voren een kamer op naam geboekt? Waardoor ik gelijk mijn sleutel kreeg. Nou nee, meneer de manager, er worden gewoon 75 kamers geboekt voor 75 mensen zonder namen te geven. Ik heb ook niet van tevoren gebeld om mijn kamer te reserveren. Mijn SLF heeft dat wel gedaan, maar dat helpt dus niet, hij werd gewoon verzocht een kamer te delen of naar het andere hotel. Maar Jean Baptiste achter de balie weet wie ik ben en is zo lief om mij een sleutel te geven. Zijn vrouwelijke collega is hoger van rang en een behoorlijke kenau en stond ondertussen met mijn Rwandese collega’s te discussieren. Hij heeft ook niet de opdracht om met mijn kamer te sjoemelen. Verder geeft de manager aan dat hij niet weet wat SLFs en IVs zijn, dat snap ik. Maar 1 blik op mij en mijn collega’s en je weet meteen dat ik een internationale vrijwilliger ben en de anderen Rwandezen.
Afijn, lang verhaal. Er gaat intern nog overlegd worden na de uitleg van deze manager. Maar verwacht wordt dat zoiets als dit voorlopig niet meer gaat gebeuren. En anders klim ik weer in de pen.

Het verhaal van de broer van Augustin die bij een ongeluk is overleden, maakt echt diepe indruk op ons allemaal. Van Anna hoor ik vandaag het hele verhaal. Hij is overreden door een grote truck in volle vaart terwijl hij langs/op de weg liep in het schemerdonker. Hoe dit precies heeft kunnen gebeuren, is onduidelijk. In het schemerdonker zie je elkaar niet meer, mensen lopen hier gewoon op de weg, vinden ze allemaal heel normaal. En die trucks gaan hard! Augustin en ik moeten soms kinderen van de hoofdweg sturen, die op de middenlijn een fietsband met een stokje aan het voortduwen zijn, slalommend om de strepen. Maar ze hebben hem in stukken op moeten rapen, er was niets meer van hem over, echt afschuwelijk!
Hij laat een gezin met 3 kinderen achter. Augustin heeft een grote familie, ze zijn nu nog met 6 broers/zussen en worden geacht met zijn allen nu voor het gezin te zorgen.
Gisteren liet Augustin vol trots zijn nieuwe motor zien. Het moet hier 400.000 Rwfr voor betalen en doet dat door elke maand 8.000 Rwfr af te dragen. Het ging goed met hem, zei hij. Hij heeft mijn gastank nog omgewisseld en bracht hulp mee. Een doofstomme man die ik regelmatig in een van mijn winkeltjes ontmoet. En die me altijd de Samosas met ei wil verkopen, hij wijst er dan naar en doet een kip na. Met gebaren communiceren we dan een beetje, ik heb liever de aardappel samosas namelijk. Ik moet toch ook mijn SNECO maar eens vragen om me wat meer gebarentaal te leren.
Maar vandaag merk ik dat Augustin van slag is en dat er waarschijnlijk al een biertje in zat toen hij me vanmiddag kwam halen. Kon het helaas niet helemaal duiden, maar toen hij niet mee wilde naar binnen om zijn logboek in te vullen, werd mijn vermoeden nog sterker. Ik stuur hem vanavond nog maar weer een berichtje. Hij moet me om 06.15 oppikken in nuchtere toestand, graag.

Vandaag met mijn SLFs de Math orientations voorbereid en dus ook nog wat micro-teaching voor de Engelse pupilbooks. Er komt namelijk een training consultant van British Council de oriëntatie bijwonen. Die komt observeren hoe we de orientatie geven, volgen we wel de voorgeschreven sessies en hoe doen we dat, vervolgens krijgen de SLFs hier feedback op en worden de bevindingen doorgegeven aan British Council. Deze boodschap is in ieder geval goed voor de motivatie van mijn SLFs. En net bericht dat er ook een trainingsconsultant komt van EDT in de oriëntatie voor Maths. Had het al een beetje door laten schemeren aan mijn team. Ik kan niet peilen of ik ze hier nu ook zenuwachtig over zie worden. Zoals veel mensen hier doen, accepteren ze het gewoon en doen ze gewoon hun ding.
In de Math pupilactivity books staan veel activiteiten waarbij je bruine bonen nodig hebt. Ik wil die toevoegen aan de training om leraren te laten ervaren wat kinderen kunnen doen in die boeken. De boodschap op de appgroep met mijn SLFs is dan ook; wie kan voor een kilo bruine bonen meenemen? Haha, er volgt een hele discussie; wat wil je ermee doen, een kilo! Dat is veel te veel! Uiteindelijk zeg ik: breng nu maar een kilo mee, komt goed! Heb nu dus 6 lege waterflesjes gevuld met bruine bonen. Heb mijn SLFs het eerst laten ervaren, was goed voor ze! En straks kunnen dus ook de leraren er actief mee zijn. Heel veel plezier en leren met 1 kilo bruine bonen voor 4,5 cent.

