Laatste avondje: samen eten, samen inpakken, samen Expeditie Robinson kijken: lukt ook via de laptop op het bed waar alles uitgestald ligt. Wegen, te zwaar, boeken overpakken, wegen nog te zwaar, gooi er wel wat zaken uit, uiteindelijk lijkt het goed. Laatste zaken op de laptop, de rest doet Marloes. Iedereen moet naar bed, moeten vroeg op.

Dagje reizen: half vijf wakker, gedoezeld, half zes er uit, koffie zetten, aankleden. Ondertussen wordt de rest ook wakker (ik heb beter geslapen dan de rest, hoor ik) en komt in actie. Iets na half zeven zitten we in de auto, goed zo. Schoonzoon Bart rijdt in een streep naar Amsterdam. Geen echte files ondanks de ochtendspits en wegwerkzaamheden. Mooi op tijd om bagage te droppen. Dat gaat iets minder soepel: andere weegschaal, denk ik?. 600 gram te veel in de koffer.... dus overpakken van koffer naar backpack, want het bagagegeval accepteert nu mijn koffer niet......backpack 2 kilo! te zwaar...... weer overpakken(heel fijn dat de hele rij gezellig in mijn koffer kan kijken). Maar dan klopt het...... beide zijn nu 23 kilo.

Dan terug naar de kids die gezessen staan te wachten. Blij dat iedereen mee kon, aanhang mede voor de emotionele backup. Samen nog even koffiedrinken. Dan toch maar de laatste knuffels en tranen.....tot over een jaar. Dag 1 van de 365 is al begonnen, gewoon dag voor dag afkruisen, kom je vanzelf bij de 365. Of terug tellen werkt misschien nog beter?

De rest gaat soepel, zit al vlot bij mijn gate.

De vliegreis is niets bijzonders, hebben vertraging van 20 minuten. Om 17.30 uur is het al donker, dat doet raar aan.

Theogene staat te wachten met een rood en witte sjaal om zodat ik hem kan herkennen. Ik was al zo benieuwd wat een “ red and white carf” zou zijn.

Klein overzichtelijk vliegveld, moest wel heel lang wachten op mijn bagage maar gelukkig zat het bij de laatste 10 koffers, pff. Inchecken in het hotel en dan nog even buiten koffiedrinken met Theo.

Prima geslapen,koude douche!, opgepikt door een VSO auto en nu de hele week in training op kantoor, elke dag van 08.00 tot 17.00 uur. Individuele training, ben de enige international volunteer die is aangekomen. Vind het prima, al indrukken genoeg.

BLF programma met Special Educational Needs als pilot, alles over veiligheid, de cultuur, elke dag taaltraining (hoor nog veel Franse invloeden) monitoring en evaluatie, financiën regelen, formulieren invullen, Kigali tour,shopping and Genocide memorial visit, gezondheid, planning van meetings, corruptie, kinderbescherming, het dagelijkse leven. Dacht dat ik ook zou gaan kijken in Gatsibo district, maar zie het niet op mijn programma staan, dus wacht ik dat maar af. Hoor later dat ik maandag richting Gatsibo ga.... weet niet of dat voor 1 dagje is, maar dat merk ik vanzelf.

De stad doet op zich niet vreemd aan: het helpt dat ik al eerder in Afrika ben geweest(Zambia en Tanzania). De stad is wel mooier en schoner dan Arusha, heel groot, alles op heuvels gebouwd, uitzichten!, relaxt sfeertje. Op de terugweg is dat anders...... er is een wedstrijd geweest (football?)en het is ontzettend druk. Alexis moet omrijden, kost ons een half uur.

Volgepropt met informatie door allerlei verschillende mensen en woorden en zinnen in het Kinyarwandaans heb ik nu een zwaar hoofd.

Nu lekker in de tuin van het hotel, dineren. Chicken tikka massala, ben benieuwd.

Moet vanavond nog studeren op de woordjes en zinnen, maar ik beloof niks..... gewoon slapen is ook ok.