Donderdag
Lange vermoeiende dag. En niet eens omdat ik het zo druk heb, ik heb het redelijk relaxt. Maar meer van het lange wachten. Augustin is te laat, als ik hem bel om 06.30, zegt hij, ik kom er aan. En staat hij met 2 minuten voor mijn neus. Zijn tijd verkletst bij de benzinepomp, denk ik. Nog steeds een vage dranklucht (heb ook een hele goede neus!), maar hij rijdt goed.
Ben net voor de regen bij het hotel. Maar regen betekent dat SSLs niet kunnen vertrekken van huis, wegen zijn dan onbegaanbaar en dus komt iedereen pas laat. Toch kunnen we om 09.45 van start, is maar 3 kwartier later dan gepland. Ben even druk met de registratie van de deelnemers en het uitdelen van materalen en het controleren van de presentie- en transportlijsten. En dan zit mijn werk er voor vandaag eigenlijk al op……. Omdat het Mathematics gebeuren in het Kinyarwanda is, kan ik verder niet zoveel doen. Behalve wat foto’s maken en mijn toegevoegde activiteit in de Pupil Activity Books valt in goede aarde. Daar kan ik dan nog wel wat assisteren. Daarna vermaak ik me maar met heel veel kletsen met David die soort van supervisie heeft vandaag. Maar mijn team heeft zich heel goed voorbereid en supervisie is helemaal niet nodig.
Mijn SNECO Tony vertelt me tussen neus en lippen door dat zijn vrouw een miskraam krijgt en in het ziekenhuis in Kigali is. Ik kijk hem verbluft aan?! Wat doe je dan hier? Plichtsgetrouw in zijn net nieuwe functie is hij gewoon aanwezig, terwijl ook hij niet eens iets te doen heeft, behalve mij wat assisteren. Ooh, zegt hij, maar mijn vrouw is sterk. Eh ja, dat geloof ik meteen, maar ze heeft je nu echt nodig. Kunnen jullie samen sterk zijn. Dus hup, spullen pakken en naar Kigali. Als ik het David vertel dat ik Tony weg ga sturen, heeft hij nog het goede idee dat er op het moment een prive-driver onderweg is van Nyagatare naar Kigali. Een telefoontje en Tony wordt opgepikt, scheelt hem een busreis. Arme Tony en zijn vrouw, ze hebben 1 kindje en dit is nu de 4e miskraam op een rij. Ze komen er maar niet achter waarom ze de kindjes niet kan vasthouden in haar baarmoeder. Hij had me vorige week al verteld tijdens onze busreis dat ze medicijnen had gekregen om de baarmoeder dicht te houden, maar het heeft dus niet gewerkt. Zo sneu!!

Augustin valt nu wat terug in biertjes drinken, met Bigabo nog maar weer eens een gesprek gehouden. Ik probeer elke dag wat met hem te kletsen maar gevoelens bloot geven is niet makkelijk voor hem. Een biertje drinken is makkelijker. En ik wil ook niet steeds preken.

Vrijdag
Vandaag de training voor de Engelse SSLs én weer is Augustin te laat! Bel hem om 06.45 uur en zo te horen is hij me vergeten. Kom eraan! Hij is er in 10 minuten en ik zie dat hij snel wat heeft aangetrokken in plaats van fatsoenlijke kleren. Verder oogt hij wel nuchter.
Hij is alleen vergeten te tanken!! Dus halverwege onze klim naar Akagera op de top van de heuvel, houdt zijn motor ermee op……. Ik bel wel even iemand, zegt hij. Maar dat levert hem niet het goede resultaat op. We zijn wel halverwege de weg naar het hotel gekomen, ik kan het in de verte zien liggen. Dus zeg ik: ik loop de rest wel, ga jij maar naar beneden. Zo gezegd, zo gedaan.
Maar natuurlijk verkijk ik me op de steilheid van de heuvel. Wat een klim! Het gaat alleen maar omhoog. Ik moet af en toe even stilstaan om op adem te komen. Oei, is dat mijn conditie? Kan dan wel even genieten van het prachtige uitzicht. Het laatste stuk is zo steil, dat ik het gevoel heb achterover te vallen.
De trainingen gaan op zich goed, ben weer blij dat ik zelf ook 2 sessies kan geven. Wat hebben ze al kunnen doen na de 1e orientatiedag, welke problemen hebben ze ervaren en welke oplossingen bedacht (oplossingen bedenken kunnen ze niet zo goed; dat wordt altijd gezocht bij anderen). En het belang van een rijke leeromgeving besproken en hoe je dat vorm kunt geven, met foto’s en concrete voorbeelden erbij. Heb een verhaal uit het activity book gepakt dat ik voorlees, maar waar we gebaren hebben bedacht. Zo leuk! Farmer = met schep het land bewerken, Cassave = de cassava uit de grond trekken, Daughter = zwaaien met je handen en met een hoog stemmetje Hi roepen, Chicken = kip nadoen en tokken en Rat = met je heupen draaien. Hilarisch, de cassave wil niet uit de grond, het verhaal wordt opgebouwd door er steeds iemand bij te halen om te trekken.
Later nog weer een verhaal over een poes die met de familie meeverhuist van het zuiden naar Gatsibo, maar van de truck afvalt en onderweg aan allerlei dieren de weg vraagt naar Gatsibo. Go East, is steeds het antwoord. Nu moeten ze de bewegingen zelf bedenken, wat voor een aantal best een drempel is. Maar er is 1 Engelse teacher die geweldig toneel kan spelen. Als hij dit in zijn klas ook zo doet, hebben de leerlingen ongelofelijk veel plezier met hem! Merk wel dat het bewegen bij een verhaal nieuw voor ze is. Hoop dat ze het oppikken.

Tussendoor heb ik nog een telefoongesprek met Tony, mijn SNECO. Ze zijn nog steeds in het ziekenhuis, wachtend op dokters. Die zijn aan het dubben of ze gaan proberen de baarmoeder dicht te maken of de baby gaan halen. Wat betekent dat de baby het niet overleeft, ze is 24 weken nu…… Echt spannend voor ze, heb hem op het hart gedrukt daar te blijven voorlopig!

Samen met Filius observeer ik de sessies van mijn SLFS. En verdorie…… ik hoor heel veel Kinyarwanda! Dat wordt dan ook onze feedback achteraf. Wanneer je deze sessies in het Kinyarwanda doet, ontneem je iedereen de kans om zijn Engels te verbeteren en geef je eigenlijk de boodschap af dat hun niveau van Engels niet goed is. Mijn sessies gaan alleen in het Engels en dat gaat prima. Ze snappen het echt wel! En worden alleen maar gestimuleerd om Engels te spreken.
Af en toe even iets extra in het Kinyarwanda uitleggen mag best. Maar het moet wel beperkt blijven tot het minimum.
En terwijl Filius en ik ons mengen in de groepen van SSLs tijdens groepsopdrachten, zitten de rest van mijn SLFs achterin de zaal op hun telefoon of zelfs een dutje te doen (mijn nieuwe SLF Emmanuel). Als ik een sessie geef, haal ik ze er bij. Ik heb jullie nodig! Maar als hun collega voor de groep staat, zakken ze weer terug. Verbeterpuntje!!

Bij terugkomst thuis (pas om 18.30) ben ik kapot! Kan nog net wat kaas, pinda’s en biscuitjes wegwerken maar duik daarna mijn bed in.

Zaterdag
Geslapen tot 10.00 uur! Dat had ik echt even nodig. De komende week wordt rustig, denk ik. Geen schoolbezoeken voor mij, alleen een District Partnership Meeting op woensdag. Mijn manager David is er niet bij, de Vice Mayor is de voorzitter. Maar waarschijnlijk gaat hij het ook weer delegeren. Het wordt een ochtend met fieldvisit en ‘s middags wordt dat dan besproken. Het plan wat ik had om te presenteren hoe scholen het doen volgens onze BLF criteria moet ik maar even opschorten. Jammer, wat nu wordt het waarschijnlijk gewoon zitten en kan ik niets concreets doen.

Inmiddels is Rwanda zich ook bewust van het Coronavirus. We doen de voetshake of de elleboogshake, continu handen wassen met zeep en sanitizers zijn volop aanwezig, in Kigali mogen grotere meetingen niet meer plaatsvinden.
En nu net kwam het bericht van de Minister van Gezondheid dat het 1e geval van Corona ook is opgedoken. Een man uit India, hier aangekomen op 8 maart (toen zonder klachten), heeft zich gisteren gemeld bij een ziekenhuis. Naar omstandigheden gaat het goed met hem, wordt nu in afzondering behandeld.

Ik volg de berichtgeving vanuit Nederland natuurlijk op de voet, via het nieuws en de kids. Alles en iedereen even pas op de plaats. Hoop maar dat alle maatregelen ervoor zorgen dat het virus snel de kop wordt ingedrukt!

Veel sterkte allemaal!

Note:“the views expressed in this blog are the author’s own and do not necessarily reflect those of VSO”


Reacties

Reacties

Ingrid

Leuk om te lezen wat je allemaal doet. Ook om te lezen dat er dingen bereikt worden, hoe klein ook. Ga zo door.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!